მატრაკვეცობა

დაახლოებით 1 თვის წინ მირეკავს ჩემი ბავშვობის ახლო მეგობარი, ცნობილი პიროვნება, სიმპათიური და პოპულარული მამაკაცი და მოკლედ ჩახუტება ადამიანი

ტექსტით რო შენ ხო პროგრამისტი ხარ და საიტებს წერ და ერთი იდეა მაქო…

მითხრა იდეა, კარგი იდეა იყო და მეთქი აბა რა თქო, ეხლა მეძინება თქო და ხვალ შეგეხმიანები, გავიაროთ დეტალები და მსგავსი საიტი მაქ გაკეთებული და იმის ძრავზე მოვხოდავ და ზეგიდან ავტვირთოთ უკვე რაღაცეები და ა.შ. მეთქი

არ იყო რთული არაფერი, მარტივი რამე იყო და კარგი, ჯანმრთელი იდეა, საზოგადოებისთვის სასარგებლო და არა კომერციული

და ის მეუბნება:

მოიიცა მოიცა, არაფერი არ გააკეთოო, ჯერო მეო ეხლა ამაზე დავწერ პროექტსო, მერე გავაკეთებ კონფერენციასო, მერე მოვიპოვებ დაფინანსებასო და მერე დაიწყეო და მერე კიდე ტელევიზორში მოვყვები პროექტის საჭიროებაზეო

ამივარდა სიცილი და მეთქი იცი რა, მატრაკვეცა ხარ თქო

1 წამიანი სიჩუმის მერე მეუბნება “კიბორგ, გითქვამს ეგ ოდესმე ვინმე მამრისთვის?” – მეთქი მამენტ არა

ხოდა კი, ვარ მატრაკვეცაო და 100 მაგი პატივისცემით გავიმსჭვალე მისდამი თუ აქამდე რამე მაკლდა

– რო ტიპი მატრაკვეცაა, და იაზრებს რო მატრაკვეცაა, დიახაც – მომავლის კაცები, პოპულარული, წარმატებული კაცები, უნდა იყვნენ მატრაკვეცები, იმიტო რო “მონადირე” კაცების დრო წავიდა, ეხლა კაციც უნდა “ქალივით”(ბრჭყალებშია!) იყოს მატრაკვეცა “აქიცინოს ტრაკი” და მიიზიდოს პარტნიორები და თუ ის გოგოც აქიცინებს ტრაკს და ინტერესი ორ მხრივია – ყველაფერი ექნებათ, და “ნადირობა” და დაკერვა აღარ მოსულა.

ჭკვიანი ადამიანია და ნამდვილად არა ერთგზის აქვს ნაფიქრი მაგაზე, ნუ არა, მატრაკცვეცა ჯერ კიდევ ღრმა ბავშვობიდან არი მარა ნუ გამოადგა რა skill-ები, იმედია ვილიამიც მატრაკვეცა გაიზრდება, არ ვხუმრობ, და ისეთი პირი უჩანს რო ეგრე იქნება, მადლობა დედამისს, მართლა

ამის მერე სადღაც 2 კვირაში, კიდე ერთ ბიჭს ვუთხარი მატრაკვეცა ხარ თქო, იმიტო რო არანაირი საჭიროება არ იყო ყურადღება დაეთმო იმისთვის როგორ გამოიყურებოდა, მარტო ახლო მეგობარი მამრების წრეში იყო, 4 კედელში და სრულიად ჰეტერო მამრი ვართ ყველა მისი თამადობით და… და მაინც იზრუნა გარეგნულ დეტალებზე და მეთქი იმენა მატრაკვეცა ხარ, კიო ვარო აბა რაო, მე ოღონდ ტრაკი მათამაშებინე შეჩემაო და აქ რო არ ვქნა მერე ხალხში რო ვქნა ესეიგი ხელოვნური ვარო… both thumbs up მასაც

და აი, 2 კვირის წინ, მეგობარი დებს ვიდეოს როგორ დადის მოტოთი თბილისში, კარგი ვიდეოა, მართლა – ისეთი, იყურებინება

მარა ჩემი ყურადღება მიიქცია ღაჟღაჟა ფოსფორისფერმა ხელთათმანმა, რომელიც ნუ მე ვერ წარმომიდგენია რო გარეცხვიდან 2 დღეზე მეტი გაძლოს და არ გამუქდეს(უბრალოდ ბინძური ჰაერისგან) და არ აიკიდოს შავი ლაქები – იმიტო რო მოტოს რო ეხები(რეზინის სახელურებს), რაღაცეებს რო ეხები გარშემო ბინძურდება…

და ვიდეოში იყო ბრჭყვიალა ფოსფორისფერი, აშკარად რო სპეციალურად ამ ვიდეოსთვის ჩაიცვა (და სხვა მომდევნო კვირაში დადებული სურათიდან ჩანს რო ასეთი ღაჟ-ღაჟა ხელთათმანები სხვა და სხვა ფერებში ბევრი აქვს კიდევ და იცვლის და რეცხავს მანამდე დანარჩენებს ალბათ)

რაც ჩემთვის პირადად არი იმენა პარალელური სამყაროდან, ვერ წარმომიდგენია რატომ უნდა მომინდეს ისეთი კონტაქტური სამოსი – როგორიც არი ხელთათმანი, რომლითაც ყველაფერს ვეხები, მქონდეს მანათობელი ფერების და ვრეცხო…

1 ხელთათმანი მაქ ხოლმე ყოველთვის, ვხმარობ დახევამდე (სტრაიკზეც, ოფროუდზეც, მოტოზეც) – და ყოველთვის არი შავი და ყოველთვის არი ბინძური, ვრეცხავ მხოლოდ მაშინ როცა უსაშველოდ ტალახიანი ხდება ან მაზუთიანი…

იმიტო რო 1 დღეს გარეცხავ, მეორე დღეს ისევ ისეთი ბინძურია და სადღაც 3 დღეში უკვე აღწევს სიბინძურის პიკს და მერე ძღრენიანობის პლატოზე გადის და მისი მდგომარეობა არ იცვლება თუ რამე კატასტროფა არ მოხდა…

ხოდა ამაზე დავუწერე რო მატრაკვეცა ხარ თქო

და მოველოდი რო იტყოდა რო დიახაცო, და რო აბა რაო, ტყუილად ხო არ გადავიხადე რავი დავუშვათ 60 USD-იო, ან რამე ეგეთი, ანუ იტყოდა რო: ხო ვიცოდი რო ვიდეოს ვიღებდი, ხო მე საერთოდ სუფთად დავდივარ და მანათობელ ფერებში და შენ ხარ ბანძი რო დადიხარ ძონძებიანი

და იმან კი ნაცვლად ამისა – დაიწყო თავის მართლება იმაზე, რო არაფერიც! – ეს არ არის მატრაკვეცობა და რო ეს ხელთათმანი იდეალურია მაზუთში საქექადაც და თბილისისნაირ ბინძურ ქალაქში სატარებლადაც, ანუ იმენა გაპრავება დაიწყო რო “რაციონალურად” და ობიექტურად – ასე ჯობია ხმარებაში და ვიდუხა სუ ფეხზე კიდია

და დღემდე “სტკივა” ჩემი ის კომენტარი და დღემდე “ვითომ მეკაიფება” ისევ იმ მხარეს რო “აი კასკაც წითელი მახურავს და ღაჟღაჟა, მარა კიბორგა ამაზე იტყვის რო ეს არ ვარგა ომის დროს” – იმის მაგიერ რო უბრალოდ გამაჩუმოს იმით რო დიახაც მატრაკვეცობაა, დიახაც ვზრუნავ იმაზე რო ლამაზად ვჩანდე, იმიტო რო დღეში 5 სელფის ვიღებ და ეს არ ტეხავს!

იმიტო რო სინამდვილეში მე რაციონალურად მის მხარეზე ვარ, უბრალოდ მე ვეღარ ვიცვლები საკმარისად და სექსისტი-მაჩოს როლი მაქ ფეისბუქზე და ამაყად ვასრულებ და ეგ “ხუმრობა” უნდა წამეგო და უნდა დამჯმოდა…

და აი კიდევ რამდენიმე დღის წინ, მედო სტატუსი ქალებზე, კუპალნიკებზე და იმაზე რამდენი ასეთი სურათია ფიესბუქზე ბოლო დროა და რო დაგვინდონ, ან დამტაგონ მაინც რო აღარ ვეძებო… 😀

რაზეც ერთ-ერთმა მეგობარმა დაწერა – ყურადღების მისაქცევად ვდებთ და მოგვაქციე შენც ნუ გერიდებაო

და ამაზე რამდენიმე მდედრმა, და ერთმა განსაკუთრებით, შეედავა რო რას ამბობ! – მეო კუპალნიკიან სურათებს (ამდგარი ძუძუს თვებით ❤ ) იმიტო კი არ ვდებ რო ვინმეს აუდგესო, მე ისევე ვდებ როგორც დავდებდი ზამთარში თხილამურზე გადაღებულ სურათს – რო აი რას ვაკეთებდი ზაფხულშიო…

მე ამასობაში სახლიდან გავედი, რულზე ვიჯექი და აღარ მეცალა საკამათოთ და მაშინვე დავგეგმე ამ პოსტის დაწერა და ამ პოსტერის აწყობა და დამეზარა მერე…

ერთადერთი რაც იმ გოგოს უნდა ეთქვა – უნდა ეთქვა დიახაც ვიპრანჭებით და დიახაც ლამაზი ვარ და იმიტო, მისწორდება ჩემი ახალგაზრდობა და გარეგნობაო

და არა დავებოლებიეთ რო ვითომ უბრალოდ ბოლო “აქტივობა” გამოაჩინა ფეისბუქზე, წიპა მე რო დრონების ვიდეოებს ვდებ რო ხალხი ჩავითრიო – დრონ რეისინგში

იმ ვიდეოებზე მე არსად ვჩანვარ, რაც ჩანს – იმისკენ ვიზიდავ ხალხს, შეძლებისდაგვარად, ნეტა ტიტველი გოგოები ჩანდნენ, მეტი მოვიდოდა 😦

და როცა სურათზე – ხაზი გაუსვით – მარტო შენ ჩანხარ და მარტო მიმზიდველ ფორმაში და არაფერს აკეთებ გარდა სურათის გადაღებისა

ეს სურათი მოუწოდებს ყველას მხოლოდ 1-სკენ – ან აღფრთოვანდნენ შენით, ან თვითონაც დაკავდნენ არაფრის კეთბით და სურათის გადაღებით საკუთარი ლამაზი ტანისთვის (თუ აქვთ, მე არ მაქ და ბოღმა მჭამს, კი. ნეტა ლამაზი გოგო ვიყო, სუ დავდებდი სექსი-სელფებს და ჩემით მივაწერდი ვიპრანჭები თქო და არ მეგრეხებოდა და არ გავაპრავებდი სისულელეებით)

მატრაკვეცობა არი მომავლის “ფლირტი” – იმიტო რო როლების განაწილება აღარ მოსულა, არ მოსულა იყო პასიური, “არ ჩანდე არსად” მარა ელოდებოდე პრინცს, და არ მოსულა იყო პრინცი ხანჯლით და ნადირობდე პრინცესაზე

ჯანმრთელი მომავალის მიდგომა – არის რო აქიცინებდე ტრაკს, თანაც ისეთ “ხელშეუხებელ” გარემოში როგორიც არის სოციალური მედია საშუალებები,  და არ გეგრეხებოდეს

იქცეოდე ასე დამოუკიდებლად სქესისგან და ჯანრმთელი “ფლირტი” არის ამ ქიცინის შედეგად შეგარჩიონ და გითხრან მომწონხარო, შენც უთხრა მეცო და ვსიო

ნუ გეგრეხებათ მატრაკვეცობა

ეგ იგივეა მე მითხრას ვინმემ ხაკის ფერი მაიკა იმიტო გაცვია რო ომს ელოდები ყოველ წამსო? – და მე შევიცხადო არა რას ამბობ, მგონია რო ეს უფრო მიხდება თვალის ფერზე თქო… კი მაგიტო მაცვია, and I’m built this way and i love it

თვენ კიდე კი – მატრაკვეცობთ, so what? – აღიარეთ თქვენ თავებში თქვენი ერთმნიშვნელოვნად დადებითი, 21-ე საუკუნის, თვისება და გაისწორეთ ბლიად

გველებზე, ტერორიზმზე და ფობიებზე

დავიწყებ იმით რო ერთადერთი მიზეზი რატომაც ამერიკაში ტრამპს 1 ხმა მაინც აქვს – იმის ბრალია რო სინამდვილეში ნაკუწ-ნაკუწ ის ამბობს აზრებს რომლებზეც ყველა ვფიქრობთ მარა რომლების გაჟღერებაც ყველას გვერიდება…

იმიტო რო ვერ ვასაბუთებთ რატო შეიძლება საერთოდ ვფიქრობდეთ მასე…

ხოდა

გუშინ ვესაუბრებოდი მეგობარს რომელსაც არ ეზიზღება ქვეწარმავლები, ტარაკნები, ობობები, კალიები და მსგავსნი…

და მისი შვილიც ასევეა

ეტყობა საერთოდ არ აქვთ რაღაც ის “კოდი” რომელიც უმეტესობა ადამიანებს, ბიოლოგიურ – ინსტინქტურ დონეზე, გვაიძულებს “გვეზიზღებოდეს” ზემოთ ჩამოთვლილი “საძაგელი” არსებები

ბავშობაშივე მივხვდი რო ეს ზიზღი სინამდვილეში – შიშია

უბრალოდ ვინაიდან უმეტესობა გველებისა, გაგიკვირდებათ და, განსაკუთრებით ჩვენს გარშემო – არ არის სახიფათო, “შიში” არა რაციონალურია – ანკარა გველის… ამიტომ “გვეზიზღება”

ხოლო სინამდივლეში ნიშნავს “სად ვარკვიო ეხლა შხამიანია, გაბრაზებულია, კარგ ხასიათზეა, კეთილია თუ რანაირია – მეზიზღება და ვსიო”

იგივე ეხება ობობებს, კალიებს, ტარაკნებს… რომლებიც ხშირად პირდაპირ ჩვენ არაფერს გვიშავებენ – მარა მიუთითებენ იმაზე რო გარშემო არა ჰიგიენური, მოუვლელი, ვითარებაა და პოტენციალში – ზიანის მომტანი

იგივე ეხება კიდე მაგალითად ფეკალიებისადმი ზიზღს… ფეკალიებიც ასევე ძალიან სახიფათოა ჯანმრთელობისთვის პოტენციალში, წყალს თუ შეერია იქ… მილიონი გზაა როგორ გახდეს სახიფათო – ამიტო გვეზიზღება…

და თუ დაფიქრდებით ყველანაირ ზიზღებზე – ყველაფერი ასეა, ის რასაც ჩვენ ვეძახით ზიზღს – რომლებიც ხშირად ფიზიოლოგიამდეა ხო, გულის რევა გეწყება მარტო სუნისგან ხანდახან, დამპალი გახრწნილი ცხოველის დავუშვათ…

სინამდვილეში არის ორგანიზმის ბიოლოგიური, hard coded დაცვის სისტემა რო გაეცალო იქაურობას და რამე დაავადება არ აიკიდო (ან გადაყარო ზიზღის ობიექტი და მოაშორო იქაურობას – თუ იქაურობაში დარჩენა უფრო მნიშვნელოვანია)

 

ერთი 10-12 წლის წინ რაღაც პერიოდი ვცხოვრობდი, სავით, კიევში

და ვაწყდებოდი ძალიან ორგვაროვან დამოკიდებულებას ჩემდამი

ერთი დამოკიდებულება იყო “ვაა ქართველი ხარ?” – ჩახუტება, სიყვარული, პატივისცემა,  პოპულარულობა, წამო აქ, წამო იქ, აუ შენ გენაცვალე – ყველასგან, მდედრებისგანაც და მამრებისგანაც

და მეორე იყო რეგულარული ზიზღი ქუჩაში, კარგი მაგალითია – მინიმუმ 2-ჯერ მქონდა საზ.ტრანსპორტით მგზავრობისას რო ბებიაც კი არ მიჯდებოდა გვერდით ცარიელ სკამზე, რამდენჯერმე ჩემით ვთხოვე რო დაბრძანდით ქალბატონოო და მაინც არ

და მერე მივხვდი რო ეშინიათ და უბრალოდ აღარ ვჯდებოდი რო გვერდზე ცარიელი სკამებიც არ დამეკავებია, და ხან როცა ვინმე უკვე იჯდა, მივიდოდი დასაჯდომად და მის თვალებში ვხედავდი “fuck” ეხლა მომიჯდებაო – არ ვუჯდებოდი, რო არ შემეწუხებია და იმედი მქონდა რო დააფასებს და მიხვდება რო იმნაერი არ ვარ

მერე უკვე ამერიკაში გადასვლისას იგივე რო განმეორდა, ნაკლები დოზით მართალია, დავიწყე მიხვედრა რო საქმე იმაშია რო მე ვგავარ ჩრდ.კავკასიელს, მოჩეჩენო-მოდაღესტანელო ელემენტს (ერთხელ მეტროში უკნიდან 2 შავკანიანი მომადგა, სუ ცარიელი იყო მეტრო, ბრონქსში და რაღაც გამიჯაზეს და რო მივტრიალდი და “what?”-მეთქი ვკითხე ბოხი-რუსული აქცენტით ორივემ დაზადვნა დაიწყო “are u russian?” კითხვებით და გამეცალნენ, და მივხვდი რო არა ქერა-ცისფერთვალება არამედ იმენნა ჩრდ.კავკასიელი “მასწერ სპორტა” რუსი ვგონივართ…)

და როცა იგებენ რო ქართველი ვარ სხვა სტერეოტიპულ ჯგუფში გადავყავართ ეგრევე და ვუყვარვართ, თუ იციან საქართველო

მარა მანამდე “ვეზიზღებით” – ეშინიათ…

ეგრევეა გველებზეც

მე მეზიზღება გველები, მეშინია – თუ ჩამეკითხები

მარა კონკრეტულ გველს რო ვნახავ, და გვერდით ვინმე რო იტყვის რო ანკარაა ზუსტად ვიციო, მერე მაინტერესებს, შეიძლება ვეთამაშო კიდეც ხო? – მარა ძირითადში მაინც გავერიდები, რა იცი, შარია მაინც – გველია რა…

მე დავიბადე საქართველოში და გავიზარდე მუდმივ ისტორიებზე/ფილმებზე იმის შესახებ როგორ გვაოხრებდნენ თურქები, არაბები და რუსები

ხოდა “უცხო” არაბი – ჩემ თვალში ავტომატურად საშიშია

13 თაობაა ჩემს წინაპრებს, კაცებს, ქალებს, ბავშვებს ან არაბები კლავენ, ან თურქები ან რუსები, რას მოელით ჩემგან?

ვინ არიან ამ სურათზე?

იქნებ სტუდენტები განათლებას ითხოვენ?

ხელფასების მომატებას პროგრამისტი თანამშრომლები?

პრეზიდენტის გადადგომას, იარაღიც კი არ უკავიათ

მარა თქვენი პირველი რეაქცია?

“ირაციონალური ზიზღი გაქ მუსულმანების” – ირაციონალური კი არა ძალიან დასაბუთებული შიში მაქ, და იმაზეც არაა რო “შურის ძიება” მინდა ან რამე, უამრავი წინაპრისთვის, ეგეც ლოგიკური იქნებოდა მარა კაი ნუ გასაგებია რო სისულელეა ეგ

უბრალოდ გამომუშავებული ინსტინქტია – ხედავ არაბს? – წაიღე ხელი იარაღზე, თუ არ გაქ – ან შენ გაიქეცი, ან ის გააგდე – იმიტო რო უმეტესობა გველებისა არ  არის შხამიანი – მარა მიდი და არკვიე მაღალ ბალახში – რა გველია ეხლა ეს კონკრეტული…

მიდით და ყველა გველს მიეფერეთ აბა ბუნებაში, იმიტო რო დიდი პროცენტით – მეტი შანსია რო არაა შხამიანია, და მერე ერთხელაც რო შხამიანი აღმოჩნდება – მერე bbc_იმ გააშუქოს თქვენი სიკვდილი… ნეტა როგორ მოხდაო…

კი – იგივე მჭირს რუსებზე, თურქი მეგობრებიც მყავს და რუსი მეგობრებიც, ცალკე ადამიანები, როცა დაუახლვოდები გაიცნობ და ენდობი – მერე სულერთია ნაციონალობა

მაგრამ მასიურად – უცხო რუსს რო ვხედავ, მითუმეტეს რამდენიმეს, თან ზოგად ქცევებში(თავი როგორ უჭირავს, როგორ ლაპარაკობს),  ჰგვანან სხვა რუსებს – პირველ რიგში უარესს მოველი მათგან – უარესია რო სადღაც 2-დან ერთხელ რო გავიცნობ მერეც აღმოჩნდება რო მართალი ვიყავი და დედამოტყნულის ერთი რუსია…

ხოდა ეს შიში და ზიზღი ნორმალურია! – და ჯანმრთელია!

– თვითგადარჩენის ინსტინქტის ნაწილია და კოდირებულია ორგანიზმში ბიოლოგიის დონეზე, თაობიდან თობამდე, და ვინაიდან სიტუაცია არ შეცვლილა და დღესაც რუსები გვკლავენ და არაბები – მთელი პლანეტის მასშტაბით გვხოცავენ – მხოლოდ მყარდება…

და ჩვენ ამ ქვეყანაში მეტნი ვართ – ამიტომ არ ვამბობთ შიშს და ვამბობთ ზიზღს, ამოარტყი პანღური გააგდე…

აბა როგორცკი გველებით სავსე ორმოში აღმოჩნდები – მეზიზღებაო კი აღარ იტყვი, იტყვი მეშინიაო…

კი მარა, აბა რა გვეშველება? – ამოვწყვიტოთ? – გადავატაროთ ატომური ბომბი? (ყველას უფიქრია ეს თავისთვის ჩუმად თავში და სცხვენია ხმამაღლა გამოტყდომა…)

ნწუ, აგერ თქვენ განტოლების ამოხსნა:

1 კვირის წინ ისანში ვიყიდე მანქანის ნაწილები, და შემთხვევით აღმოვჩნდი მაღაზიაში რომელიც ეკუთვნით ჩეჩნებს თურმე

წარმოიდგინეთ შედიხარ მაღაზიაში, დგას 2 წვერებიანი იავნად ჩეჩენი, სპორტულ “ადი-ბ-ასის” შარვლებში, დაბღვერილი სიფათებით, ბაზრობენ ჩეჩნურად…

დადექი და იყავი ტოლერანტული…

მიუხედავად იმისა რო “ძმები” არიან (ეპიზოდურად, როცა უნდათ) – მაინც პირველი იმას ფიქრობ ნეტა ამ მაღაზიას რამდენი იარაღის გასატარებლად იყენებენ, ნეტა რამდენი ტროტილია ეგერ იმ ყუთებში, ნეტა ეხლა სხვა ჩეჩნები არ შემოცვივდნენ, ან სპეცნაზი და სროლა არ დაიწყოს… და ა.შ.

იქნებ ყველაზე კანონმორჩილი, განათლებული და კეთილი ჩეჩნები იყვნენ პლანეტაზე?

სად ვარკვიო ეხლა მე, პირველი რეაქცია მაქ “fuck, დროზე გავიდე აქედან” – და ეგრევე გამახსენდა კადრი როგორ ვიჯექი გაჭედილ ავტობუსში კიევში, გვერდით მქონდა ცარიელი ადგილი და არავინ მიჯდებოდა…

დავრჩი და ყველაფერი ვიყიდე მათთან, პროსტა რაძი პრინციპა… მარა მაინდამიანც კაი როჟები მაინც არ იყვნენ, პაწა მომატყუეს და კიდე მალოდინეს… ვინანე ჯამში მოკლედ, მარა ეს ირელევანტურია

ძაღლის თავი იცით სადაა დამალული?

იმ ამერიკაში (და მანამდე უკრაინაშიც) მე დავდიოდი კლასიკური ქართველივით – მუქებში, მხრებში მოხრილი, გაგანია სიცხეში – გრძელი შარვლით, დაბღვერილი და ა.შ. (ნუ კლასიკა ჟანრას ავღწერ, არც მთლად ეგრე მარა ეგრეა რა, მუქებში და ძონძებში…)

ხოდა შევდივარ ამ მაღაზიაში და 2 ჩეჩენი, დიდი წვერით, ბრაზიანი სიფათებით, სპორტულებში,  შრამები…(ყველას გვაქ შრამები, მარა მათი შრამები გგონია იმისგან არის რო თავი აიფეთქა და გადარჩა ან რამე…)

ხოდა უცხოეთში იასნად ხალხი მიყურებდა – ვგავდი “სუროვი” ჩრდ.კავკასიელს და მერიდებოდნენ…

ვინც გამიცნობდა და გაიგებდა მერე რო ჩახუტება კაცი ვარ – მერე ვუყვარდით…

ხოდა ნელ-ნელა ჩემით მივხვდი რო უნდა ჩამეცვა იქაურად, ფერადად, მოშვებულად, გამეღიმა ქუჩაში, მევლო გამართულს და მელაპარაკა მათ ენაზე, არ დამეგდო ნაგავი, არ გამეყარა თვალი თვალში წარბებ შეკრულს ყველასთვის, არ შემეგინებია ჩემს “რადნოი” ენაზე “პიდარასტებისთვის” და…

და აღარავის ეშინოდა ჩემი და არავის ვეზიზღებოდი და “ირაციონალური” დამოკიდებულებაც აღარ იყო ჩემდამი(ირაციონალური იმიტო რო გულში ხო კარგი ვიყავი! )

სინამდვილეში არაფერია იმ დამოკიდებულებაში ირაციონალური, იმისვის რო “პიდარასტებს” არ აგინო – ფრიად ბევრი რამე უნდა შეგეცვალოს ტვინში, და ეგ არის ინტეგრაციის ნაწილი სოციუმში… შეიძლება ვერ იტანდე – მარა თავს აღარ მისცე უფლება აგინო ხალხში მაინც…

ეს რასო-ფობია გამოწვეულია იმით რო სხვა ჩემი თანამოძმეები კლავენ და ჩეხავენ – მათ თანამოძმეებს, და სულ ერთია რო ბევრად მეტნი “უსაფრთხოები” ვართ – იმან როგორ არკვიოს? – რეალურად შეუძლებელია სანამ მე კნოპკას არ ამოვიღებ და თავს არ ავიფეთქებ ვერ გაიგებს ვაპირებდი თუ არა…

რასო-ფობიის “განყენებული”, პრევენციული ვერსია არი “რასო-ზიზღი” – სანამ გვერდზე დაგიდგა და ფობიამდე მისულა საქმე მანამდე რო არ მივიდეს საქმე გეზიზღება და აგდებ…

ხოდა რეცეპტიც ეგაა, სადაც ჩახვალ – იქაური ქუდი დაიხურეო, და ქუდის დახურვის პროცესი შენც გცვლის სინამდვილეში…

საქმე იმაშია რო ეს “ქუდის” კომპლექტი ბევრს უტყდება, ანუ უამრავი არაბი ვაფშე აღარ წავა ევროპაში თუ ეცოდინება რო არ მისცემენ უფლებას იქ “იარაბოს” – ურჩევნია დარჩეს თავის სირიაში და თავი მოაჭრან, ვიდრე დათმოს ჩადრი, წვერები და სხვა ყურით მოთრეული კულტურული “ფასეულობები” რომლების მიხედვითაც მერე რო სტერეოტიპულ ჯგუფს მიაწერენ – მერე ევროპელებს აჯვამს მაგაზე – “პირობითობებით” მარქმევთ სახელსო

და მოიცა შენთვის რო ეგ პირობითობები ეგეთი ვაჟნია რო არ თმობ აქ რო ჩამოდიხარ ჩვენგან გიკვირს მერე?

ეს “კულტურული პირობითობები” – იწვევს იმას რო მერე მე რო “შავი” გრუზინი დავდივარ ნიუ-იორკში, მცნობენ სხვა ქართველები, მეპატიჟებიან წამო დავლიოთ გრუზინულადო და ისევ ჩემს “წვენში” ვირევი ნელ-ნელა, აღარ ვინტეგრირდები დანარჩენ სოციუმში, ჩემით – ადგილობრივების ბრალი აღარ არის ეს

პარალელურად კიდე ვინმე ჩემნაირი აჩეხავს  რომელიმე მაღაზიის გამყიდველს გვერდზე ქუჩაზე და ფულს დაახევს (სუ ხდება ეს ბრუკლინში, ჩრდ. კავკასიელები და ქართველები ეგრე იქცევიან) და მერე იმათ ვეზიზღები და კიდე უფრო მრიყავენ და კიდე უფრო ქართველების ამარა ვრჩები იქ

მოკლედ რეცეპტი იმაშია რაც ავსტრალიის პრემიერმა თქვა:

ეს ქვეყანა არის ავსტრალიელების, და თუ თქვენ თქვენი სირია არ მოგწონთ და მოდიხართ აქ – გახდით ავსტრალიელები და ნუ ითხოვთ ჩვენ გავხდეთ სირიელები, დავუშვათ სკოლაში ჩადრები, არ მოვითხოვოთ მოკლე კაბები, გავყოთ “არა სტანდარტული” ორიენტაციის თინეიჯერები ცალკე კლასად თქვენი ბაშვებისგან და ნუ ქმნით აქ კიდე ლოკალურ სირიას – იმიტო რო ისევ ისევე დაამთვრებს ეგ სირიაც როგორც ნამდვილს სჭირს…

თქვენ მოგწონთ ევროპა – იმიტო რო ევროპა არის მთელი პაკეტი მოთხოვნების და შეთავაზებების და როცა მიდიხარ იქ – მიდიხარ იმისთვის რო ამ პაკეტით ისარგებლო

მარა მიზეზი რატომაც შენს ქვეყანაში არ არის იგივე პაკეტი – არის ის რო მოთხოვნების შესრულება არ გინდა…

ხოდა ან ჩამოიტან შენს ქვეყანაში მაგ მოთხოვნებს, ან წახვალ ევროპაში და შეასრულებ იმათ მოთხოვნებს და თუ არ გინდა – დარჩი სადაც ხარ და ტვინს ნუ ტყნავ შენდამი ტოლერანტობაზე, არავინ გიშლის როგორი “ამაყი” შენძრეულიც ხარ ისეთი იყო შენს ქვეყანაში და ატრიალო ბაბოჩკები ლურჯ სპორტულებში უბნის ბირჟაზე…

თუ “პრადვინუტი” ხარ შენი ქვეყნისთვის და დანარჩენი შენი ქვეყანა არ მოგწონს – წადი ბატონო ამ ევროპაში და მოირგე იმათი ქუდი

თუ პრადვინუტი არ ხარ და გეზიზღება ევროპელების “გეიროპელობა” – დაეგდე სადაც ხარ და იყავი ამაყი

იმენნა ეგრე უნდა იყოს, არანაირი ზედმეტი ტოლერანტულობა “მათი კულტურების” მიმართ – უნდა სუ იყოს შემოწმებები ზუსტადაც რომ “ნაციონალური” ნიშნით, და იქვე განუმარტავდეს პოლიცია რო:

დადიხარ დიდწვერებიანი შავი როჟა, სპორტულებში, იბღვირები და ლაპარაკობ უცხო ენაზე – იზვინი მარა ამოიტრალე ჯიბეები, ან ჩაიცვი ნორმალურად, ნუ იბღვირები, მიესალმე ეგერ იმ გეის წეღან რო მოგაძახა “peace bro”-ო და ნუ იქცევი გამოწერილი რეციდივისტივით

– თორე მე მკიდია რო ეგ შენი “კულტურული შინაარსია” თურმე ბღვერა და ბინძური ჩაცმა – სად ვარკვიო მერამდენე ეგეთი “შინაარსიანი” გადაწყვეტს რო კიდე თან იქ ვაჰაბიტია და 1-2 სადისტური გვერდიც უნდა მიამატოს შინაარსს

როცა ამას მოთხოვს მთვრობა და პოლიცია, ხალხიც მოთხოვს, კი იმენნა ეგრე – რასისტულად, რო რას დადიხარ სადისტივით შე ყლეო – ჩაიცვი ნორმალურად, რას იფურთხები ქუჩაში, რას იმუქრები იმ გეის დანახვაზე, რატო “უშტვენ” მოკლე კაბიან გოგოს… და ა.შ.

მერე ან ის ტიპი შეიცვლება, ან აახვევს, გინებით იასნად

და სხვებს მოუყვება – და ისენიც აღარ ჩამოვლენ, მაგათი პიდარასტი კარგი მოვტყანის ძახილით, და ხოცონ ერთმანეთი 100 დოლარიანი დაღუნული კალაშებით და გაუმარჯოთ შიიტებსაც, სუნიტებსაც და ვაჰაბიტებსაც კაცო მათ სიმართლეში და მიზეზებში რის გამოც ერთმანეთს ჩეხავენ…

ორმხრივი ამბავია ხო გესმით, ერთია რო თვითონ ის ტიპი არ თმობს თავის კულტურულ რაღაცეებს რომლებსაც კუდები მოყვება

და მეორე მხრივ – ადგილობრივებიც აღარ იღებენ საკუთარ რიგებში – იმიტო რო განსხვავებული, საშიში და “საზიზღარია”

და ეს მოჯადოებული წრე აძლიერებს ამ ეფექტს კიდევ უფრო და შედეგად იმას რადიკალურობა და ექსტრემიზმი ერთადერთი გზა რჩება

და მოთხოვნაც რო არ არის, თავი როგორ გაიმართლოს თავის თავთან – რატო შეიცვალა? – არავინ უშლიდა, რჩება როგორიც იყო და კიდე ირევა თავისნაირებში…

ხოლო როცა ქვეყანა ითხოვს, მერე კი “განიცდის” რო “სუ გამოევროპელდა” – მარა სინამდვილეში უკვე ევროპელია, ხალხიც უფრო ენდობა, მეგობრებიც უჩნდება, სამსახურსაც შოულობს და აღარც გაბოროტებულია და საკუთარ თავშიც კიდე 1-2 მნიშვნელოვან კულტურულ “თემას” გადააბიჯა – რომელიც სინამდვილეში არის იმ “მოთხოვნების” პაკეტის მნიშვნელოვანი დეტალი რის გამოც ევროპა არის ევროპა – და არაბეთი არაბეთი და რის გამოც სირიიდან გარბიან პირდაპირ გერმანიაში…