იმედგაცრუება

დიდი ხანია აღარ დამიწერია აქ არაფერი… ჟიზნ ტაკაია

ბევრს გონია რო მე ვწერ ხოლმე როცა ვინმემ არ მომცა, რამეზე გამაბრაზა… იმიტო რო ბევრი ემოციური ადამიანი ასე იქცევა(დაჟე სექსისტურ დეფინიციას არ გავაკეთებ ამ ჯერზე, სამი დადუმივაიწე 😀 )… ისე როგორ წარმოგიდგენიათ ხოლმე რო მოვვარდი ჩაფლავებული დეითიდან, მივხურე კარები, ჩავკეტე 3 საკეტზე, ორ ურდულზე,  გასაღებზე და აწითლებული ბოროტი სახით ვწერ როგორი ყლეები არიან ქალები ხო? 😀

ნწუ მე სუკა ვარ, ვწერ ატ ხაროშეი ჟიზნი – როცა ნაჭამი, ნასვამი, ყურის ძირში მონაფერები ვწევარ მხართეძოზე და ვიკრუტუნებდი ბიოლოგიური ოჯახი რო ხელს მიწყობდეს…

ხოდა მოკლედ ფინანსური პრობლემები, კრიზისია, მცირე ბიზნესებს ძაან დაგვენძრა და წერის დრო, ენერგია, სურვილი და არაფერი არ მაქ…

ნო ტუტ ვსტალ ტაკოი ვაპროს და “შემომეფიქრა”

ამ პოსტში აქამდეც ვეცადე და დალშეც ვეცდები მოვერიდო სექსისტურ გაბუქებებს, მასე უფრო fun არის ხოლმე მაგრამ მაგაზე “მოხტომაში” ზოგს შინაარსი ეპარებათ ხოლმე და ცოდოები არიან ეგეთი დეგენერატკები, იდეაში კაკ რაზ მათთვის ვწერ ეხლა და 2 სიტყვას იქეთ ვერაფერს ვერ იგებენ, გარდა იმისა რო “აქ რაღაც, რაღაც, რაღაც ისეთი წერია, უნდა ავჩხუბიანდეთ, ავჩხუბიანდეთ” – და ჩხუბიანობენ და გონიათ ხოლმე რო აღასრულეს მათი ადამიანური ფუნქცია, ხოდა ჰათ, ამჯერად ვერ გამოძვრებით მასე ადვილად, არ ეწერება “ქალები”, ვიკუსიწე.

მაგრამ მაინც დამეთანხმებით რო უფრო ხშირად, და რეალურად ტოტალურად და თავზარდამცემად – მდედრებში გვხვდება რაზეც ქვემოთ ვისაუბრებ, მაგრამ უამრავი, მნიშვნელოვანი პროცენტი, მამრიც არის ასე – კი ბატონო

ყველაზე დიდი იმედგაცრუება ადამიანს ურთიერთობებისგან გემართება მაშინ როდესაც აღმოაჩენ რომ ყველაფერი “ის” ფასადი იყო, მხოლოდ ზედაპირზე იყო ყველაფერი ისე კარგად და ლამაზად

“პალიროვკა გაკეთებული” მანქანა რომელსაც “ხადავოი” გამომპალი აქ და მატორი ზეთს ჭამს

აიფონი რომელიც მოპარულია, შიგნი სისტემა ჭედავს და აპსტორზეც კი ვერ შედიხარ, ინტერნეტზე ფული არ აქვს

გაზიპინებული შავ აჩკებიანი ბეემვეშნიკი რომელმაც პავაროტში შესვლაც არ იცის ნორმალურად და ავტომატიკა ყავს ვაფშე და სცეპლენიეს პედალს ვერ ხმარობს მექანიკაზე რო დასვა

ლამბო ავანტადორი… გაზზე

დააკვირდით სპეციალურად მოვყევი სუფთად მამრებში სუბლიმირებული მსგავსი იმედ გაცრუებების მაგალითები

ქალები კი ასეთი იმედ გაცრუების ბუკეტები ხართ, თქვენი – მარტო იმიჯია კარგი, კანფეტი – რომელიც ჯობია არასოდეს ამოიღო შეფუთვიდან, და გემო ხო ვაფშე…

წეღან ვეგდე და ვფიქრობდი რო ცალ ხელზე ჩამოსათვლელ მდედრებს თუ გავიხსენებ (2? 3?… 1? ) რომლებიც იმედ გაცრუება კი არა პირიქით – შემდგომი აღფრთოვანება იყო… რომლებიც რო გავიცანი – მერე აღმოვაჩინე

რომლების “ყველაზე მაგარი პლიუსები” საერთოდ არ დევს ზედაპირზე, რომლების ზედაპირსაც გააჩნია შინაარსი, საფუძველი, “ნისუში” კედლები და სტოლბები, ხშირად დარბაზებით – გავსებული საინტერესო ნამცხვრებით…

რომლებთანაც კიდევ გინდა მიბრუნება და გიხარია რო ზედაპირის ქვეშ უფრო მეტი კარგი ყოფილა, ან თუნდაც დედამოტყნული ზედაპირზე კარგი რაც იყო აისბერგივით ყოფილა და ქვემოთ 3 იმდენი კარგი ქონია საძირკვლად

ნუ უბრალოდ მე მამრებთან არ ვურთიერთობ თორე გავმეორდები და ზემოთაც დავწერე ასეთივე, მაგრამ, “კაცის გადმოსახედიდან” ფასადი რო მაგარია და ისე არ ვარგა მაგალითები

პრი ეტომ ეხლა ყველანი წახვალთ გარეგნობის თემაზე, მაკიაჟზე და იმაზზე რო უმეტესობა გოგოს ტანსაცმელს გახდი და გულში უკვე ფიქრობ როგორ ჩააცვა უკან 😀

არა მაგას არ ვამბობ, გარეგნობა მართლა მე-3 ხარისხოვანია, მართლა ოღონდ, ნუ მაკიაჟით ცბიერებაზე და სხვა ხელოვნურ მაიმუნობებზე კიდევ ხო მარა ზოგადად გარეგნობას რა აზრი აქ? – ნეტაი ეგ იყოს მართლა პრობლემა

არა, უბედურება არის ის რო უმეტეს შემთხვევაში ყველაფერი რაც ადამიანს კარგი აქვს – ულაგია გამოსაჩენ ადგილას, “დიზაინის კანონებით” დალაგებული, მტვერი გადაწმენდილი, გვთავაზობს ეგრევე და დაჟინებით… ეს არის “ფაბლიქ იმიჯი” – კარგი, წამატებული,  საინტერესო, დალაგებული ადამიანი.

3 წიგნი წაგიკითხავს? – “ნაკითხი”, ველოსიპედზე მჯდარხარ? – “ველოსიპედისტი”, კინო პრემიერებზე დადიხარ? – კინომანი

ყველაფერი ეს ოქროსფერი ბანტიკებით გაფორებული თან და ფლეშ ანიმაციებში გადაწყვეტილი

დაუახლოვდები, გადახდი საბანს და აღმოაჩენ რო ეგ არი ფრიად არა მდგრადი და თხელი ზედაპირი, რომლის ქვეშაც სპლაშნოი ტალახი, ტარაკნები, ჭიები და უბედურებაა

ბევრს კიდევ ჰგონია რო ეგ არის “რაც არის”, რო ეგრე უნდა იყოს – ადამიანს ახლოს რო გაიცნობ მისი ტარაკნები უნდა გაიცნო და უნდა გადმოგაცოცდნენ და გიხაროდეს კიდევ

არა! დედამოტყნული! – ადამიანს რო გაიცნობ უნდა აღფრთოვანებები ამოგხდებოდეს, უნდა მეტი პატივი სცე ვიდრე ადრე ფიქრობდი, უნდა შეგიყვარდეს იმის გამო როგორ მოსულა აქამდე, როგორი საინტერესო ყოფილა, მრავალმხრივი ყოფილა, თუ პირიქით – მიზან მიმართული, მარა რაც მთავარია “შიგნეულობა” კიდევ უფრო მყარად უნდა გამოიყურებოდეს ვიდრე ზედაპირი იყო, და არა პირიქით – დედამიწასავით თხელი ქერქი და ქვეშ თუხთუხებს და გადმოდის ძღრენის ლავა…

შეკერილი, შეთითხნილი ზედაპირი და იმის ქვეშ რო არაფერია ნაგვის, დაკუჭული ქაღალდების და დამჭკნარი, ლპობის პროცესში წასული ხილის ნარჩენების მეტი, ჩაფუთფუთებული როა, რო ცხელა და ბუზები რო დაფრინავენ

გამწარებული რო ეძებ რამე მანათობელს, რამეს რაც კარგი შემორჩა…

და ადამიანს ხშირად არც ესმის რას ეკითები და რა გინდა მისგან, იმიტო რო დიდი ხანია ყველაფერი რაც კარგი ქონდა ზედაპირზე ამოიტანა, ეს კარგები ერთმანეთზე გადააწეპა ჩინური წე-პ-ოთი, ხვრელები ლამაზი ქაღალდებით ამოავსო რო ქვეშ არაფერი გამოჩენილიყო და შიგნი რამე თუ უნდა ქონოდა აღარც ახსოვს და არც მოფიქრებია დიდი ხანია

ხანდახან მგონია რო დადიან ასე დაჭიმული, დაძაბული, “ვაიმე რამე არ გამომიჩნდეს” ტიპები და ეძებენ/ოცნებობენ ვინმე “გამოიჭირონ” და მერე უცებ “ბლეეეეყ” დაანთხიონ ზედ მთელი თავიანთი საშინელება რაც ქვეშ ხდება… და ამას ეძახიან მერე “დაახლოვებას”, ეს არის დაჟე მიზანი რო აი შენ იმდენად ახლობელი ხარ, შეთვის ზედაპირში სპეციალური დირკა გავხსენი და აი – წნევით ამოასხა მთელმა ყლეობამ – გაგიზიარე, აბა თქვი “აააა”, პირი გააღე, ჭამე და მადლობა გადაიხადე…

 

პ.ს. რატო გაჯვამთ?

იმიტო რო დაინახოთ და დაფიქრდეთ რო ეს არ არის კარგი, ეს ასე არ უნდა იყოს, გადაყევით ნაკაწრების “ამოყვანას” და ჟანგის მოშორებას ზედაპირიდან და ამასობაში გამოლპა და გაძვრა მანქანას ძირი, აღარც ძრავი უვარგა, აღარც სავალი ნაწილი, აღარც არცერთი ფუნქციონალი…

როგორ გამოასწოროთ? – როგორ და მორჩით ტრიპაჩობას ყველაფრით რასაც რამე შინაარსს მიაგნებთ საკუთარ თავებში

იტრიპაჩეთ რაიმე 1-ით, ან 2-ით, კი ბატონო – მარა სამაგიეროდ გამოყავით რაც მართლა თქვენია, რაც მართლა გინდათ, რაც მართლა ყველაფრისგან დამოუკიდებლად განიჭებთ სიამოვნებას და ნუ გააპაპსავებთ, განავითარეთ, შეიგრძენით, ისუნთქეთ – და იყავით დედამოტყნული ადამიანები და არა აბალოჩკა

მაკიაჟზეც დაგაჯვათ ბარემ? – არა მკიდია, თქვენი პრობლემაა და თქვენი უბედურებაა, იმიტო რო მაკიაჟი ნარკოტიკია, ერთხელ რო შეჯდები და უკბეჩ მაგ ვაშლს – ძაან ძნელია მერე შენით უარი თქვა და გადააგდო

აბა რა ქნათ? სოციუმი რო ეგეთ “ხელოვნურ” სილამაზეს ითხოვს?

ჯერ ეს ერთი არ ითხოვს, ვინც ითხოვს იმის კარგიც… და ვიცნობ ვინც არ ხმარობს და არავის არ ატყუებს მაკიაჟით

მეორეს ერთი მაგით თავს იტყუებთ თქვენვე პირველ რიგში, მერე რო დილას გაღვიძება გეშინიათ ადამიანთან ერთად – შეეგუეთ საკუთარ გარეგნობას, საშუალოს, ნაკლიანს

შეეგუეთ ცხვირის ჩამოშვებით კი არა – შეეგუეთ რაციონალურად გააზრებით რო არაუშვს, სამაგიეროდ მე კარგი პილოტი ვიქნები, და დამიჯერეთ ყველას მაგრა ეკიდება თქვენი თვალებს ქვეშ ნაოჭები როცა თქვენ გულში რაღაც ანათებს და “ყველას” მაინც ვერ დაკერავთ გინდა მაკიაჟით – უნდა “უ”

ფასადზე ზედმეტი ზრუნვა შინაარს გაკარგვინებთ, that’s what I mean და შინაარსის არ ქონა – იწვევს იმედ გაცრუებას, უფრო სწორად როგორ არ ქონა კაცო – აგერ ტარაკნები, დამპალი ვაშლები და ტრაკში გამოსმული დაკუჭული ქაღალდები – ინებეთ, კიდე რა გვაქ იცით? – გამხმარი ძროხის ფუნა, არ ვიცი საიდან მოვიდა მარა გვაქ, აი, სასაჩუქრე შეფუთვაში

პ.პ.ს. რა უფლებით გელაპარაკებით ასე?

ვინმეს რამე კარგი აზრი გაქვთ ჩემზე? – რაც ვარ, ის ვარ გარედან, ოხრად დამპალი ვაშლებით და ძღრენიანი ქაღალდებით გარეთა კედელზე და ტამ სრაზუ იასნა რო “ამ ზონის ქვეშ ასეთივე ძღრენები იქნება ბოლომდე”, აი აქ კიდევ სიანტერესოა რა ხდება

სამაგიეროდ ისე მსიამოვნებს როდესაც ვინმე ადამიანი რაიმე მიზეზით დაუშვებს, ახლოს მოვა და ძალიან გახარებული და ბედნიერია იმით რაც შიგნით აღმოაჩინა.

ფაბლიქ იმიჯი დიდწილად მიშვებულიმაქ, იმიტო რო ვსემ მაინც ნი უგაძიშ და რატო ვიარო დაძაბულმა და ნერვიულმა და ვიზრუნო “პალიროვკაზე”?

და პაშლი ვი ნახუი, ის თემაც კი არ არის “არ მოგწონს გაიარე” – მეც არ მომწონს ჩემში ბევრი რამე კაცო, მათ შორის ის რამეები რაც ზედაპირზეა, მარა ეგ არის რაც არის და მაგის ჩამალვაზე ზრუნვა ერთი ორჯერ დავაპირე და მეც კიღამ ნერვული აშლილობები და ფარული ყლიზმები ავიკიდე(იმიტო რო ღია ყლიზმები ნილზია, ღია რაც არი ყველაფერი გაზიპინებული უნდა იყოს)

დამიჯერეთ ყველა ერთნაირი კომპლექსიანები ვართ და თქვენ რო მაგ კომპლექსებს მალავთ და მერე გადმოანთხევთ – ნიჩემ, ნი ნა გრამ, ნი ლუდშე ვიდრე ჩემზე რო შუბლზე მაწერია – სამაგიეროდ სხვა რამეებიც მაწერია კიდევ, და 1-2 (3-4) ისეთი გემრიელობა არ მაწერია შუბლზე სამაგიეროდ, მობრძანდით, დაბრძანდით – მიირთვით 😀

 

პ.პ.პ.ს. კი, და ამაზე ყველა ერთნაირად დამეთანხმებით:

ისე ასწორებს გოგოს რო ჩვეულებრივ ჯინსს და მაიკას გახდი და 3 ნაბიჯს გააკეთებ, ჩამოჯდები და ენა ჩავარდნილი ფიქრობ რო ეს გოგო შიშველი უნდა დადიოდეს…

ისე ასწორებს დილას რო გაიღვიძებთ, ყავის დასალავედ დაჯდებით და ფიქრობ როგორ აუხსნა რო თმებიც კი დაუვარცხნელი უფრო უხდება

ისე ასწორებს როცა რაიმე სპორტით თურმე მართლა შინაარსიანად არის დაკავებული, და უარესად ასწორებს როცა მერე აღმოაჩენ თურმე რა ყოფილა მისი ნამდვილი სპორტი

ისე ასწორებს როცა ისე საუბარში აღმოაჩენ რო თურმე შენზე ბევრად ნაკითხია

ისე ასწორებს როცა რამე კინოს ნახვას შესთავაზებ და დაგცინებს და 10 კინოიან სიას ჩამოგიწერს – ამეებს რო ნახავ მერე ვილაპარაკოთო, კი – იმ წამს ფიქრობ რო ეს “მეორე ფასადია”, ქვე ფასადი – მარა მერე ისე ასწორებს იმის ქვე და ქვე დარბაზების აღმოჩენა რომლებიც არანაკლებ საინტერესოა

კი  – არქეოლოგია მაგარი სპორტია 😀 ვისაც არ გისწორებთ იმან მესროლეთ ქვა