პიემესი

რამდენიმე დღის წინ თურქეთის პრეზიდენტმა გამოაცხადა რო ქალები ვერასოდეს იქნებიან კაცების თანასწორნი, რო კაცი ვერასოდეს გააჩენს ბავშვს, ამიტომ არასოდეს ივლის 9 თვე მუცლით, არასოდეს აჭმევს რძეს ძუძუდან ვინმეს და ა.შ. – მოკლედ რო ქალების ფიზიოლოგიური განსხვავება იმდენად რადიკალურია რო ქალები შეუძლონი არიან იყვნენ კაცებივით “ნორმალურები”

როგორც მისტერ ჯეკი იტყოდა, აგერ უკვე 31 წლის ვხდები 1 თვეში და ალბათ ცოტა უკეთესი მეხსიერება რო მქონდეს დაჟე დავიგინებდოდი რო დღემდე არ შემხვედრია მდედრი რომელიც ჩვენი ნაცნობობის პერიოდში რამდენჯერმე მაინც არ “იპრავებდა” რაიმე ირაციონალურ/ისტერიჩკულ/ზედმეტად აგრესიულ (ან თუნდაც პირიქით – თბილ) ქცევას “ოო, პიემესი მაქ/მქონდა, ამიტანეთ”

გესმით მაინც რო ერდოგანმა სხვა კი არაფერი თქვა ბლიად, ქალები თვითონ ხართ ყველაზე დიდი სექსისტები, უპრინციპოები და სუსტები ვინც ეგრე ამბობთ და “კარგ ამინდში, თვის “კარგ” დღეებში და ნაჭამზე და ხელფას ახალ აღებულზე” ყველა მაგარი ტიპები ვართ რა, ადამიანი ვლინდება რთულ ვითარებაში

ამ შემთხვევაში კი იმაში რო პიემესი რო გაქ – მოერიო ამ შენს ქიმიურ ფიზიოლოგიურ ყლეობას და შენ თავს, პირველ რიგში, დაუმტკიცო რო “ოოო გოგო ვარ რა მოხდა” – კი არა მოხდა!!!

იცით ეგ რა დონეა? – ოღონდ მართლა გთხოვტ დაფიქრდეთ რო 1:1-ში იგივეა ზუსტად:

გოგოს რო დაიჭერ და მიაუაპტიურებ და მერე ბოდიშს მოუხდი “აუ რავი 4 დღეა სექსი არ მქონია და ტესტესტერონი უკვე კისერში მიჭერდა”

კი დებო, ჩვენც გვაქ ჰორმონალური სისტემა და ჩვენი ჰორმონალური სისტემა ეგეთი დედამოტყნულია რო რამდენიმე დღე რო სექსი არ გაქვს და ენერგიას ვერსად ხარჯავ, აგრესიას “ბადებს” ჩვენს შიგნი, კედლებს ასკდები და მზად ხარ ყველა ცემო/მოკლა/მოტყნა და ვერ იგებ რატომ.

კაი უცხო ადამიანის გაუპატიურება მართლა კრიმინალია, თქვენც ხო არ აჩერებთ არა ქუჩაში რანდომ ხალხს და ეისტერიჩკებით (ხაწია ეგეც ხდება ხოლმე, საზ. ტრანსპორტში რო გოგოს აშკარა პიემესი აქ და ყველაფერზე იყეფება ეგრევე)

მარა ის კაია შენს კაცს რო ყლეზე კიდია სექსი გინდა არ გინდა მოგვარდება და გიხმარს მუთაქასავით ყველანაირი პრელუდიის და ინტერესის გარეშე? – და გაიპრავებს “რა ვქნა, ძაან მინდოდა და ჰორმონებმა შემაწუხაო”? – რო კიდია შენ გინდა, არ გინდა, რა მდგომარეობა გაქ სამსახურში, რა დღეში გაქ ნერვები, დაღლილი ხარ, ხასიათი არ გაქვს, ვაფშე სხვაგან ხარ… კაია?

ხო აი ჩვენც ეგრე ჩვენი პრობლემები გვეყოფა და შეიძლება აი ვაფშე არ გვცალია თქვენი პიემესიანი ზახოდების მოსაგერიებლად და მერე კიდე “ხო, კაი რა, კაცი ვარ – უნდა გავუძლო 2-3 დღე ავიტანო, პიემესი აქ, გადაუვლის” – კაია ეგ? – ამაზე მეტი სექსიზმი რაღა გინდა? – არადა მიიღებ ბრძოლას და გადააჯვამ თავზე და მიალეწავ მორალურ სიფათს და მერე გეტყვის “პიემესი მქონდა და რა ვქნაო”

კი არის ხანდახან რო გინდა ადამიანი გეჩხუბოს და გეკინკლაოს და ესეც ურთიერთობის ნაწილია და შეიძლება იყოს მომენტი როცა ეს გემუღამება, და ისიც მესმის რო არის რო ხანდახან გოგოს გინდა რო შენმა კაცმა დაგითრიოს და გემრიელად გიხმაროს თავის გემოზე, ყველანაირი “დასველების” და შენი გრძნობებით დაინტერესების გარეშე, ეკიდოს შენ რა გინდა, მარა სუულ ეს დედამოტყნული? – თვიდან თვემდე?

გეუბნებით ვერ ვიხსენებ მდედრს რომელსაც არ უხმარია ფრაზა “ოოო, პიემესი მქონდა რა მოხდა”, მათ შორის უამრავია ისეთი მდედრი რომელიც ტიტველი არასოდეს მინახავს და ეს არ  იყო რაღაც “პირად ცხოვრებული ბოდიშის მოხდა” – და ხშირად ამით იპრავებენ აუტანელ მოქცევას სამსახურში!! – საქმეში! – მეგობრებთან… პირად ურთიერთობაზე საუბარიც აღარ მაქ.

არა – რა თქმა უნდა რო გადაასპერმავენ თანამშრომლებს – იმათ არ უხდიან მერე ბოდიშს “მაპატიეთ პიემესი მაქო” – ისენი დადიან დაჩმორებულებები და ფიქრობენ რო ირაციონალური ყლექალაა ეს დედამოტყნულიო, მერე მე რო მომიყვებიან როგორც მეგობარს რა ქნეს – მე რო ვეტყვი რო ქალო შენ შიგ ხო არ გაქ, მართლები იყვნენ ისენი და რაშიც არ იყვნენ მართლები – იმაზე მასე მისაჯმელიც არ იყო და მერე იტყვიან რო “ოო რა მოხდა, პიემესი მაქ და ზედმეტი მომივიდა, არაუშავთ – კარგია, პროფილაქტიკისთვის”

კაია სამსახურში რომელიმე თანამშრომელი მამრი გავლა/გამოვლაზე ტრაკზე გირტყამდეს და ძუძუზე გქერავდეს და გაიპრავოს – რავი “ისეთი დღეები მაქ, ცოლი არ მაძლევს და მინდება”-ო?

პირველ რიგში ნუ იქნებით სექსისტები ქალები, მე რო მაჯვამთ სუ სექსისმზე, ნუ იქნებით სექსისტები თვითონ და თვიდან თვემდე და წლიდან წლამდე რო დამავიწყდება რა განსხვავებებია კაცებს და ქალებს შორის რაციონალურ ქცევაში და პატივს რო გცემთ იმისთვის რო თქვენი ბიოლოგიური მე დაჯაბნეთ, რო აღარ მომეჩვენება რო პაგალოვნა ყველა ქალი უფრენს – მერე სუ მეკიდება ბავშვის გაჩენა რომლის პრეროგატივაა აბიშაიუ, შევეცი ერდოგანს, მოსაკლავია

პ.ს. კი, ეგ შუტკა რომელიც ყველას თავში მოგივიდათ ამ პოსტზე – ასწორებს 😀

ქამელეონი ბაბულიკები

შეიძლება მე ბაბულიკი ცოტა არასწორად მესმის მარა სამაგიეროდ აქვე განვსაზღვრავ ვინ არი ბაბულიკი ჩემთვის:

კლასიკური გაგებით ბაბულიკი არის ეგეთი თეთრ საროჩკიანი, კოსტუმის შარვლიანი, აიფონიანი, თესლ საათიანი ტიპი, რომელიც ჯერ არ არის ბიძარა – მარა აშკარად ბიძარობის გზას ადგას, რომელიც პა ხოდუ თანამედროვე საქართველოში სადმე “რესპექტაბელურ” კომპანიაში, რესპექტაბელურ თანამდებობაზე მუშაობს, როგროც წესი მისი უშუალო ხელმძღვანელი კი მისი საკუთარი ბიძაა.

ასეთ ბაბულიკს ყველაფერი “ეგრეხება” რაც “ძერსკი” და “სვეცკი” არ არის

დაჟე ბურთის გაგორება ეზოში “გრეხია” და “ტეხავს ტო” – ამხელა კაცი ხარ… სადისტრიბუციო ქსელის დირექტორი – პაცანა ბავშვივით ბურთი უნდა აგორაო ტო?

იმენნა ბაბულიკი უნდა სამსახურიდან მიდიოდეს “ბრატელოებთან” – დასალევად, უნდა მთვრალი ჯდებოდეს რულზე და მოეთრეოდეს სახლში, “იძინახუი რა ქალო”-თი აჩუმებდეს ცოლის ტრა-ტა-ტა-ტას, წარმოარტყას კეფაზე შვილს “იმეცადინე შე ნაბიჭვარო” და ჯდებოდეს ტელევიზორის წინ ფუტბოლის საყურებლად.

ყველანაირი სხვანაირი აქტივობა ტეხავს

ზოგადად ზრდის პროცესში ყველანი ვსწავლობთ როგორ “ჩავიკეტოთ” ჩვენს წრეში და როგორ ვდისტანცირდეთ სხვა წრეებისგან რომლებიც ერთმანეთთან ან უბრალოდ ვერ მეგობრობენ, ან ერთმანეთს აჯვამენ და ექიშპებიან. ასე მაგალითად მე ძირითადში ვახერხებ არ ვამჩნევდე ბაბულიკებს და ალბათ ბაბულიკები – სამსახურიდან სახინკლესკენ გზაზე დიდად არ იყურებიან თავიანთი შავი პრადოებიდან გარშემო ვინ იპოდრომზე რაგბის ბურთს ათამაშებს და ვინ ჯიბეებიან შარვალში დადის და საყურე აქ ყურში გარჭობილი, ხოლო კვირაობით ბაბულიკი საერთოდ არ დგება ლოგინიდან და იშვიათად გადის სახლიდან(ისიც გვიან ღამით და რამე ძაან ძერსკი კლუბში მაქსიმუმ) და საერთოდ ვერ ხედავს იმას რო კვირას დილას ოფროუდის მანქანები ქალაქის ერთ მხარეს მიდიან, მოტოციკლეტიანი ტიპები – მეორე მხარეს, ვიღაც სტრანნი გრძელ-ჩანთიანი მასტები – სადღაც იკრიბებიან და ა.შ.

მაგრამ ეს პოსტი ბაბულიკებზე არ არის, ეს პოსტი არის ადამიანების ძალიან სპეციალურ ტიპზე

ერთი 10-მდე მსგავსი ისტორია შემიძლია მოგიყვეთ, როგორ ვიცნობდი ვინმე ჩემს მეგობარს რაიმე სპორტიდან ან იტერესთა სფეროდან, სტრაიკი, თხილამურები, რაგბი, ოფროუდი, პახოდები, რაიმე სხვა აქტივობა და ისე “პრინციპში” ვიცოდი რო სადღაც “ბიპი”-ში მუშაობს (ან რამე დამაგვარი, ბანკში, ნიკორაში, კოკა-კოლაში – რაიმე დიდი კომპანია აიღეთ რა)

და ერთხელაც რაღაც ისე მოხდა რო კონკრეტულად კვირის დღეებში და კონკრეტულად იმენნა დღის საათებში გახდა საჭირო ჩვენი გადაკვეთა და ვინაიდან მე ფრილანსერი ვარ და ისენი – 10-დან 6-მდე ოფისში ზიან, მე შევურბინე სამსახურში

და რამდენჯერაც მსგავსი რამე გავიარე იმდენჯერ ვერ ვმალავდი განცვიფრებას

შედიხარ და ჯიგრულად კითხულობ “ჯეკოს კაბინეტს როგორ მივაგნო?” – და მერე ენაზე იკბენ და “ირაკლი ჯეკოიძის, უკაცრავად” ი ტუტ იწყება “აა, ბატონი ირაკლის, მეორე სართულზე შავი კარები მარცხნივ” – გეღიმება “ბატონი ირაკლი” – ჯეკო, კისრამდე ტალახში რო სცეპლენიეს ცვლიდა წინა კვირას(მუცელზე ხოხავდა ავტომატით, ბურთს ვერ იჭერდა ვარჯიშზე – თქვენით აირჩიეთ)

ხოდა მიხვალ კაბინეტთან და “ირაკლი ჯეკოიძე, გაყიდვების დეპარტამენტის უფროსი”

აღებ კარებს და ზის ჯეკო, ოღონდ ბაბულიკი ჯეკო, თეთრი საროჩკა, ჰალსტუხი, ჯდომის ბაბულიკური მანერა, დიდი ოქროს საათი ხელზე, დივანზე მიგდებული არმანის პიჯაკი, დიდი შავი ტყავის კრესლო… მაგიდაზე რაღაც @!@ობა “სუვენირები” და უამრავი ფურცლები და ვიღაც ტიპები მისი მაგიდის წინ სპეციალურად დაბალ და ძიშოვი სკამებზე და “მხვეწარ” როლში, რო “ბატონო ირაკლი…”

და დაგინახავს და უცებ სახე გაუნათდება მარა მოთოკავს და “ეხლავე” – მოგაძახებს

შენც გამოიკეტავ კარებს და დგახარ და სიცილს ძლივს იკავებ

ცოტა ხანში გამოლაგდება ეს “მრევლი” ოთახიდან და შეხვალ, მიხურავ კარებს და უცებ ბატონი ირაკლი – ხდება ჯეკო, ოღონდ ჯეკო რომელიც ბაბულიკის პაროდიას აკეთებს 😀

და ჩვეულებრივად მუჯლუგუნებით იურთიერთებთ, გაცვლით რაც უნდა მიგეცა/გამოგერთმია, შეიცხადებ “აქ იმენნა ღმერთი ხარ ხო შე ჩემმა?” – ისიც გეტყვის რო ხო რავი, 9 წელია ამ კომპანიაში ვმუშაობ და ნელ-ნელა გავიკვალე გზა.

კიდე ცოტას იხუმრებთ რამეს და დაემშვიდობები კვირამდე(ხვალ საღამოს 7-ზე იპოდრომამდე, შაბათამდე… ა.შ.)  და უკვე კარებში რო გაგაცილებს “აბა კარგად… დათო” – მოგმართავს სახელით და მიხვდები რო ეხლა წინ რო მიტრიალდები იქ ვინმე მისნაირი ბაბულიკა დგას და იმის გასაგონად “კვანტუმ”-ას ვერ დაგიძახებდა

ბოლო დროს ძალიან ბევრია ასეთი… “ქამელეონი” რომელიც დღისით და მთელი კვირა ბაბულიკია, ხოლო საღამოობით და ვიქენდებზე – ჩვენნაირი “ნიშებროდი” ხდება. ისენი არიან ხიდი – ჩემს შორის, რომელსაც ვერ წარმომიდგენია რას ნიშნავს დილას ადგე და სუფთა და დაუთოვებული რაიმე ჩაიცვა საერთოდ და ბაბულიკს შორის – რომლისთვისაც რაიმე სპორტი არის რაღაც “შიგნაკრავი” ტიპები რომლებიც youtube-ზე ვიდეოებში იჩითება ხოლმე, ისე რო გაერთო სანამ სეკრეტარშა ყავას გიმზადებს.