პავლოვის ძაღლები

ზოგადად მე მგონი არ ვარ კარგი მეგობარი, იმიტო რო ხშირად დიდი ხნით ვიკარგები, მაინდამაინც “პროსტა ტაკ” ურთიერთობა არ გამომდის, დროც ბევრი არ მაქ და როცა მაქ იმენნა თავისუფალი დრო ყველაფრისგან – სამუშაო, მშობლის ვალდებულებები, სპორტები, ჰობიები, გასარემონტებელი რაღაცეები… მოკლედ როცა ის ცოტა ხანი მაქ რომელიც მართლა თავისუფალი მაქ – ხშირად მენანება ჩემნაირი ბანჯგვლიან უძუძუებო არსებაზე დასახარჯად 😦

შედეგად მოკლედ ჯერ ისედაც ცოტა მეგობარი მყავს და მერე ისენიც იტყვიან რო არ ვვარგივარ მეგობრად, დასალევად მე არ წავყვები, მოკითხვით არ მოვიკითხავ, მონახულებით არ მოვინახულებ და თუ რამე სპორტულ/ჰობიურ აქტივობაზე მნახავენ და ეგ არი, დაჟე ფეისბუქზე მესიკვდილება ხოლმე უაზრო “აუ ეს ნანახი გაქ” ლინკი რო უნდა ნახო… გაუზიარე რა იობანი ვროტ ძუძუებიანს ვინმეს რა, იქნებ ზედმეტ-ჯერ გაგიღიმოს – რას მილინკავ მე, თუ მაინდამაინც დაიდე ვოლზე და თუ ამომიხტა და თუ მეცალა – შევხედავ…

მოკლედ ცუდი როჟა ვარ მე

მარა ვინც მეგობრები მყვანან მათთნ every now and then სამაგიეროდ ხანგრძლივად და შინაარსიანად ვლაპარაკობთ ხოლმე, არა ისე ზედაპირულად “გუშინ რა ყლეობა გავაკეთე” არამედ ბოლო 6 თვის, დაჟე იმ 6 თვის არა იმდენად “ნაბიჯ ნაბიჯ” არამედ, შემაჯამებელი დასკვნები… მოკლედ ბევრად საინტერესოა ხოლმე, იმჰო

ხოდა აი 1-2 წლის წინანდელი ისტორიაა ეს მარა დიდი ხანია ამაზე დაწერა მინდა, კარგი ილუსტრაციაა იმისა რაც დიდი ხანია ენაზია მაკერია და ვერ გამოვხატე

მოკლედ ეს ჩემი მეგობარი ლამის ჩემსავით ინტროვერტია, ნუ უფრო ნაკლებად, მარა მაინც ნუ, ისეთი მასტია ბევრს მუშაობს, ვაჟნი თანამდებობა აქ და ხარისხიანად მუშობს, მერე ავტოსპორტშია და ვსიო ეგ არის მისი ცხოვრება და ნუ გამომდინარე იქედან რო ჩემგან განსხვავებით “ყურებად” ავტოსპორტშია – ზოგადად “ნაშები” ადვილად ეჩითება შედარებით

ნუ და ისიც, როგორც ყველა, ეძებს “იდეალურ პარტნიორს”, არადა ეძრობიან სუ პასრედსტვენნი ნაშობა, რომლებიც მალევე იწყებენ ტვინის ტყვნას მილიონ სხვა და სხვა რამეზე, არადა სად არ ეძება, ხან მისით აღფორთვანებული გოგოები, ხან ფეისბუქზე, ხან ივენთებზე იარა, ხან დაბ.დღები არ მაზა… ნუ ცხოვრობს რა ხოდა… გზადაგზა გამოაქ დასკვნები

“ლამაზი ნაშები არ ვარგიან ლოგინში და ზედ გადაყოლას ითხოვენ”

“საშუალო ნაშები: ვზროსლები მალევე ითხოვენ რო ურთიერთობაში რატო არ ვართო, პატარები – არა ერთგულები არიან” – ყველა ვშვებით ამას, თან ვანზოგადებთ, თან “ასოციაციებს” ვიქმნით, რომლებიც ძირითადში – მამენტ სიმართლეა და განპირობებულია “გამაღიაზანებლებით” – ლამაზ ნაშებს აქვთ მიზეზი რატო იყვნენ პრეტენზიულები(ბავსობიდან ეგეთებად გაზარდეს და დიდი მოთხოვნაა დღესაც) და მოკლედ…

მარა ჩვენ ყველა მაინც ვეძებთ ჭკვიან, ლამაზ, კომფორტულ ადამიანს – 1 ფლაკონში, რომელიც ტვინს არ მოტყნავს ურთიერთობებზე მეორე სექსიდან და ზოგადად ტვინს არ მოტყნავს არაფერზე ზედმეტად და გაცდის იცხოვრო როგორც ცხოვრობ და იყოს “პარალელურად”, კარგი – პარალელურად არა სხვა ქალებისა იმ ჩემი მეგობრის შემთხვევაში, არამედ პარალელურად მისი კონკრეტული ცხოვრების – სამსახური, ფრიად ფინანსურად მძიმე და დროის წამმრთმევი სპორტი, ვისაც უცდია – იცის რაზე ვლაპარაკობ.

ხოდა ერთხელაც ამ ტიპს გაუცნია კარგი გოგო (მე უკვე მოვესწარი დაშორების მომენტს, ნუ დაშორების რა… ნახვთ) – მოკლედ ტიპშა იყო გადამკვდარი მეოცნებე, სუ კითხულობდა წიგნებს და ეკიდა ყველაფერი რეალობა, მუშაობდა (და დღემდე მუშაობს) რაღაც საშუალო სამსახურში, კიდია მთელი ეს “მომხმარებლური” სამყარო, ფული აქ იმდენი რო არსებობს, კრედიტებს არ იღებს – ცხოვრობს მხოლოდ დედასთან ერთად მამა უცხოეთშია, უმცროსი და – სასწავლებლად ასევე უცხოეთში.

და მთელი დღეები კითხულობს წიგნებს, შეუძლია სამსახური გააცდინოს და უფროსის ჩხუბი გადაიტანოს წიგნების გულისთვის, მე პირადად არ მესმის როგორ არ ბეზრდება… მარა ვის ესმის როგორ არ გვბეზრდება ვინმეს რამე? – 15 წელია სტრაიკს ვთამაშობ, უამრავი გეტყვით რო 1 თვეში მობეზრდა სტრაიკი, მე არ მბეზრდება… იმას არ ბეზრდება წიგნები, მიუხედავად იმისა რო სუ რაღაც 34 სცენარი არსებობს თუ რაღაც ხო?

ხოდა მოკლედ გაიცნეს ერთმანეთი დებილურად სადღაც, იმას მაგრად ეკიდა ამის მანქანები, ამას – იმის წიგნები, მარა ტიპაჟურად გაუსწორდათ ერთმანეთი, ანუ საუბრის მანერა, გარეგნობა, აზროვნების ტიპი – why not ვაფშე პირველივე შემდგომ შეხვედრაზე – სექსი ქონდათ და ყველაფერი კარგად და ვაფშე იდეალურად

ხოდა 1-2 თვე ჯიგრულად არსებობდნენ, არც ეს ტყნავდა ტვინს, არც ის – ხან ამას ქონდა 1 კვირიანი ვერ მოუცლელობა და არც კი მიგრძვნიაო რო “ვაშავებდი” რამესო, ხან ის დამიკიდებდა 1-2 დღეო გადაბმულად და მეც ჯიგრულად მისწორდებოდაო დაჟე რო რა მაგარია გოგოს არ ცალია და ჩატაობაც კი არ უნდა – იმიტო რო წიგნშია გარჭობილი და ვაფშე უნდა რო ლიჟბი არ შევაწუხოო

თან არც ვეჭვიანობდიო – იმიტო რო იმენნა სამსახურშიც წიგნი მიაქ რო წაიკითხოსო და თუ წიგნიდან თავი აწია და რამე მოუნდა ვინმესთან – რატო ეძებნა შორსო, მეც მანქანიდან რო გამოვძვრებოდი თუ ფეხზე დგომა შემეძლო და არ ვკვდებოდი რად მინდოდა ვიღაც ფიცრები რომლებიც მეორე დღეს ტვინს წაიღებდნენო…

ხოდა მოკლედ ამ 2 თვის მერე მირეკავს მე რო გამოდიო რა გავიაროთ დავილაპარაკოთო, მეთქი ოკ, აბა რა მოხდა

მოკლედ უკვე 1 კვირაა ის გოგო ტელეფონს არ იღებს, ფეისბუქიდან წაშალა და ნუ სახლში მიდგომამდე გაჭედილი მაქო და ვქნა თუ არაო და ყვება ამ ყველაფერს

მოკლედ ამას უფიქრია რო ასეთი იდეალური გოგოაო, ასე კარგად იქცევაო და მოდი ეს გოგო კი ნაღდად იმსახურებს იმ ყველაფერს რასაც სხვა გოგოები ითხოვდნენ და მიჩიჩინებდენო და გადაწყვიტა რო “კარგად” მოქცეოდა და “მართლა სერიოზულად” ეცადა მასთან, იმიტო რო უ-იდეალურესი გოგოა მისთვის ნუ (მამენტ ჩემთვისაც მარა ტეხავს ეხა უკვე 😀 ) ხოდა მოკლედ ერთ დილასაც გაიღვიძა ამან და მოკლედ დაუწყო წამო საღამოს კინოში, მერე ვჭამოთ სადმე – იმ გოგომ ნუ ლადნა, ადამიანმა რაღაც “ზოგადი გაგებით კარგი” შეგთავაზა უნდა დაანახო რო გაგიხარდა, წავიდნენ

მეორე დღეს წამო მეგობრებს გაგაცნობ, აქ უკვე იმან აუ რაღაც დღეს არ მცალია, მარა აი ზეგ ვნახოთ, კაი?

ტუტ ჯერ ზეგ არ დამდგარა და “ხვალ” ეს ეუბნება რო დღეს მაგარი მოვხოდე ჩემი მანქანა და მეორე სკამიც კი ჩავდგი, მოდი გამოგივლი 6-ზე, დავაწვეთ რუსთავში ტრეკზე – ცოტა ვიკატაოთ ერთად, მერე ჩამოვიდეთ და 1 კვირაა დედაჩემი მირეკავ ამოდი ნამცხვარს გამოგიცხობო და დავურეკავ ეხლა რო საღამოს ავალ და ნამცხვარზე გპატიჟებ ჩემებთან…

ხოდა გოგომ წაშალა, ტელეფონს არ იღებდა და ვაფშე გადაშენდა იტოგში

მეც გამოვყლევდი, და დიდხანს ვიყავი გამოყლეებული, რო იობანი ვროტ ვერაფერი ვერ გავიგე ამ ქალების – ხო ეს უნდათ არა? – ხო მიეცი რაც უნდათ – ამან რაღაზე გაჭედა ბლიად?

იმიტო რო “საუკეთესო” გოგოებიც კი შვებიან რას? – გაიცნობ და კავდებიან იმ სპორტით რომელიც შენ გიყვარს, არ გიტყნავენ ტვინს, თითქოს, იმდენად, არ იქცევიან უკარება იდიოტკებივით სექსში…

მარა რეალურად ყველა გაგრძნობინებს რო “ეს კაი, მარა ურთიერთობა ხო სადმე უნდა მიდიოდეს არააა?”

– რო ჩაეკითხები კი მარა რა გათხოვება გინდა თუ რა? – ხო იყავი უკვე გათხოვილი(დავუშვათ) ხო იცი რო ყლეობაა

– ხოო მარა მაინც სადმეეე ხო უნდა მიდიოდეეეეესს (დედისპროჭი…)

ბევრი კიდე ბოლოსკენ უკვე ისტერიკას დგამს “ხო ვარ ის რაზეც ოცნებობთ არა? – ხო ვიქცევი ისე როგორც შენ, როგროც კაცები იძახით რო გინდათ, ტვინსაც ხო არ გიტყნავ არა, ნუ კაი იქ პიემესი მქონდა მარა მეტი ხო არაფერი? – როდესმე ხო შეიძლება დაინახო ეს და დამიფასო? – რატო არსად არ დამპატიჟებ? – რატო მეგობრებს არ გამაცნობ? – რატო დღემდე დედაშენს ჰგონია რო იმ გომბეშოსთან ხარ ისევ? – რა დაგაკეეელიიიი”

კსტაწი ეტა ნი ს პრასტა – გოგოებს ზრდიან ასეთ “ობიექტებად”, ყველა ყლეს რო უნდა მოერგონ, საკუთარი პიროვნება რო უნდა დაიკიდო – მთავარია “რა უნდათ კაცებს”

ვაჟნა არა ის როგორი ტანსაცმელი გსიამოვნებს მართლა რეალურად, ვაჟნა – რა არის მოდაშ და ვაჟნა “სიამოვნების” მიღება უკვე იმისგან რო გეუბნებიან რო კარგიად გაცვია

“ობიექტების” უმეტესობა “კარგია, ყოჩაღ”-ის ნარკომანები არიან 😦

ცოტა ხნის წინ დავამუღამე ეს ნარკომანია როგორ ხდება, ერთმა გოგომ ამოიჩემა და მთელი დღე მაძახა რა სიმპატიური ხარო და მერე მეორე დღეს ვიფიქრე ნეტა რა უნდა ვქნა რო კიდე მითხრას თქო, რა მოეწონა გუშინ თქო და უბრალოდ იმდენად მოუწამვლელი ვიყავი, ჯერ, რო მოვასწარი მიხვედრა სად დამენძრა…

ზოგადად უამრავი ქალი დარწმუნებულია რო “ყველა ადამიანი” – არის ამ “კარგიას” აყოლილი და ამ მოტივატორით მოქმედებს, არადა რეალურად უამრავი დამოუკიდებელი ადამიანი იღებს სიამოვნებას იმისგან რასაც აკეთებს – პროცესისგან, არავის არასოდეს უთქვამს ჩემთვის რო სტრაიკი “კარგია”, იმენნა არავის დაჟე რო ვიხსენებ, ბევრი დამცინის, უმეტესობას სრულებით კიდია – მე უზომოდ მისწორდება პროცესი და არც არასოდეს მიფიქრია რო ვინმესგან “კარგია” უნდა მინდოდეს… ვტყუი, მამენტ მიფიქრია, მწყენია რო ადამიანები “კარგია”-ს ეუბნებიან სხვებს თუ ისენი რაღაც “საზოგადოებისთვის მისაღებს” აკეთებენ და მე რო არავინ მეუბნება კარგიას, მარა ნუ ეგეც პროცესის ნაწილია – რო შეიგნო რო როცა რაიმე არის მართლა სიამოვნებისთვის – იმაში არც ფული უნდა აიღო არასოდეს და არც “ყოჩაღ”-ი მიიღო თორე გაბანძდებ, ნუ შინაარსს დაკარგავს

უმეტესობა “ობიექტი” ქალებისა რო დაფიქრდეს და შეიგნოს რო არსებობს ასეთი ცხოვრების ფორმა – როცა უმეტესობა რამეებს – აკეთებ საკუთარი სიამოვნებისთვის – და არა “კარგია”, “ყოჩაღ”-ის მისაღებად ალბათ იმისავით გახდება – მაგიდაზე რო ბანჯგვლიანი ყლე დევს და ეს რა არისო და ესო ჩვენი კატაა გვიყურებდა როგორ ვტყნაურობდით და გამოყლევდაო… 😀

იცვამ რასაც გინდა იმიტო რო ფიზიკურად ასე უფრო მოსახერხებელია, დადიხარ მარტო სადაც გინდა – იმიტო რო იქ კონკრეტულად კონკრეტული საქმე გაქ, ჭამ რასაც გინდა, ამბობ რასაც გინდა, არ აკეთებ – რასაც არ გინდა

ისე, ცალკე პოსტის თემაა მარა “ყოჩაღ”-ი და “კარგია” არის სიტყვები რომლებიც გშლის როგორც პიროვნებას და გაკეთებს “პლასეტლინად” რომელიზ მზადაა ყველაფერზე – ოღონდ კიდევ აჭამე…

მოკლედ ჩვენ ვცხოვრობთ სოციუმში რომელშიც ადამიანებს მასობრივად ზრდიან ობიექტებად და მდედრებს – საერთოდ ძროხების ფარასავით… იმიტო რო ზოგადად გადარჩენისთვის ასე სჯობდა ათასწლეულები…

და ვდრუგ გოგო რომელიც სისხლით ხორცამდე… დამოუკდებელი პიროვნებაა, არა იმიტო რო “მაგარია” და წარმატებულია, ან თამარაა ჩერგოლეიშვილია ტამ ან ინგა გრიგოლია, არა – პატარა, ჩვეულებრივი ადამიანია, მარა she loves the way she is და ამ ბიჭივით ისიც ეძებდა მუდმივად ტიპს რომელიც ტვინს არ მოუტყნავდა

ამას კი არ ბაზრობდა წინ და უკან – იმიტო რო ამით დაეკერა ყველა შემდეგი ბიჭი რო “ისეთი ზედმეტად კომფორტულია რო იქეთ ცდილობს იპოვოს მასტი რომელიც მას არ შეუქმნის პრობლემებს” და მერე “თესლი ტაქტიკური სტენკის გაშლა”

არამედ რეალურად კიდია კაცების კერვაც, ურთიერთობებიც და ყველაფერი კიდია – უყვარს თავისი ფანტაზიების წიგნების სამყარო და იმით ცხოვრობს და მეტი არაფერი არ ჭირდება, რაღაცნაირად ისე მოხდა რო მისი ოცნებები, ის რისკენაც მიისწრაფის არ “დაპროგრამდა” იმად რო “კაცი უნდა გყავდეს და უნდა ასე და ასე და ასე” – და ყველაფერს რო თმობენ მერე ქალები ოღონდ ეს მიიღონ, არც იმ კაცისგან სიამოვნება უნდათ დაჟე, ოღონდ მიიღონ ფორმა – რომელზეც დააპროგრამეს

კი ამ გოგოს – ხანდახან სექსი უნდა, ხან ისიც უნდა რო უთხრან რო მოსწონთ და ხანდახან მომსმენი – რა წაიკითხა, მთლად უადამიანებოდ არსებობაც არ უხარია და რობოტი არავინ არის, მარა ადრე უნივერის დროს გათხოვილიც იყო თურმე, ყველაფერი გამოცადა და მოკლედ აღარ უნდა ეს საყლევეთი, უნდა თავისი “მუღამი”, წიგნები, და უნდა რო ყავდეს ადამიანი “პარალელურად” და მეტი არაფერი

არ უნდა ეს ტვინის ტყვნა პირობითობები, “ბოიფრენდის” მეგობრები, ბოიფრედის ჰობიები, კინოები,  ერთად სიარული – არ ვიცი, ალბათ იცის რო ამ “მორევში” ჩატრიალება იწვევს მეტასტაზებს და უამრავი დროის კარგვას და რეალურად არაფერს არ მოგიტანს და თუ რამე გიყვარს, წიპა წიგნები, მოგწყვეტს და ამიტომ ჯობია არ ხარჯო დრო…

არა არც ის არ არის რო “ჯასთ ფაქი” უნდა, ნწუ, უნდა ურთიერთობა, ოღონდ თავისებური, მხოლოდ მასზე მორგებული და ალბათ დღემდე ეძებს ტიპს რომელიც “არ გაუყლევებს”

და გამოვიდა რო ტიპმა რომელიც ზუსტად მაგას ეძებდა და ტუზი დაეცათ ორივეს – გაუყლევა! 😀

ხოდა ამაზე მინდოდა დაწერა დიდი ხანია:

– რო ეს დედამოტყნული, ნუ გადმოგვაქ წინა გამოცდილებებიდან წამოღებული ისტორიები – შემდეგ პარტნიორებზე!

ჩვენ, და პირველ რიგში გეთანხმებით, ჩემი თამადობით – ვართ პავლოვის ძაღლებივით, როცა კნოპკაზე დაჭერა იწვევს საჭმლის გაჩენას – გვგონია რო სხვა კნოპკებიც ისევე მუშაობს და როცა უმეტესობა კნოპკები მართლაც ასევე საჭმელს აჩენს დარწმუნებული ვხდებით რო ყველა კნოპკა ამისთვისაა

ეს განზოგადება-ასოციატიურობის თვისება ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესია ბიოლოგიური სახეობის გადარჩენისთვის:

როცა 1-ხელ რამე გატკენს, სკარეე ვსივო ეგ რაღაც კიდევ გატკენს და საერთოდ თუ არ მოუფრთხილდები – მოგკლავს კიდეც

თანაც! ყველაფერი რაც “მსგავსია” ალბათ ასევე გატკენს და ჯობია მოერიდო!

და ვინც ამას უფრო სწრაფად და ხარისხიანად ხვდება, კარგად პოულობს მიზეზს – რამ გატკინა და რა აერთიანებს ყველა “მატკენარ” ობიექტს (წვეტი მაგალითად) – ის უფრო მეტი შანსია რო გადაურჩეს ვარდის ეკლებსაც და წვეტიან ისრებსაც…

არადა როცა ეს “რაღაც” არის უხეშად რო ვთქვათ ტორტი, ტკბილი, ლამაზი, გემრიელი, მოკლედ როცა ჯილდო “საკმარისზე მეტია” – მაინც სუ დადიხარ და სინჯავ – ა ვდრუგ არ წამლავს? – აი მოდი 1 ნაჭერი… აააა ტრაწი, ვსიო, მომწავლელია

მერე ის ტორტი რო კიდე უკან მოგდევს და გიტრაკებს 1 ნაჭერი რა პონტია – ეხლა სუ შემჭამეო

როცა ობიექტები ცოცხალი ადამიანებია და კიდე ანალიზი გვაქ “ჩართული” ამ განზოგადებებში ასეთი გადატანა ხო ვაფშე უსამართლო ხდება…

“მე ჩავთვალე რო შენ არ გენდომებოდა ჩემთან ერთად თეატრში წამოსვლა, წინა ბიჭს არ უნდოდა და…” – დედამოტყნული მერე ხო იმიტო ამირჩიე მე, შემდეგი პარტნიორი, რო “წინასნაირი” არ გინდოდა? – რატო მაკერებ წინა პარტნიორისგან მიღებულ ცუდ გამოცდილებას ზედ? – რავი იმასაც მანქანები ევასებოდა და მეტლები და…

ან თუ გინდათ ცოტა ჩახლართული:

“რატო არ მოგწონვარ ჩულქებში? – შენი წინა გოგო სუ ეგრე დადიოდა და ძაან მოგწონდა…”

– იობანი ვროტ იმიტო რო ის ის იყო, იმას ისე უხდებოდა, ისეთი ტიპი იყო და იმასთან ის ურთიერთობა მისწორდებოდა, ეს იყო მაშინ, მაშინ მეც სხვა როჟა ვიყავი და სხვა რამეები მემუღამებოდა

შენ შენ ხარ და შენ მომწონხარ კედებში და ჯინსებში, მე ვარ ცხოვრების ამ პერიოდში ეხლა, და შენ აგირჩიე იმიტო რო მეგონა რო ეგეთი ხარ, არასოდეს გამიგონია ჩულქები გცმოდეს და ეგ არის რაც გამისწორდა შენში. (დავუშვათ)

რა თქმა უნდა ყველაფერზე ეს არ ვრცელდება მარა ასე “დაუზვერავად” მიკერება წინა გამოცდილებების კონკრეტულ 1 ადამიანზე?

სტალინმა რო თქვა რა 1 ადამიანის სიკვდილი ტრაგედიაა და მილიონის – სტატისტიკაო.

კი შეიძლება განზოგადო რო:

ზოგადად კაცებს მოსწონთ ჩულქები, და მოსალოდნელია რო ყველა კაცს რომელსაც შეხვდები – მოსწონდეს ჩულქები, მაგრამ შეიძლება დაჟე იმ კაცს რომელსაც მოსწონს ჩულქები – შენზე არ მოსწონდეს(არა იმიტო დაჟე რო ფეხები მახინჯი გაქ), ან შეიძლება მოსწონდეს, U never know – u have to find out

– კონკრეტულ ადამიანზე როცა დადის სტატისტიკა, დაივიწყე სტატისტიკა – და შეისწავლე 0-დან ბლიად!

– ან იქნებ 5-ჯერ მეტად გაუსწორდეს შენზე ჩულქები ვიდრე ვინმეზე ოდესმე გასწორებია, შენ კიდე გგონია რო “ჯინსებში მოვწონვარ მაგას მე მარტო”- დედამოტყნული დაზვერე, კითხე, ცადე, მთავარია შენ გინდოდეს პირველ რიგში ჩულქების ჩაცმა – მარა ნუ “ითხოვ”, “მოელი” და “აიძულებ” აირჩიოს ის მხარე რომელიც “მე ასე ვიცოდი, წინა გამოცდილებებიდან(შენი ან მისი) და…”

ან კიდე მეგობარი მყავს, ადრე გათხოვილი იყო ლამის 10 წელი, იასნად საზიზღრად დამთავრდა, რაღაც მომენტში ჩვენც ვხვდებოდით, მარა 2 დღე ვერ გავუძელი, ეხლა ურთიერთობაშია და იმ დღეს ყვება

“იცი რა კარგად მექცევა, არ მეჩხუბება, ბევრ დროს ვატარებთ ერთად და ყველაფერი” – მეთქი იმას გაძლევს რაც გინდოდა, ძაან კაი, ადრე ბევრს წუწუნებდი ამაზე და – ერთად გაჩითვა “პონტებში”?

– ჯერ არა, მარა რას ვჩივი, ჩემთან უნდა და არ მეჩხუბება და ჩაცმულობას არ მიკონტროლებს (6 თვის ურთიერთობის მერე)

რატო უნდა გეჩხუბოს შენი 10 წლის ქმარია და უამრავი ყლეობა დაგიგროვდათ ერთად? – აბა მისი შვილის დედა გახდე შეგხედავ თუ არ გაგიკონტროლებს რა გაცვია… (ხო ვიცნობ არა იმ ტიპსაც…)

– და რატო ერთად არ დადიხართ? – საკუთარი პირადი მიზეზები აქვს(როგორც მე მქონდა დავუშვათ) თუ შენი ქმარივით იმდენ რამეზე აქ აკრეფილი შენზე რო შენთან ერთად სადმე წასვლას ურჩევნია სახლში ეგდოთ, სასურველია – შენ მკვდარი ეგდო თან?

იმის თქმა მინდა რო გარდა “ნეგატიური” პავლოვის ძაღლივით გადატანებისა, კიდე “დადებით” გადატანებსაც ხშირად არასწორად ვაკეთებთ ხოლმე, ეს გოგო რო დაფიქრდეს რო თუ ამდენი ხანია ურთიერთობაშია “რა პრობლემაა” ერთად იარონ სადმე, ამ ბიჭისთვის ხო არაფერი დაუშავებია? – თუ ურთიერთობა აქვთ და ყველაფერი კარგად არი რატო “ეგრეხება” იმ ტიპს მასთან ერთად გამოჩენა?

– კაი მე და ვიღაცეებს გვეგრეხებოდა საკუთარი მიზეზებით, მის ქმარს გასაგონად სძაგდა მისი სახელი, მარა ეს ტიპი ხო მასთან არი და ზოგადად ყველამ ვიცით რო ერთად არიან და ამ გოგოს უნდა რო “ერთად დადიოდნენ” მარა ეს გოგო კიდე წინა “ცუდი” გამოცდილებების გამო – კმაყოფილდება ეხლა “ამ მინიმალურით” რომელსაც ის ტიპი “უგდებს” საკენკად და სარგებლობს მისი დაშინებულობით ამ მხრივ, არადა რა შუაშია წინა კაცების პრობლემები, თუ მახინჯია და გამოსაჩენი არ არის – მაშინ რას ტყნავ, თუ საკუთარი მიზეზები გქონდა 6 თვე არ გაჩერდებოდი როცა “ისედაც ყველამ იცის” უკვე, თუ არა და WTF? – მარა ნუ გოგო იყიდება და ბოლდება და მეც ვუთხარი ხო ხო ძაან კაია თქო, დაელოდე თქო, რა დამიშავა იმ ტიპმა, ნაშა გააძრო და მოირგო როგორც უნდა და მე გავუთხარო ძირი?

მთელი ეს ფენომენი რას გავს იცით ჩვენს ტვინებში? – ცოტა ხნის წინ მქონდა ამაზე კამათები

არიოლ რეშკას რო აგდებ და 3-ჯერ ამოვიდა არიოლი ზედიზედ, რისი შანსია მეტი რო შემდეგ აგდებაზე არიოლი ამოვა თუ რეშკა?

თუ დაფიქრდებით – არაფერი კავშირი არი აქვს შემდეგ “აგდებას” – წინებთან

მეტიც ადამიანების შემთხვევაში – ჩვენ ხო მომდევნოს – წინა ცუდი გამოცდილებებიდან “განზოგადების” შედეგად “სწორი დასკვნებით” ვირჩევთ? – დედამოტყნული “წაშალე” რა ყველაფერი და მიეცი შანსი 0-დან

არა, “თქვენ ხო ეს არ გინდათ, თქვენ ხო ეს არ მოგწონთ, თქვენ ხო ამაზე ასე ფიქრობთ, თქვენ ხო…” – დედამოტყნული შენ რა გინდა? – შენ რა მოგწონს? – ის ქენი და ისე მოიქეცი როგორც შენ ფიქრობ, ყოველ ახალ პარტნორთან – დაივიწყე ახლიდან ყლეობები რომლებიც წინა პარტნიორს მოარგე, გაიხსენე ვინ ხარ შენ და რა გინდა შენ და დაიწყე ახლიდან, მე ხო შენ გირჩევ და არა შენი წინა მწარე გამოცდილებების კოქტეილს რომელიც თან თავიდან “ყუთშია” დამალული და მარტო მერე იჩითება, ბონუსად “ჰოპ”, მიირთვით

ის ხო ყველას გეზიზღებათ 18 წლის ბიჭს რო ვინმე უყვარს, 1-2 წელი “წვალობს” მერე ის გოგო უღალატებს დაადებს და მერე ეს რო “ტრავმირებულია” და 5 წელი ყველა გოგოს დედას უტყნავს “უნდა თავი შეაყვაროს და მერე მიაგდოს” – იმიტო რო ტრავმირებული მსხვერპლია, გოგომ მიატოვა, 19 წლის ასაკში…

იგივე ყლეობაა ეგ, სხვა კაცებისგან მიღებულ ყლეურ გამოცდილებას და “მოზომვებს” რო ჩვენთან იყენებთ…

ერთია “განაზოგადო” – და გაერთო იმაზე რო “ყველა კაცი ერთნაირია” – და ძირითადად იმიტო რო მამენტ შენ აირჩიე ერთნაირები რაღაც პრინციპით… და მეორეა რო ყველა ადამიანს მისცე შანსი 0-დან იმიტო რო ხო არ შეიძლება ადამიანი ჩასვა “წინა მომზადებულ ჩარჩოში” – და არადა ამბობდე რო “ახლებურს” ეძებ?

ვერნეე შეიძლება, მარა მოგივა იმ ჩემი მეგობარივით – იდეალური გოგო რო გამაზა საკუთარი იდიოტობის გამო