გუშინ საღამოს არაფერი მოასწავებდა კატასტროფას… კომპი გამოვრთე, დავწექი დასაძინებლად და გათიშვის პროცესში აპდეითებს ვიკეთებო ეწერა ვინდოუსს… ცოტა ხანში კომპის ჩართვა მომიწია ისევ და გააბლუსკრინა…
ზუსტად მთელი ღამე დაჭირდა ვინდოუსის ამოწევას, ალაგ-ალაგ ჩაძინებით
და რამდენი კომპთან ვიჯექი, იმდენი ვგრძნობდი როგორ დაფრინავდა ერთი ფეხიდან მეორე ფეხამდე კოღო, იფრენდა იფრენდა, დამაჯდებოდა, გავამოძრავებდი ფეხს გაქრებოდა…
ვგრძნობდი როგორ მიტევდა რომელიღაცა სხვა – მარცხენა ხელთან, როგორ ცდილობდა დაჯდომას კიდევ სხვა თავდამსხმელი მუცელზე…
და 101-ედ გავიფიქრე როგორ დამღალეს ამ კოღოებმა რომლებსაც ჩამქვრალ შუქში ვერც ვხედავ მარა ამ დაჯდომა-ახლოს ჩაფრენებისგან ტვინი შეიჭამა…
და მივხვდი რო პლანეტის ნახევარმა შეიძლება ეს არც იცის…
ხოდა
გოგოები ბევრად ხშირად წუწუნებენ კოღოებმა დამკბინესო
ჩვენ (გოგოს სტატუსიდან გამომდინარე ჩვენს მიმართ) ვპასუხობთ ან “ტკბილი ხარ და იმიტომო” – ან ნუ ატრაკებო… (შესაბამისად GF/ცოლი)
დღეს პირველად მივხვდი რო გოგოების უმეტესობამ არც კი იცის რო პლანეტის ადამიანების პოპულაციის ბანჯგვლიანი ნახევარი ვგრძნობთ კოღოების დაჯდომის მომენტს…
შეგრძნებას რო მიხვდეთ – ძააალიან ნაზად შეუბერეთ მაგალითად ხელზე კანს, რაღაც… რაღაც გამაღიზიანებელი ცრაცუნის გრძნობაა
და ეს გრძნობა გვაიძულებს გავამოძრაოთ კიდური, ან თუ ვწვდებით ხელით – შევეხოთ
კიდე ხანდახან ბეწვი რაღაცნაირად და-სტატიკურ-ელექტროობული რჩება და აფრენის მერეც გინდება რო შეეხო და “დაალაგო”
ეს არანაკლებ შემაწუხებელია ჯამში ვიდრე უშუალოდ კბენები(იმიტო რო მეტია რაოდენობრივად 1 სულ “კოღოზე”)
ძილისას – სუ რეფლექსური პატარა მოძრაობები გემართება ყოველ დაჯდომაზე და… და კიდე აი მუშაობისას ფეხებში რო კოღო გებლანდება და რო გრძნობ და ცდილობ შეგრძნებებით გამოიცნო როდის გაჩერდება და დაგაჯდება რო ხელი ტკუცო…
yep, ვეკ ჟივი – ვეკ უჩის, თქვენ კიდე, ასობენნა პირწმინდად გაეპილირებულ ფეხის ზედაპირებზე – ვაფშე ვერ გრძნობთ ეგეთ რამეებს, დანარჩენ სხეულზეც თუ სადმე ბეწვი აქვს “კარგ გოგოს” – იშორებს…
ხოდა თქვენით აუქმებთ თქვენს ისედაც ძალიან სუს PVO-ს რომელიც სხვა შემთხვევაში გამოგადგებოდათ და გეცოდინებოდათ რამდენად ნაკლები წარმატებული შეტევის შანსი რჩება კოღოს ასეთ დროს, მარა რამდენად ნერვების მომშლელია ეს მუდმივი ვაზდუშნი-ტრივოგები…
საინტერესოა როდის და რატომ დაიწყო ადამიანების მდედრმა ბეწვის “დათმობა” – არ მახსენდება ძუძუმწოვარა ცხოველის სახეობა რომელშიც მამრს ბეწვი აქვს და მდედრს არ…
ჩემი აზრით ეს აშკარად რაღაც “შეჯვარების” ამბავში გამომუშვებული მარაზმია, პრაქტიკულად ყველა ცხოველს აქვს ეგეთი პირობითი მიმზიდველობები, რომელიც არაფერ საქმეს არ აკეთებს – თუ არ აზიანებს, მარა მაინც ოდესღაც რაღაც “ჯანმრთელობის” ფორმას ასახავდა და დიდხანია გადაგვარდა უტრირებულ ფორმად… წიპა აი წითელი ღაჟღაჟა ღაბაბები რო აქვთ რაღაც ფრინველებს… ან მაგალითად რომელიც უფრო ხმამაღლა წიკვინებს ის რო უფრო სექსუალურად მიმზიდველია (მოვარდება ამ ხმაზე მტაცებელი, შეჭამს… რა გაყვირებდაა? – მარა ეგეთი ფორმა აქვთ რა საპირისპირო სქესის მიზიდვის…)
თანაც – ქალებს რაოდენობრივად იგივე რაოდენობა ბეწვი აქვთ, რაც კაცებს – ბეწვის ვიზუალური “სიცოტავე” მიიღწევა მისი სითხელით და სიმოკლით (და რეალურად უფუნქციობით ანუ, არც გათბობს, არც მწერებისგან და მცოცავი ტიპებისგან გიცავს, არც…) – და ბეწვის სიმსხვილეზე დიდი პროცენტით მოქმედებს ტესტესტერონის რაოდენობა
რომელიც პარალელურად – ქალებში, მოქმედებს აღგზნებადობაზე…
ანუ პრაქტიკულად ჩვენ მილიონი წლებია ვირჩევთ მდედრებს რომლებიც ნაკლებად whore-ები არიან… და მერე გვიტყდება რატო ხართო ფრიგიდული ფლეგმებიო…