შევიწროვება სამსახურში

აი რატომ უნდა მოყვეთ ქალებმა მსგავსი ისტორიები და პირველ რიგში – მოუყვეთ ერთმანეთს:

რამდენიმე თვის წინ დაიწყო მეგობარმა მუშაობა ერთ ოფისში, მისი უშუალო უფროსი “პად პიისიატ” კაცია, ჩახუტება – თბილი როჟა, სუ შეხება რო უყვარს

რამდენიმე კვირის მერე კორპორატიულზე დალია იმ ტიპმა და 1-2 შეხება “ცოტა მეტად” თბილი გამოუვიდა, მერე მოსწერა – მაპატიებ იმედიაო

ამანაც ნუ რა მოხდა “მიჩვეულია” კაცებისგან გაპრავებას “ცოტა დავლიე და წამიცდა”

ოკ

გავიდა დრო და იმან დაიწყო სმს-ების წერა, ჯერ არაფერი ისეთი – მოკითხვა, ზედმეტად ხშირად, მერე keyword-ების ჩაკვეხება “ლამაზო” და “პატარავ” და ეგეთები…

ეს გოგო 21 წლისაა, პირველი ნორმალური სამსახურია

კიდევ 1 კვირაში იმან სამსახურში ცოტა დალია, დღის ბოლოს და ისევ რაღაცეები ჩაატარა… ისევ თითქოს არაფერი

ამ გოგომ მომიყვა რო ასე – უფროსი ასე იქცევაო და ვერ გავიგე რა ვქნაო, ჩემი ბრალი რა არისო? – რა გამოვასწოროო?

რო გამოვკითხე სიტუაცია 2 რჩევა მქონდა:

1. ნუ პასუხობ სმაილიკებით და ზრდილობიანად – აშკარად გადამეტებულ სმს-ებზე
2. უთხარი თქო თანამშრომელ ქალს, რომელიც ასევე ხელმძღვანელ პოზიციას იკავებს მათ ოფისში

მეც ვიფიქრეო, მარა ვერ ვეტყვიო, ჯერ ეს ერთი რო მითხრას რო რატო გაცვია ეგრე თხლადო ან რაღაცო? ჩემი ბრალია ისევო – 21 წლის გოგოა ვიმეორებ, ცანცარა და მიმზიდველი იასნად

და სმს-ებზეც მაინც უწევდა ღიმილით პასუხი, დაუსკრინავს და იმენა ბიძარა რო კერავს გოგოს რა – და ან უნდა შეუღრინო და დედა აგინო, ან უნდა გაუცინო და “არა ბატონო X, დღეს ბევრი სამუშაო მაქ და რესტორანში ვერ წამოგყვებით კომპანიის თანამშრომლებთან ერთად”

და სამსახური კარგია, ხელფასი კარგია, მაგ თანამდებობაზე რომელზეც მოხვდა – 21 წლის გოგო ხშირად ვერ მოხვდება – მიუხედავად განათლებისა, რანაირად გინდა შეუღრინო უფროსს

ის კიდე რეგულარულად სვამს და მერე “პასუხს არ აგებს”

გავიდა ეგრე ხანი, ჩემთვის აღარ მოუყოლია და ბოლოს მოხდა 1-2 კოშმარი რომელზეც მომიყვა, რომელზეც უკვე მე ვთქვი რო ან მე ჩავერევი – და იმ ტიპს მოვკლავ, იმიტო რო 50 წლის კაცს ჭკუის სწავლებას ვერ დავუწყებ.

ან მორჩი ღიმილაკებით პასუხს და მოაწყე ისტერიკა, იყვირე პატრულს გამოვიძახებო და ყველაფერი ქენი რაც შეგიძლია ქნა და დაივიწყე სამსახურიც და ყველაფერიც, კარიერაც – უკვე აღარაფერს აქვს მნიშვნელობა თქო (თვითონაც ასე იყო განწყობილი)

ჯამში რაღაცნაირად მოიკრიბა ძალა და მოუყვა იმ უფროს ქალს

და ის გაცოფდა, მეც მწერს ხოლმეო ეგეთ რამეებსო მარა მე დიდი ვარ და მაგრა დავცინიო…

დაურეკა იმ კაცს და დედისფეხი ამოუტრიალა, პატრულში გიჩივლებ მაგ გოგოს რამემ რო შეაწუხოს – ან სამსახურში რამე პრობლემა შეექმნასო და ყველაფერი უთხრა რაც სათქმელი იყო მოკლედ, ყვერებს დაგაჭრიდან დაწყებული და ბოლომდე

ეს გოგო იასნად ალეწილია მარა გაუვლის

მთავარი კი ის არი რო ეგეთი მანიაკები ბევრია, მაგრამ რეალურად იმდენი არ არის, რა საშინელი ემოციური ფონიც გაქვთ მდედრებს – იმიტო რო არ ისჯებიან ეგეთები და რამდენი გოგო ყავს გაწამებული ამდენი წლის მანძილზე – უცნობია და 1 ეგეთი შემთხვევაც საკმარისია მთელი ცხოვრება რო მოგეწამლოს ადამიანს

ყველაზე ცუდი მანდ ის არი რო ქალები თვითონვე განსჯიან სხვა ქალებს “ფუ როგორ იცვამს, აბა რა ეგონა” და რაღაც ეგეთი მიზეზებით, მარა თუ ატყობთ რო ოფისში, უნიში, ან სხვა გარემოში – არიან ქალები რომლებიც გაიგებენ ადამიანურად – თქმა ყოველთვის კარგია, შენც მეტად დაცული ხარ – და დიდი შანსია აღმოჩნდეს რო ისინიც იგივე მდგომარეობაში არიან და უფრო იმოქმედოთ ამ ტალღაზე ერთად

იმიტო რო სინამდვილეში პატრულმა შანსია ვერც გაამტყუნოს, “ისეთსაც” არაფერს შვებოდა პო ფაქტუ, პროსტო 50 წლის კაცი რო 21 წლის გოგოს ეგეთებს წერს და ეგრე უჩალიჩებს ლაივში – გასაგებია რაც ხდება, მარა იურიდიულად შეიძლება გამოძვრეს კიდეც მამენტ

ნუ ითმენთ ეგეთ უფროსის მხრიდან ძალადობას დაწყებით ეტაპზეც კი, იმიტო რო როგორც რუსეთი არ შეწყვეტს 100მ-ებით ხაზის გადმოწევას – იმიტო რო რა? – რა უშლის როო? – ეგრე არ შეწყვეტს ის უფროსი და უფრო და უფრო ღრმად წავა…

 

ქურდი ზონაში

წეღან ეს პოსტი დავაშეარე და პირველივე კომენტარი ასეთი იყო:

და იმდენჯერ მომიწია უკვე ამაზე ლაპარაკი რეალში და იმდენად ყველას ერთი რეაქცია გვაქ მამრებს და მეც რო იასნად იგივე ვიფიქრე როცა პირველად ვფიქრობდი ამეებზე…

(ლინკი პოსტზე:  https://www.facebook.com/cyb.mcloud/posts/2371686016190575?pnref=story )

ასეთი ახსნის მეთოდიკა გამოვიმუშავე:

კაცმა – წარმოიდგინე რო რუსულ ციხეში ჩაგსვეს

და პირველივე დღიდან – გარშემო დაგტრიალებენ ტიპები რომლებიც უკვე კაი ხანია ზიან და კიდე კაი ხანი იჯდებიან, ბევრად ძლიერი, ნაკაჩავები მასტები, შენ რო წაწვეტებული ფანქარიც კი არ გაქ რო თავი დაიცვა – და იმათ იასნად მოგვარებული აქვთ ყველაფერი და ყველას “პერო” აქ

და ჯერ არ გტყნავენ – არა, ჯერ დაგტრიალებენ

ზოგი ტრაკზე წაგპწკენს, ზოგი მოგაძახებს რამეს, ზოგი სასადილოში რიგში დგომისას შარვალს ჩაგხდის – რო ყველამ გაიცინოს

და შენც ელოდები როდის დაგატრიალებენ “პარავოზში”

არადა ადამიანი ხარ, ჯერ კიდევ – ალბათ ცოტა ხნით მამენტ

და გამოსავალს ვერ ხედავ – იმათთვის დირკა ხარ მარტო, გარეთ რო კაცი იყავი და სიტყვა გეთქმოდა. ერთადერთი შანსი გადარჩე – არი აირჩიო 1 ეგეთი მოგლეჯილი როჟა, თუ გაგიმართლა და იმანაც აგირჩია – და მიეკედლო რო მარტო იმის “ნაშა” იყო და მთელმა ციხემ არ გატრიალოს წრეში, ქე მაინც

ან იომო და მოკვდე ცემაში, დანით ჭრილობებში და თან რო არავინ არავის არაფერს არ მოკითხავს, იმიტო რო იმათ მოგვარებული აქვთ ეგ ამბავი, ზედამხედველებთანაც –  იმათაც უსწორდებათ

სხვა შენნაირი “ნაშები” პა ხოდუ მოდიან და გიხსნიან რო “ეგეთია ძმაო ცხოვრება, ჯობია მოეშვი და ისიამოვნე”

ასე რო გავიდეს ერთი 3-4 თვე, ყოველ წამს ზურგსუკან ყურებაში, ყოველ დღე წამოძახებებში, ტრაკზე წამორტყმებში, პწკენებში… რომც მერე არავინ არსად არ აგაყუდოს

ნორმალური ადამიანი გამოხვალ ციხიდან?

წარმოგიდგენია მაინც (შენ – მამრო) – რა ფსიქიკა გექნება მასეთი რამდენიმე თვის მერე?

და მეტი ხნით რო იჯდე? წლებით? – რამდენი გადაწყვეტს მოკვდეს? – გესმით ხო? – ანუ მაგის ატანას – სიკვდილი გვირჩევნია ჩვენ

მარა ვინც არ მოკვდება – ბოლოს ან “გაუმართლებს” და ვინმე 1 როჟის “მუტელი” იქნება – ან მთელი ციხე გადატყნავს და ადამიანის ადგილას ჩვარიც აღარ დარჩება. მოხდება თუ არა ეს – სულერთია, მთავარია რო ამაზე გეფიქრება ყოველ დღე, ამ შესაძლებლობებზე.

ანუ ერთია როცა 1 თვით მოხვდი და უნდა “მოითმინო” და გადარჩე 1 თვე და გამოხვალ

და მეორეა როცა იცი რო წლებით ხარ და ეს “შენი ტრაკის დამიზნება” – წლები გრძელდება, დღიდან დღემდე…

ხან მეტი ინტენსივობით, ხან 1-2 დღე თავს განებებენ, ეზოში სეირნობისას რო “ჯობია იქ და იქ არ გაიარო” – თორე გაახსენდებათ იმათ შენი ტრაკი…

ოჯახს რო პომოჩები მოატანინე – და სპეციალურად ისე ჩაცმული რო დადიხარ რო შარვალი ვერ ჩაგაძრონ უცბად, და რო ზრუნავ იმაზე რა ჩაიცვა რო იქნებ ნაკლებად აინტერესებდეთ

წარმოიდგინეთ ეგ გაიარო წლიდან წლამდე, კი ბევრი კაცი იტყვის რო ამასობაში თვითონაც დაალაგებს პონტს, იკაჩავებს რამე რუმე და… და თვითონ შეუერთდება მოძალადეთა ერთ-ერთ კლანს

მარა წარმოიდგინეთ რო რამე “დეფექტი” გაქვთ და ვერ ხდებით ეს კაჩოკი ვერასოდეს და თუ რომელიმე კლანი მიგიკედლებს მაინც უბრალოდ იმ კლანის “ნაშის” როლში უნდა იცხოვრო

3 წუთი დაუთმეთ სუ ამ სცენარის კარგად წარმოდგენას, რა ცხოვრება გექნებოდათ – და რა შეშლილი ადამიანი იქნებოდით მაგის მერე

და მერე – ბონუსად – ამას დაუმატეთ რო ბავშობიდან ხდება ეს

რო 5 წლის ჩაგაგდეს ეგეთ ციხეში და დიდიან პატარიანა ასე შენ ტრაკს უმიზნებს ყველა, ბავშვს რომელსაც ჯერ არაფერი გესმის რა ხდება და რა უნდათ, როგორ შეგცვლიან და ჩამოგაყალიბებენ… და რა გაიზრდები

5 სკოლა გამოვიცვალე მე, ერთი მაგდენი სპორტი, 3 უბანი… და ყველგან ეგ ხდებოდა, ყველგან დავდევდით გოგოებს, ვპწკენდით, ვუწევდით კაბას, ვიმწყვდევდით ბნელ კუთხეში სადმე და სიცილ-ხარხარში ვუტრაკებდით ძუძუები გვაჩვენეო(ბაღში, 5 წლისები)

მე არ მახსოვს ზუსტად მე რას ვაკეთებდი მაგ დროს, ალბათ მეც ვყვებოდი საერთო ღრიანცელს

მახსოვს რო დიდი რო ვიყავი  – ლიფის გახსნას ვერ ვუბედავდი კლასელ გოგოებს, ყველაზე კრუტოები უბედავდნენ მარტო… მე ბანძი ვიყავი.

ზოგი ვერც უბედავდა – მარა ელაპარაკებოდა ამაზე, “იცოდე გაგიხსნიო”, “იცოდე გაკოცებო” – და იასნად შეთავსებით ყველაზე ამაზრზენი ტიპებიც ეგ იყვნენ და ყველაზე ნაკლებად იმ ბიჭების კოცნის ატანა უნდოდათ იმ გოგოებს…

რამდენიმე ინციდენტიც მახსოვს როცა დაცვა და ჩარევა მინდოდა – მარა ვერ გამიბედავს, იმიტო რო ისედაც არ მქონდა მყარი პოზიცია სკოლაში და ბიჭები ორმაგად სასტიკად აჩმორებენ “შიდა სასტავის” დამრღვევებს, ანუ გოგოს შეიძლება მამენტ მოერიდონ ბოლოს, გოგოა მაინც – მარა თუ ვინმე ბიჭი გამოტყნაურდა და ჩაერია – იმას პა პოლნოი მოხვდება, და 1-ხელ მოხვედრას არაუშვს კაცო – სამუდამოდ ყოველ დღე სახეს მოგიტყნავენ

და ის მოძალადეებიც ბევრი კი არ არის, 10-დან 1-ია, მარა იმას ეწეპება 5 გარშემო – და არც იმას მოსწონს რასაც უშვებიან იმ გოგოს – მარა ვერც შორდება, სასტავიდან მოწყვეტას და მერე ყოველდღე თავდაცვას – ურჩევნია აყოლა…

ამიტომ ის ადამიანიც კი რომელიც არაფერს არ აშავებ, ჩუმი თანამონაწილე ხარ რეალურად, იცი რაც ხდება და არაფერს ცვლი, ვერ ცვლი და იმიტო, იმ გოგოს მაინც ვერ უშველი – და მერე შენ ვაფშე არავინ გიშველის

და მერე იზრდები შენც ამ სოციუმის პროდუქტი – და ის გოგოებიც ამ real life “ქურდი ზონაში”-ის პროდუქტები

და მერე მათაც კი არ იციან ხშირად – კი მარა სხვანაირად როგორ?

ის ბავშვი, 5 წლიდან რო 2 მეტრიანი კუნთიანი როჟების წამოძახებების გარემოცვაში იზრდებოდა, და უყურებდა როგორ სხვა მისნაირებს – რეებს ელაპარაკებიან და როგორ ექცევიან ის “ვერზილები” – რანაირად გაიზრდება დალაგებული ადამიანი?

– იასნად რო ან საშინელი ზიზღი ექნება ამ ყველაფრის, მუდმივი და გამაბრუებელი შიში

– ან “მოერგება” მისი ფსიქიკა დამდგარ მოცემულობას და სრულიად წაშლილი ადამიანი იქნება რომელიც “ნორმად” თვლის და დაჟე “კარგად” – საშინელ მოპყრობას, იმიტო რო სადღაც 12 წლის ასაკში გამოუვალ ტოტალურად დანგრეულ მდგომარეობაში თავს უთხრა რო “სამაგიეროდ ეგრე ძაან ვუნდივარ იმათ, ეგ მაინც ხო არი კარგი?”

და მაგაზე იყო on.ge_ს ეგ სტატიაც რო კაცებს არ გვესმის რო კლასიკური “მოძალადე”, აი ის – მასკით, ღამე პარკში რო ესხმის თავს – კი არ არის რაც ყოველ დღე წვეთ წვეთ ანგრეს ქალებს, არა

ჩვენ – ყველანი, ისინიც ვინც “გაბედულები” ვართ და “კაცურად” ვეპყრობით ქალებს და ისინიც ვინც ამას ვუყურებთ და ხელს არ ვანძრევთ იმიტო რო “ნორმალურია ეს კაცო ვა, ადამიანი ოდითგანვე ეგრე იქცეოდა – დასდევნენ გოგოებს, პწკენდნენ ტრაკზე და თუ მოიხელთებდა კაცი ქალს – გაათრევდა ბუჩქებში და გააუპატიურებდა, რა ვქნათ ეხლა ვა”

რა ვქნათ?

რა მოსდევს იცი კიდე ადამიანს ოდითგანვე? – ფილტვების ანთება

პირველივე ანთებისას არ მიიღო ანტიბიოტიკები და შევხვდებით 4 ფიცარში

კიდე ოდითგანვე მოსდევს გაფუჭებული კბილები, მოსდევს პოლიომილიტი, დიზინტერია და რავი მილიონი რამე… ა ის კიდე – აცრების უქონლობა და წამლების უქონლობა – რისგამოც 4-დან 3 ბავშვი ვკვდებოდით… 

თუ “პირველყოფილი” ადამიანი ხარ – იყავი და მოგტყვნია პატრონი ყველა სხვა მხრივაც, შენს შვილებსაც და ვაფშე თავი მოიკალი – იმიტო რო აქამდეც ცოცხალი ხარ უამრავი მეცნიერების მიღწევის გამო

და თუ არადა საუბარი იმაზეა – რო ადამიანი მოვიდა ტექნოლოგიის ხანაში, როცა საშუალო სიცოცხლის ხანგრძლივობა გა-სამ-მაგებულია და ბევრი მეცნიერის აზრით ვინც 2050 წლამდე იცხოვრებს – მერე 500 წელიც იცხოვრებს აწი

კი – მეც არ მჯერა რო სანამ არსებობს ჯოხები და ნახვრეტები, მოხერხდება ძალადობის ელემენტების მთლიანად აღმოფხვრა ადამიანების ურთიერთობებიდან

მეც მგონია რო საბოლოოდ ადამიანი უნდა “გადაკოპირდეს” რკინის, უსქესო სხეულში, იფრინოს კოსმოსში, იმუშაოს მზის ენერგიაზე და იცხოვროს სამუდამოდ – და მერე მართლა აღარავის გაახსენდება რა ფენომენი იყო ვაფშე ქალობა და კაცობა

მარა მანამდე სანამ ეგ მოხდება – სამყაროში სადაც ყველას ყავს 4 ბორბლიანი ტექნოლოგიის მგორავი მწვერვალი, სანამ ყველა ვსარგებლობთ მედიცინით და ინტერნეტით – ვალდებულები ვართ მივხედოთ იმ საკითხს რო ქალები ზრდის პროცესში – გადიან ქურდი ზონაშის

და მერე გვიკვირს რო “შეშლილია ეგ გოგო შე ჩემა” – გოგოებიც კი რო ხვდებიან საკუთრივე თავებზე რო ვერ არიან და რო ვერ იგებენ რატომ ვერ არიან

იმიტო რო ჩვენ ზედმიწევნით ზუსტად ვიცით რო მსგავსი რამე რო გამოვიაროთ – სიკვდილი გვირჩევნია, თქვენ კიდე მეტი არჩევანი არ გაქვთ, ეგ “ციხე” თქვენთვის არ მთავრდება – და ძლიერები არასოდეს ხდებით, ბოლომდე – ქალი სუ ფიქრობს იმაზე სად არ გაიაროს, რა არ ჩაიცვას და “ვინ დაიცავს” (კაცი, მთავრობა…)

როცა კაცების უმეტესობა მეთანხმება რო – არ ახსოვს, არც კი ახსოვს – ხაზი გაუსვით, როდის შეეშინდა ბოლოს ჩვუელებრივ ცხოვრებაში, ვერც კი წარმომიდგენია რას ქვია რამეს ან ვინმეს მოვერიდო

და საუბარი არც იმაზეა რო 35 წლის ქალს რა უჭირს და რა გამოსდის, საუბარი იმაზეა 12-15-18-21 წლის გოგო რეებს გადის – სანამ 35-ის გახდება

თორე მერე უკვე გვიანია

და საუბარია იმაზე როგორ უნდა შეიცვალოს ჩვენი წარმოდგენა – იმისთვის რო შეცვლილად გავზარდოთ ჩვენი შვილები(ბიჭებიც და გოგოებიც) – იმისთვის რო ისენი არ გიაზარდონ “შენძრეულია ეგ გოგო შეჩემა”-ები

ერთმა დადო კიდე კომენტარი – 90-იანებში ხდებოდა ეგო და მთელი ქვეყანა იყო ეგეთი და იმიტომო

ჩემი და არის 17 წლის და 1-ხელ მოვაყოლე სულ რა ხდება მის გარშემო და დავიგინები დედაზე რო არაფერი არ შეცვლილა.. და ზოგან უარესი გახდა – თუნდაც იმიტო რო პორნოები და სხვა “სახელმძღვანელოები” დაემატათ “კრუტოი” ბიჭებს სკოლებში რა უქნან გოგოს

და პრობლემა პორნოში კი არ არის – იმ კრუტოი ბიჭის აღზრდაშია… სანამ პორნოზე დაგიწყიათ

და იგივე ხდება ესტონურ სკოლაში, ზუსტად რაც ვიცი და იგივე ხდება ბევრ ამერიკულ სკოლაში – ზუსტად რაც ვიცი

კი გამოსწორებას ყველგან ცდილობენ, ცვალებადი წარმატებით, ხოდა ჩვენც უნდა ვეცადოთ და არა ვიძახოთ “არ ვიცი ძმაო მე მოძალადე არ გავიზარდე და ხელები დამიბანია” – არადა თანამონაწილე ხარ, და ძალადობის ბევრ პატარა წვეთს და ფორმას ვერ იაზრებ რაშიც აქტიურად მიგიღია მონაწილეობაც და რაზეც “დგანან” მერე ის “დიდი და სახელოვანი” მოძალადეები რომლებზეც უკვე იაზრებ რო ის ნაღადად ცუდი ტიპია

 

iPod-ი და iRon-ი

აიპოდი და ირონია, ან ipod-ის და უთოს ისტორია, როგორც გინდათ

ჩე გევარას ცხოვრების მოკლე ისტორია ვთარგმნე წეღან კიბორგას თარგმანებისთვის (ლინკი ბოლოში) და დასკვნითმა კითხვამ გამახსენა ისტორია ჩემი ცხოვრებიდან

კითხვა მდგომარეობს იმაში რო ადამიანები მათი ზრახვებით უნდა განვსაჯოთ თუ საბოლოოდ რა გამოვიდა – იმით?

იმავე მიშაზე – კითხვაზე “ვინაა მიშა” პასუხობს ის რა უნდოდა 2003-ში, თუ რა გამოუვიდა 9 წლის მერე? – თავის პლიუსებით და მინუსებით

ხოდა ჩემთვის ეს უთოს და ipod-ის ისტორია არი ამბავი იმაზე როგორ “ჯოჯოხეთის გზა კარგი ზრახვების ქვაფენილით არი მოპირკეთებული” და როგორ აუცილებლად ხდება ასეთი “ჩანგალი” სიტუაციები ყველა ურთიერთობაში (ილეთი ჭადრაკიდან როცა 2 ფიგურას ერთდროულად ემუქრები და ერთ-ერთი აუცილებლად განწირულია) და სამუდამოდ ტოვებს ცუდ გემოს, რომლებიც მერე ერთი მეორეს ეწყობა და იწვევს ცუდ ფინალს

მოკლედ ახალგაზრდა ოჯახი ვიყავით, ნაქირავებში ვცხოვრობდით, საკმაოდ გვიჭირდა ფინანსურად, მარა საერთოდ გვეკიდა გარშემო ყველაფერი და ძაან გვიხაროდა ერთმანეთი, იმავ დროულად ის დროებით უმუშევარი იყო და ფინანსურად მთლიანად ჩემზე დამოკიდებული იყო ჩვენი ოჯახი იმ პერიოდში

ახალი წელი დღემდე მნიშვნელოვანი დღესასწაულია მისთვის, პირველად წელს იყო რო ვილიამი საკმარისად დიდად ჩაითვალა იმისთვის რო მეც არ მომწეოდა “მომეხადა” ვალი, მეთამაშა და ნაძვისხე დამედგა და სისულელეები მომეწყო ჩემთან, პირველად მშვიდი, ზარმაცული ახალი წელის საშუალება მომეცა და დედამისთან შეხვდა ვილი – სადაც, რა თქმა, უნდა სადღესასწაულო გარემოს შექმნა 2 კვირით ადრე დაიწყეს

ხოდა მოკლედ ვიცოდი რო მისთვის მნიშვნელოვანია და მინდოდა რამე კარგი მეჩუქნა

მაგ პერიოდში ქუჩაში სიარულისას ყოველთვის მუსიკას უსმენდა, მისი პლეიერი კი რაღაც ბანძი china made გაჯეტი იყო, საშინელი “ზვუკით” და ჯეკიც გაფუჭებული ქონდა უკვე და ზედ უნდა დაგეხვია ნაწილი ყურსასმენის კაბელი, რო ემუშავა… რაღაც, 2007 წელია, iPod-ები ახალი ხილია

ხოდა ბინის ქირის, გადასახადების და საჭმლის ფულის მერე დიდად მეტი საშუალება აღარ მქონდა იმ მომენტში და ვისესხე 300 ლარი, 150 ლარი ჩემი დავუმატე და 450 ლარად ვიყიდე აიპოდი, აი ის, ეკრანიანი, ორიგინალი და რამე, მარტო იმას განვიცდიდი რო თეთრი მგონი 550 ლარი ღირდა და ამიტომ იასამნისფერ ვიყიდე “იაფში”

მე ზოგადად ეგეთი მიდგომა მაქ რო ადამანს საჩუქრად უნდა აჩუქო რამე ნივთი რომელიც “გამოადგება” მარა რომელსაც თვითონ არასოდეს უყიდდა საკუთარ თავს იმიტო რო ფული დაენანებოდა. ვთვლი რო ადამიანს თუ რამე სჭირდება – თვითონ უყიდის თავს და რო საჩუქარი უნდა იყოს რაღაც უფრო ფუფუნების ნივთი, რომელიც თან ფუნქციიანია

ხოდა ნაძვის ხეც არ გვქონდა მგონი და მეც ღამის 12-ს არ დაველოდე და პირდაპირ მივაწოდე, სახე აენგრა, რაღაც მოღრეცილად ითამაშა მერე გახარება და…

მოკლედ ერთი საათი გავატარეთ საკმაოდ მძიმე და ჩახლართულ ლაპარაკში

საქმე იმაში იყო რო თურმე მთელი თვეა ხმამაღლა წუწუნებს იმაზე რო საშინელი უთო გვაქ და უკვე 2 კაბა დაწვა და საშინლად მუშაობს, დაჟე ვეცადე მე გარემონტებას მანამდე მარა მოკლედ ყველაფერი ურევდა იმ უთოში

და ვინაიდან ფული გვიჭირს ძალიან და მას საკუთარი შემოსავალი არ აქვს, და ვინაიდან მე არასოდეს ჩემსას არაფერს არ ვაუთოვებ და ვითხოვ რო ჩემ ტანსაცმელს არ შეეხონ და არ გამიუთოვონ, ეს საყოფაცხოვრებო ნივთი მეტწილად “მისთვის” გამოდის – და ვერ მეუბნება ვისესხოთ 300-400 ლარი და ვიყიდოთ კარგი უთოო

ხოდა საერთოდ არ ველოდი რო გამომდინარე ფინანსური მდგომარეობიდან რამეს მაჩუქებდი ახალ წელსო, ნამდვილად მერჩივნა საერთოდ არ გეჩუქნა არაფერი ამის ჩუქებასო, იმიტო რო ამხელა ფული გადაყარე სისულელეში რომელიც არ მჭირდება – როდესმე მიწუწუნია იმ პლეიერზეო? – მკიდია, უბრალოდ ქუჩის ხმას მიხშობს და მორჩაო – და ეხლა უთოსთვის კიდე ორასი წელი ვერ ვიშოვით ფულს, იმიტო რო ჯერ ეგ ვალია გასასტუმრებელიო

და სიტუაციის “ჩანგლობა” იმაშია რო 100-ჯერ რო დამაბრუნო იქ, 100-ჯერ ვერ გავბედავ ახალგაზრდა ცოლს უთო ვაჩუქო… ბოლობოლო შემეშინდება რო თავს გამიტეხავს იმ უთოთი 😀 – მარა მეორეს მხრივ ისიც ცამდე მართალია და 100-დან 100-ჯერ გაბრაზდებოდა ipod-ზე მასეთ მდგომარეობაში

იგივე იქნებოდა მე რო დრელი მქონოდა ცუდი და მჭირვებოდა და იმას ჩემთვის რამე სისულელე, ახალი მობილური ეჩუქნა ნასესხები ფულით, რომლის გამოც კიდე ქამრები უნდა მოვიჭიროთ ეხლა, როცა მე მობილურები მკიდია – რაც მაქ მყოფნის და დრელის გამო ხან თითი გავიფუჭე ხან დენმა დამარტყა

გარდა ამისა მე უთოებში დუპლეტი ვარ ჩემით მაინც ვერ ვიყიდდი, 100-დან 100-ჯერ ვერ გავბედავდი უთოს ყიდვას რომელიც ცხოვრებაში არ მიხმარია და აზზე არ ვარ რა უნდა ქონდეს

და ეს არის მაგალითი იმისა როგორ შეიძლება ძალიან კარგი ზრახვები გქონდეს, თითქოს ყველაზე და ყველაფერზე იფიქრო და მაინც ცუდი გამოვიდეს შედეგი

ეპილოგი: საბედნიეროდ მისი და აპირებდა ipod_ის ყიდვას უახლოეს მომავალში და ჯამში წავიდნენ, ერთად იყიდეს ახალი უთო და გაცვალეს

მარა ჯამში ორივეს სამუდამოდ დაგვამახსოვრდა ეგ ისტორია და ხან მე წამოვაძახებდი რო ჩემი ნაჩუქარი აიპოდი დას აჩუქა და ხან ის წამომაძახებდა რო მაგრა მესმის ადამიანების – ipod-ი ვაჩუქე როცა 1 თვე ოხრავდა ოხ ამ უთოს დედა ვატირეო

პ.ს. ა, ხო, ჩეგევარას ვიდეო: https://www.facebook.com/1619948781615503/videos/2024461157830928/

კაცის ორგაზმი

ჩემ ვოლზე კომენტარებში მე და მეგობარი ფილოსოფოსი მამრი ვღადაობდით თემაზე როგორ უკანმოუხედავი ლესბიები გავხდებოდით ქალებად რო გადავკეთებულიყავით

მათ შორის ერთ-ერთ მიზეზად იმ მეგობარმა, რომელსაც მამენტ “მეტი გააზრებულობა” მოეთხოვება ამ თემაზე, იმიტო რო ბოლოს და ბოლოს მთელი ცხოვრებაა ზუსტად რო სიყვარულის და ურთიერთობების თემებზე ფილო-სოფო-სირებს და პროფესიით ფილოსოფოსია – დააბრეხვა რო “კაცის ორგაზმი იმდენად მესასიზღროება რომ აი მართლა არ წარმომიდგენია საწყალი ქალები რას განიცდიან ამ დროს” -ო (კოპირებული ციტატა)

მერე ეს თემა ჩაიძირა და წავიდა მიმართულებით “საერთოდ როგორ ასწორებს ქალობა და თან როგორ არ ასწორებს რო ალაგ ალაგ იჩაგრებიან”

და აი უკვე კარგა ხნის მერე, უცებ, წიხლით შემოანგრია კარი ერთმა კამათის მოყვარულმა მდედრმა მეგობარმა, იარაღი დაგვიმიზნა და გვკითხა – “და კაცის ორგაზმს რას ერჩით?”

ვინაიდან მას კარგად ვიცნობ – კვირა დღე, ღამის 4 საათი იყო, არ ეძინებოდა, ჩაიკითხა კომენტარები და ყველა იქ დაბრეხვებულ ფრაზაზე მისმა ტვინმა შესაძლო კამათები ააგო თავში

ხოდა ამ თემაზე რამდენიმე მხარეს წასული საუბარი განიხილა, ყველა გზას იგებს

ბოლოსდაბოლოს თუნდაც იმიტო რო მას კაცების ორგაზმების receiving end-თან ყოველდღიური  შეხება აქვს  და რაღაც სექსიზმის ზღვარს იქეთ ვერ გადავალთ მასთან მოკამათეები, როგორც რომელიმე რელიგიური კონფესიის მორწმუნე ადამიანს რო ეკამათები – თუ მეგობარია ყოველთვის ტოვებ რაღაც კუთხეს რომ პიროვნულ შეურაცხყოფად არ მიიღოს და გამოუვალ არგუმენტში არ ჩააყენო

რის გამოც თავიდანვე გასაგებია ხოლმე, რომ ასეთ თემაზე კამათს (თემაზე რომელიც ცხოვრებაში “მაინც ასეა”, არაფერი შეიცვლება და იმ ადამიანის თვითიდენტიფიკაციის საყრდენ კედელს წარმოადგენს) – ერთმნიშვნელოვნად და გადამწყვეტად ვერ მოიგებ.

უხეშად რო ვთქვათ ვერ დასვამ საკითხს ისე რო კამათის ბოლოს ადამიანმა მხრები აიჩეჩოს და თქვას “კაი აღარ მწამს ქრისტესიო”, თუ ეგეთი კუთხით დააყენებ რო სხვა გზა აღარ დაუტოვო – უფრო შენ შეგაგინებს და შენზე იტყვის უარს

იგივე ეხება კაცის ორგაზმებს – მან ამდენი იცხოვრა კაცის ორგაზმების პირისპირ – და კიდევ მოუწევს და გასაგებია რო მეორე მოკამათე მხარე თემას ისე მიუდგები რო ნაწილობრივ წარმატებას მიაღწიო მხოლოდ და “ჩემი აზრით”-ს ძალიან არ გასცდე

ვინაიდან “მეზიზღება” თემის წამომწყები მამრი მეგობარი ღრმა ბავშობის მეგობარია და არაფერი წაშლის ჩემი ტვინიდან მის მიერ ინსცენირებულ “მასტურბირებისას სპერმის შემთხვევით სახეზე მოხვედრის” მინიატურებს, ბავშობაში ბანაკში, 5 roommate-იანი აუდიტორიის წინაშე.

ვფიქრობ we are on the same page დიდწილად, როგორც უმეტესობა სხვა მამრებისა რომლებისგანაც სხვა გზებით ვიგებ ხოლმე მიახლოებით იგივე დამოკიდებულებას მათი ორგაზმისადმი

და კი, ვინაიდან ფილოსოფოსია, რომელიც ვაფშე ურთიერთობების და სიყვარულის თემაზე მუშაობს, მითუმეტეს რო ფრიად პოპულარული მდედრებში – მისგან ცოტა წინდაუხედავი იყო ეგეთი პოზიციის გაჟღერება, მარა ნუ მეორეს მხრივ ალბათ მასაც უნდოდა წაკინკლავება და გართობა. და კიდე ალბათ პიემების მიღება “მე არ მეზიზღება რო მათავებო”

მეტიც, ალბათ მასაც მეტი აქ ამაზე ნაფიქრი და იმედია მეტად აქვს მიღებული საკუთარი ორგაზმი, მაგრამ სადემონსტრაციოდ უნდოდა პოზიცია “ჩვეულებრივი ობივაწელის” მხრიდან დაეკავებინა (ისევ ის თემა რო ადამიანი კუთხეში არ უნდა მიაყენო პირადულ თემებზე საუბრისას და სახე-შენარჩუნებული გამოსაძრომი დაუტოვო)

სორი კი, იმიტო რო მდედრ მოკამათე მხარეს ეგ ნამდვილად კოზირად უდევს ჯიბეში და თუ დასჭირდა დაგვიბრეხვებს მაგიდაზე – ამხელა ფილოსოფოსი კაცი რო ეგეთ შეუზავებელ პოზიციას დებ როგორ არ გცხვენიაო. ვიცნობ.

ტაკ ჩტო წინასწარ უნდა დავანახოთ რო აქეთაც გვაქ თუნდაც ცოტა დაბალი კოზირი – რო ეს უბრალოდ ფრაზა იყო “ისე როგორც ამას სხვა ვინმე იტყოდა” თორე ჩვენი პოზიცია ბევრად “პრადვინუტი” არის რა თქმა უნდა

მოკლედ სადუელედ ქუჩა გაწმენდილია და სეკუნდანტები დაპატიჟებული

ხოდა რახდება

ამ თემაზე კაცებს ძირითადად გვაწუხებს ის რო სექსის კულმინაციის მომენტი (რომელიც ხშირად სხვათაშორის ყველაზე სასიამოვნო მომენტი სულაც არ არის სექსში – ხშირად თვითონ სექსი ბევრად სასიამოვნოა, რის გამოც ხანდახან მამრები ვ-პრაკტიცირებთ სექსს ორგაზმის გარეშე – იმიტო რო მაინც ძალიან სასიამოვნოა და ზა ტო მოკლებული ქვემოთ მოთხრობილ ეფექტს…)

გაბანძებულია იმით რომ სიამოვნებას თან სდევს ბოლოს “სახეში შეფურთხება”, ადამიანისთვის რომელიც ცხოვრების და სექსის ყველა სხვა მომენტში შენი სითბოს და ემოციის ყველაზე ნათელი წერტილი და კონცენტრატორია

ნუ, ალბათ უმეტესობა მამრს პროსტა აპრიორი “ეზიზღება” და არ დაფიქრებულა, არ დაუშლია ეს მოვლენა

მაგრამ როგორცკი სადღაც ამოიკითხავ რო ვიღაც ტიპები რაღაც ტანტრებს ასწავლიან სადაც ორგაზმი და ეაკულაცია ერთმანეთისგან გაყოფილია – იმავე წამს იაზრებ რო ეს გაყოფა გაინტერესებს არა მხოლოდ იმიტო, რო – ეაკულაცია “ძალას გაცლის” – არამედ კიდე იმიტო რო ეგრე ბევრად მშვიდად გაათავებდი

და მერე იწყებ დაშლას – რა გეზიზღება შენს ორგაზმში?

ხოდა წარმოიდგინეთ, ქალებო

რო თქვენი ორგაზმი გამოიხატებოდეს “უკონტროლო” შეფურთხებაში – თქვენი საყვარელი პარტნიორისთვის, გათავებისას, თანაც ერთხელ კი არა – ერთი 4-ჯერ 5-ჯერ რო მოიკრებ ფურთხს და კარგად მიაფურთხებ, უკონტროლოდ

თანაც იმიტო რო ეს ფურთხი დაფეხმძიმებას იწვევს ცდილობ სადმე “გარეთ” მიაფურთხო, მაგალითად პირიდან პირში(რეალურ ფურთხზე ვსაუბრობთ ისევ) – ან მისი სხეულის იმ ნაწილებზე რომლებიც სხვა დროს ძალიან გიყვარს და ყველაზე სათუთი ზედაპირებია შენთვის მთელს პლანეტაზე

ეხლა ამას დაუმატეთ რომ ამ “გაფურთხებას” მკერდიდან აკეთებდეთ, არა პირიდან, არამედ ძუძუსთავებიდან

აი ეგრე, სექსის ბოლო რო ახლოვდება და დავუშვათ cowgirl პოზაში რო ხართ კაცებს “ასხამდეთ” სახეზე რძეს რამდენიმე “მიწუწებად”

რამდენი გოგო დაანძრევს ამ ფანტაზიაზე დღეს საღმოს…  კარგი revenge ფანტაზიაა 😀

კი – სანამ გავათავებთ ჩვენც გვისწორდება ეგ dirty მიდგომა რო “იშ” take it, slut – მარა რო ვათავებთ მთელი ირაციონალური ლტოლვა 1 წამში ირეცხვება და ყველაზე ა-სექსუალური, რაციონალური არსებები ვხდებით და… როგორც ჯეფრისი ამბობს – შემდეგი 20 წამი ყველაზე დამნაშავეებად ვგრძნობთ თავს რაც ოდესმე გვიგვრძნია…

მისი, კსტაწი, ამავე თემაზე სტენდაფის ქართულად ნათარგმნი ვერსია by me: https://www.facebook.com/1619948781615503/videos/1630682627208785/

ხოდა ეხლა წარმოიდგინეთ რომ ყველა თქვენი ორგაზმი, უკლებლივ ყველა, ხდებოდეს ეგრე რაღაც “ცხოველურად” შიგნით გამომუშავებული რძით და კიდევ იფურთხებოდეთ არა პირიდან – რომელიც “არა სასირცხვილო” ორგანოა და არ ვმალავთ ტანსაცმელში, და არა მკერდიდან – რომელიც სოციუმის მიერ გაფეტიშებული “ლამაზი და ლტოლვის” ობიქტია

არამედ თქვენი ტრაკიდან, ადგილიდან საიდანაც სხვა დროს სიბინძურეები გამოდის და “ცუდია”

ამის დაპროგრამება ხდება 3 წლამდე ხო – რო ძღრენი ცუდია და ყველაფერი რაც მაქედან გამოდის – ცუდია და ბინძურია და ამიტომ უნდა გახვიდე ტუალეტში და ისე ქნა, დამალულად

ამას აქვს ევოლუციური დანიშნულება – რატომ არის გადარჩენისთვის ვაჟნი რო ორგანიზმიდან გამოდევნილი ფეკალიები გვეზიზღებოდეს. იმიტო რო ზოგ ცხოველს არ ეზიზღება და ჭამენ გემრიელად და იმათ თვალში ანალური ხვრელი “ტორტის საცხობი აპარატია” ალბათ ვაფშე – და სიამოვნებით ულოკავენ კიდეც ერთმანეთს თუ დაფიქრდებით

ხოდა აი წარმოიდგინეთ რომ თქვენი სიყვარულის “კულმინაცია” თქვენთვის მდგომარეობდეს იმაში რო კაცს, ხშირად სახეზე ან რამე თქვენთვის საყვარელ ადგილებზე, აფურთხებდეთ – ტრაკიდან რაღაც “ცხოველურ” რძეს

და ეს ხდებოდეს დღიდან დღემდე, მთელი ცხოვრება, ის კი არა რო ფეტიშის სახით – ერთი ორჯერ, არა

თქვენი აღგზნების მუდმივი “უკანა ტვინით გააზრებული” აზრი ყოველ დღე რო იმისგან შედგებოდეს რო ეხლა ეს გოგო, ეს პორნო, ეს ფანტაზია – უნდა დასრულდეს იმით რო ტრაკიდან უნდა რძე დავაფურთხო

ან ვინმე რო ისე საშინლად გიზიდავს რო მისი თვალების დანახვისას გული გიფრიალდება და იმავ დროულად იმაზე გეფიქრება… როგორ გინდა ამ თვალებს, ამ სახეს დააჯდე და პრინციპში ბინძური ტრაკიდან რძე მიაფურთხო…

რავარია? – როგორია ეგრე იცხოვრო დღიდან დღემდე?

კი – ჯერ ზოგადად სექსი არქაიზმი და ველურობაა და გადასაშენებელი

და მერე ეს “ტრაკიდან რძის მიფურთხება” მალევე ხდება კიდე აგრესიის თუ ჩაგვრის გამოხატვა სოციუმში და ტერმინოლოგიაში

თქვენ რო მასე შეგეძლოთ – ნამდვილად გინების ფორმა იქნებოდა

და მერე ძალიან ცუდად იკვეთება ეს იმასთან რო შენ ეს უნდა უქნა ყველაზე საყვარელ ადამიანს – შენს იდეაში კულმინაციურ მომენტში

თუ ერთხელაც მთლიანად წარმოიდგენთ ამ სცენას, და იმას რო ეს ფეტიში კი არ არის – ყოველდღიური მოვლენაა თქვენ ცხოვრებაში – ვფიქრობ მილიწამით მაინც იგრძნობთ იმ დანაშაულის გრძნობას რომელიც გათავების მერე გვეუფლება…

რო მოვრჩებით ცოტა ხანი გადის, ტესტესტერონი თავისას შვება და ისევ ისეთი ველური მოძალადებიი ვხდებით გულის სიღრმეში ისევ, და ისევ მაგ “შეურაცხყოფის მოყენების” სირცხვილს – სურვილი გადაფარავს

კი, ჩვენ გულში ყველა ეგეთი მოძალადეები ვართ – იმიტო რო უყურებ ამ შენი აღფრთოვანების ობიექტს და მარტო იმაზე გეფიქრება როგორ მოკიდებ ხელებს თმებში და ჩამოიცვამ ტუჩებით… და მამენტ ვაგინის ტუჩები კიდე უფრო ნაზი და სათუთი ორგანოა ჩვენ წარმოდგენაში და არანაკლებ დამნაშავედ გრძნობ თავს მაგის “განადგურების” გამო

და მერე, თუ კაცი ფილოსოფოსი ხარ – ზიხარ და წარმოიდგენ მეორე მხრიდან

წარმოიდგენ რა ფსიქოლოგიური ადაპატაციაა, ალბათ, საჭირო იმისთვის რო “მიიღო” ის ფაქტი, რომ ყველა ადამიანი რომელიც ძალიან მოგეწონება და შეგიყვარდება – უნდა სახეზე ტრაკით, სიბინძურის “საწარმო” ორგანოთი, დაგაჯდეს და ტრაკიდან გამოყოფილი, ცხოველური(და ანუ უკვე “ბინძური”) – რძე მოგაფურთხოს

პროცესისას რომელიც მთელი სოციუმის მიერ შერაცხულია ჩაგვრად და გინებად

რა აზრები უნდა მიიღო ცხოვრებაში, რა დაშვებებს უნდა შეეგუო

იმისთვის რო “ჩვეულებრივად” გახვიდე დეითზე და ფიქრობდე რო საღამოს შეიძლება მაგით დამთავრდეს?

– როგორ უნდა გადააკეთო საკუთარი აზროვნება რო ეგ არათუ მიიღო დავუშვათ ძალიან  ახლობელი ადამიანისგან – 10 წელი თანაცხოვრების მერე, არამედ უბრალოდ – ვიღაც გოგო მოგეწონოს ფეისბუქზე, დაგპატიჟოს კინოში და “მუცელში პეპლებით” გეფიქრებოდეს იმაზე როგორ გინდა საღამოს სხეულის რომელიმე ნაწილზე დაგაფურთხოს რძე ტრაკიდან…

და მიდი და არ გეზიზღებოდეს შენი თავი მეორე მხარეს რო ეგეთი ხარ…

და თან გემრიელი მაინც იყოს იობანი ვროტ

მარა არა, იმიტო რო მილიონი წლების წინ ის ტომი რომელსაც გემრიელი სპერმა ქონდა – ამოწყდა 😀

რატო გვიხდით შერცხვენილ მადლობებს მინეტის მერეო

აბა ერთი სექსის ყველაზე სასიამოვნო კულმინაციისას ტრაკიდან იფურთხებოდეთ სითხეს რომელზეც ზოგ პარტნიორს გული არევია, დანარჩენები “იტანენ”

რომელზეც საქვეყნოდ ცნობილია რო “მაინდამაინც გემრიელი არ არის და ჯობია ისე გადაყლაპო გემო ვერ იგრძნო”, რომელიც თვალში მოხვედრისას თვალებს წვავს და კონსისტენციით სხვა “ბინძურ” გამონადენებს გავს (ჟღვლინტს მაგალითად)

თორე ჩვენ რო თქვენსავით “ესთეტიკის” აღიარებული ცენტრები ვიყოთ და საკუთარი სხეული მოგვწონდეს და კიდე სექსი არ გულისხმობდეს იმას რო უნდა “იძალადო” საყვარელ არსებაზე – და შეგვეძლოს უბრალოდ ვიკვნესოთ ნაზი ხმით და მერე ცოტა კუნთები აგვიკანკალდეს – ბოზი ვიყო თუ ოდესმე ჩვენი ორგაზმი შეგვზიზღებოდა, გინდა მისი შეგრძნება, გინდა მისი გარედან წარმოდგენა

არცერთი გოგოსი არ მიკვირს რომელიც დიდი სარკის წინ ჯდება და მასტურბირებს

პირველი რასაც ვიზამდი გოგოს სხეულში რო მოვხვედრილიყავი – დღეები ვიწვებოდი სარკის წინ და მოვეფერებოდი საკუთარ თავს და აუარებელჯერ გავათავებდი(მითუმეტეს რო თქვენი ორგაზმი უფრო მძაფრია) – და თან ისე რო არაფერი არსად არ უნდა გააფურთხო და ამიტომ არ ხარ იძულებული ან აბაზანაში აკეთო – ან წინასწარ იფიქრო როგორ არ დასვარო ყველაფერი ტრაკიდან გამოფურთხებული რძით…

i bet u have not imagined these arguments when u imagined how u’d win this conversation right? – good luck now 😀

p.s. კი, დაუთმეთ 10 წუთი და წარმოიდგინეთ რას ნიშნავს იყო ეგეთი ბინძური ცხოველი, რომელიც სამყაროს ესთეტურობის და სილამაზის ობიექტებს “წირავს” იმაზე რო ძირითადად სიბინძურის გამომყოფი ორგანოდან – აფურთხებს რაღაცას, რასაც ცუდი გემო აქ და “ბინძური” კონსისტენცისაა

იმიტო რო ჩვენ გვიფიქრია იმაზე რას ნიშნავს იყო on receiving end ჩვენი ამ “კულმინაციებისა” და ძაან გვცხვენია მაგის, მარა თან ისე გვინდიხართ ხოლმე მაინც გწირავთ მაგაზე

ხოდა კი – ქალი რო გავხდე არასოდეს არ დავწვები კაცებთან, მითუმეტეს კლიტორი გარედან არი და ვაფშე არ დამჭირდებოდა პენეტრაცია, თუ არა და დილდოს ვიხმარდი

სინამდვილეში მაგიტო “ეზიზღებათ” ჰეტეროებს გეები – რო ფიქრობენ რო იმ გეიმ ტვინში ის დათმობები გააკეთა – რაც საჭიროა იმისთვის რო მეორე ადამიანს ტრაკიდან რძე აფურთხებიო შენზე… და ყველა კაცს შეუძლია განწყოს 10 წლის უახლობელესი პარტნიორის მიმართ ისე რო მართლა აფურთხებიოს იმას რაც უნდა მარა პირველივე ჯერზე უცხო ადამიანსგან ეგ მოითმინო კი არა და გინდოდეს ვაფშე? – გაუგებარია კაცებისთვის…

მთელი სექსიზმის საფუძველიც სადღაც მანდ არი – რაღაც პონტში ძალიან ბინძურებად ვთვლით საკუთარ თავებს – და “არანორმალურ გიჟებად” გთვლით თქვენ რო ასეთები გინდივართ…

კომპლექსიანი გოგოები რო არიან რომლებიც თავებს მახინჯებად თვლიან და თუ შენ მათდამი გამოხატე ინიციატივა – ძაან ბანძ როჟად რო გთვლიან ეგრევე – იმიტო რო მე რანაირად მოვეწონეო და მარტო ისეთ ტიპებს რო დასდევენ რომლებსაც ყლეზე ჰკიდიათ თვითონ

p.p.s და აქვე პორნო მსახიობები პასუხობენ კითხვას მართლა მოსწონთ თუ არა სახეზე მითავება:

კი, აი მაგაშია კაცის ფსიქოლოგიის დიდი განსხვავება, ბოლოს 17 წლის ვიყავი როცა თავი დაუცველად ვიგრძენი, მას მერე ჩვეულებრივი მკვლელი მოძალადე ვარ – ვწირავ საყვარელ ადამიანებს “საშინელებებზე” და არაფერს ვუთმობ fellow მამრებს, და სადღაც მანდ არი ჰომოფობიის თავიც დამალული (არა ლატენტური გეობა ჰომოფობიის არამედ იმ ჰომოფობიის – რო “რაც უნდა ის უქნიათ მარა მე არ ვიზამდი არასოდეს” ჰომოფობიის)

რო არ “განსჯი” მარა შენით არ იზამდი – უკვე მანდ ამბობ რო “მაგაზე უკეთესი ხარ” – რაზეც არ უნდა იყოს საუბარი

 

 

 

 

უნივერსიტეტიდან გაგდებული

2002 წელი მიდიოდა, ფიზიკაზე ვსწავლობდი თსუ-ში…

მე სუ ვყვები რო ფიზიკა მივატოვე ვახო ელერდაშვილის შემხედვარემ, ვიაზრებდი რა რო ეს ძალიან ჭკვიანი და ნიჭიერი ადამიანიც კი ძალიან პატარა ფიზიკოსი იქნება და მე მისი დონისაც ვერასოდეს ვიქნები, რატო ვხარჯავ დროს ფიზიკაზე თქო? (დღეს ისიც პროგრამისტია, მართალია 3 ჯერ უფრო მაგარი მარა ეგ პროსტო იმიტო რო ნებისმიერ ტვინთან დაკავშირებულ რამეში რამდენჯერმე გვჯობია უმეტესობას)

არა, ეგეც იყო ფაქტორი, მაგრამ…

მაგ წლებში სულ მუდმივი ისტერიკა მქონდა ყოველ წამზე რომელიც გამირბოდა

სინამდვილეში…

2002 წელი მიდიოდა, ფიზიკაზე ვსწავლობდი თსუ-ში, დამიბარა რექტორმა და გრძელი ლექცია წამიკითხა იმაზე რო ეს ექსტერნი სკოლა არ არის და მარტო გამოცდებზე მოსვლა მათთვის მიუღებელია და საერთო დისციპლინას არღვევს

ვმუშაობ 15 წლიდან, მაგ დროისთვის 400 თუ 500 დოლარი მქონდა ხელფასი, რაც ეხლაც კი არ არის ცუდი ფული და მაშინ ოჯახის რჩენის და GF-ის (რომელთანაც ერთად ვცხოვრობდი და რომელიც მერე ცოლი იყო) ხელფასის მთლიანად შესაგროვებლად გადადების საშუალებას გვაძლევდა

ფიზიკაზე დინებას მიყოლით ჩავაბარე, ვფიქრობ ვაფშე ავუკრძალო ვილიამს 22-25 წლამდე რამეზე ჩაბარება, არაფერი აზრი არ გაქ მაგ დროს იმაზე რა გინდა და რა გაინტერესებს, მარტო რეალურად გეშინია მომავლის და მიექანები იქეთ საითაც ყველა გინამიოკებს, იმიტო რო ყველა სადღაც მიექანება და შენ გგონია რო დარჩები ისე… მანამდე ფიზ.მატ სკოლებში ვსწავლობდი და პირველი კურსის მთელი ფიზიკა ვიცოდი როცა ჩავაბარე

ნული მქონდა სუფთად მეცნიერული ინტერესი, ზოგადად ფიზიკა, ქიმია და მათემატიკა დღემდე მიყვარს მარა – არა “ფიზიკოსის” დონეებამდე

თუ რამეა ფსიქოლოგიურზე უნდა ჩამებარებია, არაფერი არ ვიცოდი, ინტერესით მოვეკიდებოდი და ნელ-ნელა მივხვდი რო მისწორდება…

იმ დროს სამსახურები და პროექტები მილიარდჯერ უფრო საინტერესო იყო და განმავითარებელი, ფულიც მოქონდა, კიდევ უამრავ ჰობის და რაღაცეებს ვხოდავდი – სულ მეკიდა ძირითადად მოხუცი ლექტორების ბჟუტური 30 წლის წინ დაწერილი წიგნების მიხედვით…

მოკლედ სადღაც 2 კვირის პერიოდში რამდენჯერმე დამიბარეს რექტორთან და “მიგვარებდნენ” იმას რო რახან არ დავდივარ – საქმე რო არ გამიფუჭდეს – გეპეიში გადამიყვანენ და იქ “არ ვიარო”. მე ვაპროტესტებდი – ისენი კიდე თან მაგდებდნენ, თან მიგვარებდნენ – ის დროა პროსტა გაგდება რო ტეხავდა…

სიმართლე ითქვას ჩემთვის პრინციპულად სულერთი იყო იმ მომენტისთვის სად არ ვივლიდი და სად არ ვისწავლიდი იმას რაშიც ჩემ მომავალს არ ვხედავდი, მარა მაინც მაბრაზებდა რო მიტრაკებდნენ იმაზე რო ფიზიკურად არ ვესწრებოდი ლექციებს (იმ დონეზე რო 90% კურსელებს არ ვიცნობ, ნუ + ჩემი ხასიათიც მიეხმარა ამ ამბავს) – თორე გამოცდებზე მივდიოდი და ვუწერდი

ხოდა ერთ დღესაც გამოვედი მეორე კორპუსიდან და ვიფიქრე რო კი ძაან საშიშია ეს “უნივერსიტეტიდან გაგდებულობა” როცა ყველა სწავლობს და ერთმანეთს ნიშნებს აზომებენ, მარა აზრი არ აქვს მეთქი – როგორმე ვიცხოვრებ თქო და მეტი უკან არ მივბრუნებულვარ

კიდევ 2-3 თვის ამბავში ოჯახში ცოტ-ცოტას მიჩხიკინებდნენ მაინც დიპლომი გქონდესო… ჯამში გადატანისას საბუთებიც დაიკარგა თუ აირია თუ რაღაც… იმის მერე აღარც მომიკითხავს

დღე არ გასულა ეს გადაწყვეტილება ოდნავ მაინც მენანოს, იასნად არც სტივ ჯობსი ვარ და არც ცუკერბერგი – გავიდა წლები, ბევრმა რაღაცაზე “ისწავლა” მარა არავის არაფერი ახსოვს იქედან რაც ისწავლა და უმეტესობისთვის ის მაშინდელი დიპლომები ტუალეტის ქაღალდზე უფრო არასაჭირო ფურცელია

yep, ცხოვრებაში არსებობს ბეეეეევრად დიდი პრობლემები ვიდრე დიპლომის უქონლობაა და კაპიტალიზმში ასეც და ისეც მთავარია გაუჩერებლად იბზრიალო და ეძებო ცხოვრების ბუშტი სად ჩაიზნიქება რო იქ მიაწვე, რაც მეტ დროს კარგავ სტარტზე – შენთვისვე უარესი

მეორეა რო… არა არაა მეორე, არც ეხლა ჩავაბარებდი ფსიქოლოგიურზე, რა უნდა მასწავლონ რასაც ჩემით ვერ მოვიძიებ? – ინტერნეტით დასამარდა კლასიური განათლება, მარაზმია სრული და როგორც ქალების მაკიაჟების ინდუსტრია – საზრდოობს “შიშებით” რომლებიც ტყუილია…

უბრალოდ ის მენანება რო არის რაღაც პერიოდი როცა მშობლები გინახავენ და როცა მუშაობა ვალდებულება არ არის და უბრალოდ ალბათ ეგ პერიოდი ბევრად გვიან უნდა მისცე ადამიანს ცხოვრებაში – როცა მართლა იცის დროის და ფულის ფასი და როცა მაგას გამოიყენებს მართლა იმისთვის რაც მას მართლა უნდა, და დააფასებს კიდე, ეს 18 წლის უნივერსიტეტში შევარდნის ისტერია კიდე სრული ყლეობაა

უბრალოდ კითხე რაში უნდა მუშაობა და მეგობართან რომელიც მაგ სფეროში მუშაობს მიიყვანე სტაჟიორად – ვსიო, მერე გაიკვლევს… დაგუგლავს, წაიკითხავს, გაარჩევს, ნებისმიერ თემაზე აიდგამს ფეხს თუ მისია

ფემინიზმის შესახებ

ბევრს არ აქვს უნარი ამოიცნოს ირონია, სარკაზმი და დიპლომატია და ამიტომ მთვლის “სექსიზმის პატრიარქად” – არადა ვინც მიცნობენ პირიქით, თვლიან რო ყველაზე არა სექსისტი ვარ ვინც შეხვედრიათ, იმიტო რო შინაარსში და საქციელში ვარ – არა სექსისტი და თუმც ვერ ხვდებოდნენ ყოველ წამს პოლიტიკას და დიპლომატიას ჩემი საუბრის უკან – ხვდებიან რო სექსისტი არ ვარ ნამდვილად

ხოდა ვინაიდან დანარჩენი პოსტი არც ისე ტრივიალური იქნება მათთვის ვინც 1 სიბრტყეში აზროვნებს მხოლოდ, დავიწყებ იმით, რომ მე ვთვლი რო ადამიანების გარემო ძალიან უსამართლოა მდედრების მიმართ

წერტილი

ამას არცერთი სექსისტიც კი სინამდვილეში არ უარყოფს, უბრალოდ თუ მის გვერდით დადგებით და ისე დაელაპარაკებით (და არა წინ და თითს დაუქნევთ ცხვირთან აწეული ტონით ყვირილით)

ის აღიარებს საუბარში რო ხვდება რო ქალებისადმი სოციუმი ძალიან უსამართლო და ხშირად ბოროტია, მთელი სოციუმი როგორც ერთი მთლიანი, არა მხოლოდ კაცები, მთლიანად – აღზრდა, სკოლა, ქალების გარეგნობის კომპლექსებზე აგებული “სილამაზის წარმოება”, დედის ინსტიტუტი, თუნდაც ისევ სილამაზის ცნება და მილიონი ყლეობა – ყველაფერი ქალების წინააღმდეგ უსამართლოა

სტანდარტული გაგებით კი მთავარი რატომაც კაცებმა არ უნდა ვილაპარაკოთ ქალების მძიმე ცხოვრებაზე არის ის რო კაცებს არ გვესმის ქალების

მე კიდე გეტყვით რო ქალებს არ გესმით კაცების

და ვიძახოთ ეხლა არ გესმით არ გესმით და კიდევ უფრო გამოგვეყავით ცალკე კასტად და მერე იძახეთ რატო გვებრძვითო…

თქვენ არ გესმით რო კაცი 2 მილიონი წელია ყალიბდება სადისტად და მკვლელად

2 მილიონი წელია ჯუნგლების კანონი და პირადად თქვენ, ქალები, ირჩევთ იმ კაცებს რომლებიც უფრო ძლიერები, უფრო დაუნდობლები და უფრო უზურპატორები არიან(დღემდე იგივე რამეები გიზიდავთ ფიზიკური და მორალური ძალა, გავლენა, ლიდერობის უნარები, რაც მოიცავს კიდე უფრო მეტ დაუნდობლობას ძირითადად)

შედეგად ჩვენ, დღევანდელი კაცები, ვართ პიკი ამ 2 მილიონ წლიანი გადარჩევისა (2 მილიონი მინიმუმ)

გეუბნებით, ეს თქვენ არ გესმით

მე “პირადი საუბარი” გამიმართვს რავი… 200 მამრთან მაინც, 5 სხვა და სხვა ქვეყნიდან, და 99% აღიარებს რო ხშირად ფიქრობს ძალადობაზე, ადამიანების მოკვლაზე, ყაჩაღობაზე, მომრეობაზე, ზოგი გაუპატიურებაზეც, არა მარტო მდედრების მიმართ კსტაწი და ა.შ.

და მერე თრგუნავს ამ ემოციებს თავის თავში

აი როგროც თქვენ, წარუმატებლად, ცდილობთ პიემესები თრგუნოთ

კაცებისგან მოთხოვნა – არ იძალადონ – ეგეთივე, ზუსტად თან, ჟანრის მოთხოვნაა, ისევე ჰორმონების მართული.

ოღონდ აი როგორც თქვენ სუ მატრკავეცობთ რო “რა მოხდა ეხლა აიტანეთ ჩვენი პიემესი” – აი ეგრე უნდა ვიმატრაკვეცოთ ხოლმე ჩვენ – რა მოხდა ეხლა შემოგვეუპატიურეთ…

იმიტო რო ერთი და იმავე წერტილიდან მომავალი ჰორმონების ბრალია ორივე, კაია?

და თქვენ არ გესმით რო თქვენ 2 მილიონი წელია ყალიბდებით ჩვენზე დამოკიდებულ არსებებად, ჩვენ გარჩევთ – ყველაზე დამოკიდებულებს, ყველაზე დამთმობებს, ყველაზე “ერთ ადგილზე გამჩერებლებს”, ყველაზე სუსტებს(რო ხელი ვერ შეგვიბრუნოთ და რო ადვილად გაუპატიუროთ)

ხვდებით რამდენი ასეული ათასი თაობა “მარტოობაში კვდებოდნენ” ოდნავ მაინც ძლიერი ქალები, დამოუკიდებელი ქალები და ა.შ. და ვერ ტოვებდნენ შთამომავლობას? – და მორჩილი ქალები ტოვებდნენ დახუია შვილებს…

თანაც გენეტიკა ისეა აწყობილი რო დედის ზოგიერთი თვისება მხოლოდ გოგოებზე გადადის და ბიჭის მხოლოდ ბიჭზე, ნუ სხვანაირად როცა იყო იმათი შვილები ვერ ტოვებდნენ შთამამოვალობას, ბიჭები დამთმობები გამოდიოდნენ და გოგოები ძლიერები და…

ხოდა კულტივირდებოდა დამჯერი, სუსტი, მეოჯახე, დამთმობი, “ლამაზი” (რომელიც ძირითადად ჯანმრთელს ნიშნავდა) ქალები

და არსად არ ფიგურირებდა არც თავისუფლება, არც დამოუკიდებლობა, არც სიძლიერე, არც საკუთარი აზრის ქონა

და ეხლა 2 მილიონი წლის ბოლოს თქვენ ითხოვთ თანაბარი უფლებებით და წილებით შემოსვლას აკულების და ნიანგების ბაზარზე

და მთელი ეს თქვენი შემოსვლა იმ წამს დამთვრდება როცა კანონი აღარ იკანონებს, წუთებში მორჩება მთელი ფემინიზმი და ემანსიპაცია – როგორცკი კაცები იტყვიან რო მოიცა, მოიცა, იცი რა, მოდი აღარ გვინდა ეს

და ვსიო, წერტილი

მთელი თქვენი დიპლომატიამოკლებული წიკვინი და “ფუჩუ შემიძლია პლაკატზე დავწერო” მატრაკვეცობა დაემხობა იმ წამს როცა კაცები თვითონვე გადაწყვეტენ ამის უფლება აღარ მოგცენ

ბევრი როცა ფანტაზირებს “პოსტ აპოკალიფტურ” სამყაროზე წარმოესახება ძლიერი ქალები, რომლებიც იბრძვიან კაცების გვერდი გვერდ, ტყავის ჯავშანი, dual პისტოლეტები კაბურაში…

ნწუ! – პოსტ აპოკალიფტური სამყარო იქნება ისევ ისეთივე ტოტალურად სექსისტური, როგორც იყო წინა 2 მილიონი წელი, სადაც ქალის ადგილი იქნება ქოხში, გაბერილი მუცლით, 5 შვილის დავნაში და მუდმივად ნაცემი იმიტო რო კაცს დააჯვა ტომის ბელადმა რაღაცაზე და ამან ჯავრი თავის ქალზე იყარა მისი ცემით რამე სისულელის გამო სახლში, სამაგიეროდ მშვიდი წავიდა სანადიროდ მეორე დღეს და ისევ ენდობოდა ტომის ბელადს და ამიტომ მთელი ტომი უფრო ძლიერი იყო – როცა ქმარი მოდიოდა და ქალს ცემდა ტომის სხვა მამრი წევრების ცემის ნაცვლად…

and u can’t really do anything about – really, თქვენი მოძრაობა არსებობს მანამ სანამ მე – მამრი, ვუპირისპირდები სხვა მამრებს და მოვუხმობ მათში დედებისგან ნასწავლ “რაინდულ” გრძნობებს რო ქალს უნდა კარგად მოვექცეთ და რო ქალიც ადამიანია, როგროცკი მე – თქვენი აზრით სექსისტი კიბორგა, ჩავიქნევ ხელს თქვენი უფლებების დაცვაზე – თქვენ გადაგივლიან

(მე აქ კრებითია იასნად, და კრებითობა პირველ რიგში მთავრობაა – როგორცკი მთავრობა იტყვის მოგვბეზრდაო, ფემინიზმი დამთავრდება, თუ კაცებს მობეზრდებათ პაგალოვნად და მთვრობა არ იტყვის მაგას – ჯერ მთავრობას დაამხობენ, მერე ის მთავრობა იტყვის… )

ბუნდღლიც არ დარჩება ისე გადაგივლიან, როგორც უნდათ ისე მოგექცევიან და “კაცი არ იქნება ხმის გამცემი” – პირდაპირი გაგებით, იმიტო რო მარტო კაცების გაცემულ ხმას აქვს აზრი ჯუნგლების კანონების პირობებში

ყველა კაცები შეთანხმდებიან რო არ გვაწყობს მათთვის თანაბარი უფლებების მიცემაო და მორჩა

ხვდებით ხო?  – ნებისმიერ ფემინისტს დავუჯდები, რამე სხვა ცხოვრებისეულ მაგალითს ავიღებ და დიალოგის შედეგად თვითონვე იტყვის რო ეკონომიკურად წამგებიან შეთავაზებაზე “ვთანხმდებით” და ვიბრძვით და ვიღიმით “პრადვინუტი კაცები”, არაფერს ჩვენ არ ვიღებთ – და მილიონ რამეს ვთმობთ, და კიდე გვეჯმება გზა და გზა და გვეგინება და კიდე ირაციონალურ მარაზმში გადასული ცირკიც უნდა ვითმინოთ ალაგ ალაგ და ვაპრავოთ იმიტო რო “ჩვენ არ გვესმის მათ რა ტკივილი გამოიარეს”

და უმეტესობა კაცი გულის სიღრმეში ამას ელოდება, გესმით ეეს?

უმეტესობა კაცი აღიქვამს კანონების მორჩილებას “სისუსტედ”, ზოგადად, მართლა დაადებინეთ ხელი ძუძუზე რო არ მოიტყუოს და დაელაპარაკეთ და გამოგიტყდებათ რო “სისტემის ნაწილობა” მამრის აზრით სისუსტის გამოხატვაა

და ეგრეც არი, ცივილიზაცია მოიგონეს სუსტმა ადამიანებმა, მაშინ როცა საკუთარ ქონებას, საკუთარ ქალს, საკუთარ სიცოცხლეს მარტო ვერ იცავდი – ჯგუფდებოდი სხვა წევრებთან და რაღაც basic წესებზე თანხმდებოდი, რო მოდი მე შენ ცოლს არ მოვტყნავ, რო შენ არ გაგიხდე მოსაკლავი მერე, შენ ჩემ ცოლს არ მოტყნავ, მოდი კიდე არ მოვპაროთ ერთმანეთს, იმიტო რო შეიძლება მე შენ მოგერევი, მარა მჯობნის მჯობნს რა დალევს – და სხვა მომერევა, ან კიდე მომეპარები შენ ჩუმად და მომკლავ მერე მორევის გარეშე და მოკლედ მოდი არ გვინდა, მოდი არავინ არ მოვიპაროთ – ვინც მოიპაროს ხიხიაა და გალიაში ჩაჯდეს, კაი? – კაი, პარუკამ

და როცა მილიონჯერ მაინც დაარღვია ყველამ ეს წესი და მერე მილიონჯერ იწვნია შედეგი რო საბოლოო ჯამში მაინც ჯობია წესებიანი სამყარო იყოს ვიდრე უწესო, ნელნელა გამოიბრძმიდა მიმდინარე მდგომარეობა

(პლიუს ზოგი მიხვდა რო არ გინდა მერე ის ძლიერი მომპარავი მოძალადე დაიჭირო და გალიაში ჩასვა? – ხოდა მოიგონეს ამიტო რო იცი რა, აქ შეიძლება ვერც დაგიჭირონ, ვერც მოგერიონ და ვერც გაგსაჯონ – მარა გარდაცვალების მერე იქ – უუუუუდუდუდუ როგორ დაგენძრევაა!!!)

გავიდა ხანი და ქალები მიხვდნენ რო იმდენად რაფინირებული წესებია საბოლოოდ რო შეიძლება ქალმაც მოითხოვოს რამე და პრინციპში ძალადობის აკრძალავა, თურმე, მასაც იცავს – რაც სუ ცოტა ხნის წინ ჯერ კიდევ არ იყო თვალსაჩინო კსტაწი

მარა სინამდვილეში მთელი ქალების თანასწორობა – დაფუძნებულია კაცების ნებაზე მისცენ ეს თანასწორობა, იმიტო რო კაცები არიან ძალის და თავისუფლების უზუპრატორები, გესმით ეს?

ბუნება მუშაობს ეგრე, თავიდან პროსტო ძლიერი კაცები აუპატიურებდნენ ქალებს

მერე ჭკვიანი ქალები თვითონ ირჩევდნენ ერთ მთლად ძლიერს რო ქე მაინც რამე კონტროლი ქონოდათ საკუთარ გაუპატიურებაზე, პარალელურად ის ძლიერი კაცი როგორც წესი უკეთესად არჩენდა და მეტი შვილები რჩებოდნენ ცოცხლები(და ძლიერები) და ეს დედა ასწავლიდა გოგო შვილებს რო დროზე აირჩიე ძლიერი კაციო – არც მთლად ლეიბივით გიხმარენო და უკეთესადაც იცხოვრებო, შვილებიც ძლიერები გაგეზრდებიანო და კიდე ბებრობაშიც საჭმელს იმდენს მოიტანენ სათქვენოდაც დარჩებაო… გაამრავლეთ ეხლა ეს ასობით ათას თობაზე

და დგახართ მერე და “ორგაზმი კაცების გარეშე” – არავის არასოდეს აღელვებდა თვენი ორგაზმი, თქვენი ორგაზმი გახდა ინტერესის სფერო მარტო მას მერე რაც კაცებმა, უსაქმურობისგან და ზედმეტად კაი ცხოვრებისგან, გადაწყვიტეს ამით დაინტერესება, ნიხაწიწე კაკ ხაწიწე გეტყვიან ბოლოს – ნამ კაკ ბილო ნასრაწ, ტაკ ი ბუძიტ ნასრაწ-ო

როგორცკი მე ჩავიქნევ ხელს თქვენზე(მე ისევ კრებითად) იმიტო რო ყლეობაში გადაგეზარდათ მანამდე სავსებით სწორი თეზისები, და რო დავინახავ რო ვინმე აუპატიურებს ვიღაც გოგოს(და სრულიად ჰკიდია მისი ორგაზმი) და ვიტყვი რო ხო რავი, მკიდია – მოსტყვნია პატრონი თქო და გავიხედები მეორე მხარეს, ეგ პლაკატი ვაფშე შინაარსს დაკარგავს – იმიტო რო 2 მილიონი წელია ქალებს ორგაზმი თუ ვაფშე აქვთ – კაცების გარეშე აქვთ ძირითადად ხოდა, უუფლებოებს და პრაქტიკულად მონებს – გინდა გქონიათ ორგაზმი, გინდა არ გქონიათ – ნამ კაკბი ადნახუისტვენნო

და თუ ვინმე ფემინისტური-დიმპიტაურის მონაწილეს ჰგონია რო რამე პონტში რომელიმე მათი მოძრაობის გარეთ მყოფი ქალის ცხოვრების ავ-კარგიანობა შეცვალა ამ ტრაკის თამაშით, ძაან ცდება

ყველა ქალი ვინც ძლიერი და საინტერესო ტიპია დღეს, ასეთი არის საკუთარი თავის დამსახურებით და საკუთარი ბრძოლებით რომლებიც პირადად მოიგო, საკუთარი დიპლომატიით და “ჩემი ფუჩუ მუტელია” პლაკატები მხოლოდ ხელს უშლის მას იმიტო რო დიპლომატიის მთავარი იარაღი არის აუხსნა ადამიანს რო “მე შენიანი ვარ” და მერე ეცადო მოილაპარაკო რამე სამართლიან გაყოფაზე

და ყოველი ეგეთი გამოხტომა იწვევს კაცების რადიკალიზირებას – იმიტო რო როცა შენ იძახი “მე ვარ ზანგი!” – მე ვინაიდან ობიექტურად შავი კანი არ მაქ, გამოდის რო თეთრების ჯგუფში მიკარი თავი მინდა არ მინდა! – და თუ მე აპრიორი უფრო ძლიერი ვარ და შენი უფლებაც კი იძახო – მე ვარ ზანგი – ჯამში ჩემი კეთილი ნების შედეგია, there is only so much სანამ მეც კი, ვისაც არ მისწორდება ვიყო ის ტიპი რომელიც ზანგს გეძახის – დავიკიდებ კაი ტიპობას

და სინამდვილეში ძლიერ და წარმატებულ ქალებს მერე უწევთ პირად ურთიერთობებში ამ უკმაყოფილების დემფირება, ისევ ახლიდან დარწმუნება რო “ჩვენ ერთ მხარეს ვართ” – და მერე იქედან მუშაობა ჯერ სიტუაციის თანაბრობის დასაბრუნებლად, და მერე შესაძლოა იმის მისაღწევად რო ობიექტურად შენზე ძლიერმა და გავლენიანმა არსებამ – არათუ შენზე არ იძალადოს, არამედ თავის ნებით დაგისვას თავზე (ამჯერად საუბარი მაქ კარიერული თავზე დასმის უფლებაზე)

და კი ეს დედამოტყნული – არაფერი არ “გეკუთვნით”, არ არსებობს კუთვნილება, საქართველოს არ ეკუთვნის დამოუკიდებლობა და თუ არ იბრძოლებს დაკარგავს, და ეხლა აკეთებს იმას რო წუწუნებს ამერიკასთან, და ეს ტაქტიკაც გამართლებულია სანამ ამერიკა თამაშობს რო არ კიდია პატარა ქვეყნების დამოუკიდებლობები, მარა თუ დასჭირდა – დიდი 7-ეულ მოილაპარაკებენ ერთი ამათი კარგიცო და დაგვინაწილებენ ვისაც რომელი უნდოდა, არა ერთხელ მოხდა ეგ ისტორიაში უკვე

ხოდა გეკუთვნით – თქვენ კუხნა, და კაცებს დუბინკა და ერთმანეთის კვლა(და ქალების კიდე, პრიკუპში, იაფად)

ყველაფერი თანაბარ უფლებიანობა რაც მიღწეულია არის კაცების კეთილი ნება და კაცების ძალიან მაღალი კულტურის მაჩვენებელი და კი არ გეკუთვნით – იმ ქალებმა დაიმსახურეს, სკურპულოზური მუშაობით, რომლებმაც დიპლომატიურად იმუშავეს წლები და საუკუნეები

და უბედურებაც ეს არის რო “ფემინიზმი” და “ფემინისტური-მოძრაობა” ჩემთვის უკვე გაიყო, როგორც აი დიდი ხანია ყველა აზრიანი ადამიანისთვის გაიყო “რელიგია” და “ეკლესია” – იმიტო რო რაც ეკლესიაში ხდება ბოლო 50 წელია(ნუ ადრეც იყო ასეთი ციკლები, let’s be honest) ყოვლად შორს დგას იმიდან რაც რელიგიაა და გიწევს შეეგუო რო ერთი სახელი ქვიათ – მარა სუ სხვა და სხვა რამეა კაი ხანია…

უბედურება ეგ არის რო შეიკრიბნენ ჯგუფად და ერთი იძახის რამე აზრიანს, მეორე იძახის სავსებით გასაგებს და უცებ გვერდში უდგებიან ვიღაცეები რომლებიც ბოდავენ ნონსენსს, მესამეები ტრაკში ითხრიან სარს, ამით ყველაფერს აუფასურებენ და მაინდამინც ამას უნდა მისცენ აქციის ფორმა და უნდათ რო ტაში დაუკრა ამისთვის – და შენც ხარშავ მერე ერთ ქვაბში რა ქნა, ერთად დგანან, ერთმანეთს ხელი-ხელს ბანენ, ზნაჩიტ ერთი სასტავია…

იგივე ხდება რელიგია-ეკლესიაზე, სუ ამას ვედავები “კარგ” მამაოებს – რო ან თქვენით გამოცხრილეთ ვინც თქვენთვის როგორც რელიგიისთვის მიუღებელია და გარიყეთ, ან ჩვენ – ხალხი გხედავთ ერთნაირებად იმიტო რო ერთი და იგივე “საქმეს” აკეთებთ და ჩვენ რო გამოგარჩევთ – მერე თქვენც იმათ იცავთ როგორც თქვენიანებს და ჰა…

და ამ ამბავს, უკვე კაი ხანია, არავინ აღარ აღგიქვამთ “ქალების დამცველებად” – ჩემთვის ქალების დამოუკიდებლობის, სიძლიერის და ა.შ. დამცველები არიან ჭკვიანი, მეთოდური, რაციონალური,  გავლენიანი, ძლიერი ქალები რომლებიც თავის საქმეს აკეთებენ, რომლებსაც არავის მიცემული “უფლება” არ სჭირდებათ არაფერზე, რომლებიც ყველაფერს აღწევენ და რომლებსაც ესმით თანაც პრობლემაც და ცდილობენ სადღაც დათმონ, სადღაც მოიგონ

ფემინისტური მოძრაობა დიდი ხანია გახდა “ქალური შტერუკელობის” სინონიმი, არადა არიან იქაც ვინც არ არის შტერი, მარა პრობლემაც ეგ არი რო ვერც გამოეყოფიან, ვერც იმათ მართავენ ვინც დურაკელაა და ყურადღების მისაქცევად სრულ იმბეცილიზმს აწვება…

დაფიქრდით მაინც რომ კაცები პირველ რიგში ერთმანეთისადმი ვართ დაუნდობლები და უსამართლოები, თქვენდამი რაც ხდება ეტა იშო ცვიტოჩკი, სკაკოვა ხუია გგონიათ რო მარტო იმიტო რო სქესი გაქვთ სხვა მიიღებთ ყველაზე ჩესნი და თბილ-რბილ თამაშის პირობებს?

მიიღებთ საუკეთესო შემთხვევაში “სითანაბრეს” – რომელიც მდგომარეობს იმაში რო მოგექცევით როგორც ერთმანეთს ვექცევით, და ჩვენ შორის იგებს ის ვინც უფრო ძლიერი და უფრო ტირანია, შეგიმჩნევიათ? – და მაგ ომს თქვენ ვერ მოიგებთ, ლოკალურად ალაგ ალაგ შეიძლება, მარა საბოლოო ჯამში მაინც მივა ფიზიკურ გასწორებამდე საქმე და იქ წააგებთ, იმიტო რო თქვენ, 2 მილიონი წელია, ჩვენ – გადაგარჩიეთ სუსტები და დამჯერები და თქვენ გადაგვარჩიეთ ძლიერები და აგრესიულები

ამიტო ერთადერთი გზა, და ის რამაც შექმნა ადამიანი, შექმნა ცივილიზაცია და ვაფშე – არის ტანდემში მუშაობა და არა დაპირისპირება როგორც ამას ეხლა ფემინისტური-მოძრაობებშიკები შვებიან, დაგვიჯექით, სათითაოდ, გველაპარაკეთ, გვითხარით თქვენ რას თმობთ სანაცვლოდ, აგვიხსენით რატომ ჯობია ასე და არა ისე, გვითხარით რომ იმასაც იაზრებთ რო ეს ჩვენი კეთილი ნებაა, გვაჩვენეთ როგორი ფასეულია თქვენი შენატანი საერთო საქმეში დაუღალავი მუშაობით

დაგვარწმუნეთ რო წინააღმდეგ კი არ ხართ – ჩვენს გვერდით ხართ, შექმენით ვითარება როცა თქვენი გვერდით ყოფნა უფრო გვაწყობს ვიდრე უთქვენობა, როცა თქვენი თანაბრობა უფრო გვაწყობს – ვიდრე უსამართლობა, ამას შვებოდნენ, ათასობით წლებია ქალები, ჭკვიანი, ძლიერი ქალები და როცა მოვიდა სოციუმი იმ რეგულირებულ ფორმამდე რომელიც დღეს არი – კიდე უფრო მეტის მიღწევა შეიძლება სწორად მიდგომით

აგერ გუშინწინ ვკითხულობდი, ვინც Black Sail -ებს უყურებთ, Anne Bonny პერსონაჟი ნამდვილია, მართლა იყო ქალი პირატი, მართლა რექჰემის გოგო იყო და მართლა ცურავდნენ და მართლა მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა ბრძოლაშიც, არც ფემინიზმი იყო მაშინ და არც ემანსიპაცია

უბრალოდ გენეტიკური მუტაციის და მშობლის აღზრდის გამო გოგო გაიზარდა ბიჭად, ეძმაკაცებოდა ბიჭებს,  ძმაკაცურად ეძმაკაცებოდა, დანით დადიოდა და ხალხს ჭრიდა, იყო დაუნდობელი ძლიერი და სადისტი

ბავშვიც გაუჩენიათ ოღონდ სავარაუდოდ ან მოკლა, ან მიაგდო

მაგაშია საქმე – ძლიერი ქალების არჩევა არ ხდებოდა საუკუნეების მანძილზე იმიტო რო ძლიერი კაციც ეგრე მოექცევა ბავშვს რთულ ვითარებაში, ბავშვი “აბუზაა” – გადააგდებ დაიკიდებ და მეტი არ დაფეხმძიმდები, ამიტო მათი გენი ქრება

ჩვენ ეგეთი ცხოველები ვართ, ჩვენი ქალი 9 თვე მაკეობს და ორ ფეხზე სიარულის გამო ძალიან მოუქნელია ამ დროს, ბავშვი კი დაუსრულებელი იბადება და 5 წლამდე შეუძლოა გადარჩეს დამოუკიდებლად, რის გამოც ვინმემ იმ ბავშვს უნდა მოუაროს

მნიშვნელოვანი დეტალი აქ არის ის რო სეზონი 3 თვე გრძელდება ჩვენს პლანეტაზე – რის გამოც მინიმუმ 5 ზამთარი უნდა გადაატანინოს დედამ – შვილს, თორე ცხოველები რომლების შვილიც 3 თვეში საკმარისად დამოუკიდებელია – მაკეობენ “სწორ” სეზონზე და მერე ზამთარში უკვე დიდი შანსები აქ შვილს დედის დევნის გარეშეც – ჩვენთან კი არა ერთი, არამედ 5 ან 10 ზამთარი უნდა “ათრიოს” დედამ შვილი

შედეგად კი ის ქალიც არ ვარგა მონადირედ და ელემენტარულ ჩხუბს ვერ გადაიტანს ცოცხალი

ჩვენმა ტვინის ზომის ზრდამ – გამოიწვია ბავშვების დაბადება “შეუმდგარი” ტვინებით და გადარჩენის სურვილმა გარკვეულ პირობებში – პრიმატის 2 ფეხზე სიარული და პრობლემები… მარა ტვინი აღმოჩნდა გადარჩენის ყველაზე ძლიერი იარაღი, და არ გადაშენდა ეს ცხოველი – რომლის ქალიც ისეთი სუსტია თავის თავს ვერ დაიცავს ვერავისგან და ვერაფრისგან და ვერც შვილებს, ამიტომ კაცები რადიკალურად უფრო ძლიერები არიან და 2 კაცის საქმეს აკეთებენ, სამაგიეროდ ქალები იტანენ ჩაგვრას და “support”-ის როლს

და ის რო დღეს კაცები თავის ნებით თმობენ საკუთარ ძალაუფლებას, დიდი საოცრებაა, და რეალურად თმობენ იმიტო რო სოციუმებმა ისეთ მოწესრიგებულობას მიაღწიეს რო კაცებს შეუძლიათ მოეშვან და ყოველდღე გადარჩენისთვის ბრძოლა აღარ არის საჭირო, მარა როგორცკი ურემი გადაბრუნდება – ეს ტანდემი ისევ აუცილებელი გახდება

ისიამოვნეთ მანამდე იმით რო თქვენ გარშემო მამრები გისმენენ, ყურს გიგდებენ, თქვენი აზრი აინტერესებთ და თქვენი ორგაზმი – მათი მიზანი და ბედნიერებაა და ნუ ჩაჩხავიხართ ყურში რაღაც ბრტყელბრტყელ თეზისებს ნორმალურად დალაპარაკების ნაცვლად და იმის თქმის რო “შენ მომეცი ეს, მე კი მოგცემ ამას და გამოგადგები ამაში” – იმიტო რო რეალურად ეს გაცვლა ფრიად უსამართლოა კაცების მიმართ, უსამართლო იმ გაგებით კი არა რო ქალები არ არიან საწყლები – არა, იმ გაგებით რო კაცებს აქვთ სრული ძალაუფლება და მამენტ სუ ფეხზე შეუძლიათ ეკიდოთ საწყლები არიან ქალები თუ არა

ისტერიკამ გადაარჩინა ადამიანი

სუ მინდა ამაზე დაწერა და მერე ვერთობი საკუთარ თავთან ლაპარაკში და მბეზრდება და აღარ ვწერ, ეხლა გამახსენეს და სანამ ისევ ჰაერში მოვყევი და დავხარჯე…

თქვენ გგონიათ შრომამ შექმნა ადამიანი…

მარა სინამდვილეში ადამიანი შექმნა შიმშილმა

კრიზისი, მოთხოვნა – ბადებს მიწოდებას ხო, 100-ჯერ მოხდა მასე, 100-ჯერ ამოწყდა რაღაც პრიმატი, და 1-ხელაც აიღო ჯოხი და უშველა პრიმატმა თავის თავს, იშრომა და მერე რახან გადარჩა, ბევრი შვილი ეყოლა, რომლებიც ჯერ ეს ერთი ოდნავ მიდრეკილი იყვნენ ეფიქრათ – და მერე მამას შეხედეს ჯოხი უკავიაო და თვითონაც აიღეს – და გაჩნდა ადამიანი

ნელ ნელა, ეტა ოჩინ ვაჟნა და ამაზე უნდა იფიქროთ, 2 მილიონ, მილიონ დეფ – წელზე მეტი ვითარდებოდა ადამიანი, ჩვენ “ნელი” პროგრესი გვგონია რავი – ორთქმავალი რო გამოიგონეს და 200 წელი რო დაჭირდა ბენზინის ძრავამდე…

2 მილიონი წელი, ზუსტად ერთნაირად დარბოდნენ ტიპები და არაფერი არ იცვლებოდა, წარმოიდგინეთ 2 მილიონი წელი ერთი და იგივე მოდელი ანდროიდის ტელეფონი…

ხოდა მოვედით დღეს, ვართ ეს განვითარებული ადამიანები და მაინც ხშირად ვიქცევით ირაციონალურად, და როცა ადამიანი იქცევა ირაციონალურად და ეკითხები რატო ქენი ეს?

გპასუხობს “იმიტო რო შინაგანი დაკმაყოფილება ვიგრძენი” – ეგრევე უნდა მიხვდე რო ესეიგი ეს რაღაც გვჭირდებოდა მილიონობით წელი და იწრთობოდა ჩვენში

რატო ტყნავენ კაცები დოხუია ქალებს, რო დაუჯდე მშვიდად და ჩაეკითხო – რამე არ მოგწონს ამ გოგოსი? – ყველაფერი კაია, აბა რატო დასდევ ყველა სხვას? – ბოლოს მიაყენებ კედელთან და გეტყვის რო უსწორდება(ჩიტაწ: შინაგან დაკმაყოფილებას იღებს)

და ნუ ეს უკვე გაბაზრებული თემაა – რო ის კაცები რომლებიც მეტ გოგოს დასდევდნენ, მეტს აფეხმძიმებდნენ – მეტი შვილი უჩდებოდათ და მათი შვილებიც მიდრეკილნი იყვნენ მეტი გოგოებისთვის ედევნათ, ატსუდა ვეს ეტატ მარაზმ და გვიჭირს ბრძოლა, იმიტო რო ნარკოტიკია – ბუკვალნა, სიამოვნება მოაქ და “შინაგანი დაკმაყოფილება” მიდი და ეჭიდავე

ხოდა ეგეთივე აუხსნელი ფენომენი არის ისტერიკები, რააააამდენიც არ უნდა ელაპარაკო უცხო და ახლობელ გოგოს, რო რატო უჭედავ(მიჭედავ), ხო იცი რო მასე ვერ მიაღწევ ვერაფერს დღეს,  ხო იცი რო მასე გაგექცევა

მაინც შვება, თვითონაც ვერ ხსნის, თვალებში რო იხედება ხვდება რო ყლეობა ჩაიდინა და ა.შ. მარა თან “ემოციურად მართალად” თვლის თავს და საშინლად უჭირს ბოდიშის მოხდა ამის გამო თან

ხოდა წარმოიდგინეთ, 2 მილიონი წელია ხდება რა – ქალი დადის ვეჩნა მუცლიანი, 7 ბავშით, იქედან 2 ინვალიდია, 3 ავადმყოფია, თან ძუძუს აჭმევს 2-ს ერთად

ქმარი დადის სანადიროდ (კი ამიტო ხართ სუსტები, იმიტო რო 2 მილიონი წელია არ გინადირიათ ნორმალურად, იმიტო რო ადამიანის “მაკეობა” გრძელდება ძაან დიდი ხანი, ბავშვად დარჩენა – ასევე დიდი ხანი, შედეგად ჩვენი სახეობა ან გადაშენდებოდა ვაფშე – ან ადაპტირდებოდა ასე როლების ძალიან გაყოფით… როგორც რეზულტატი ადამიანის მდედრები ბევრად სუსტები არიან მამრებზე, განსხვავებით ბევრი სხვა ძუძუმწოვარებისგან, რას იზამ)

ხოდა ქმარი დადის სანადიროდ, ბრუნდება ნაცემი და ნაბეგვი, მარა ნადავლით (ვინც ვაფშე ვერ ბრუნდება იმის შვილები იხოცებიან შიმშილით, საკითხი ამოწურულია)

წვება ცეცხლთან მიწაზე და იძახის რო – აჰა, მოგიტანეთ საჭმელი, დამანებეთ ეხა თავი 1 კვირა(ეს ხდება მთელ ტომში ხო, ტომი ერთად ნადირობს)

მარა 2 დღეში, ქალი იწყებს ჯაჯღანს, რო აეგდე შე საქონელო, წაეთრიე გააკეთ ეს, გააკეთე ის – და მერე წაეთრიე ინადირე, ააშენე ეს, გაარემონტე ის

კაცი ჩხუბობს, არ უნდა განძრევა – ქალი შვება რას?

ოოოო დააა!

დგამს ისტერიკას – თანაც ეს ისტერიკა ძაან გაფორმებული გამოხატული “ცეკვაა”, მაიმუნები რო დგამენ რიტუალურ წივილ-კივილს რაღაც ეგეთი

შედეგად ხდება რა?

ის კაცები რომლებსაც ფეხზე კიდიათ ეს ცეკვა – არ მიდიან არსად, ბრუნდებიან მეორე გვერდზე და იძინებენ

მერე დგება ზამთარი, 7 შვილიდან იხოცება 6-ი, შეიძლება მოკვდეს ქალიც, კვდება ბოლო ბავშვიც – კაცი კიდე გავა ტყეში 1-2 კურდღელს დაიჭერს და გაიტანს გაზაფხულამდე მარტოკა

მერე მომავალ ოჯახთან იგივე ყლეობა… ისევ ამოუწდება და მისი გენი არ გაგრძელდება

მაგრამ!

კაცი რომელზეც შემთხვევით, გენების შემთხვევით ცვლილებების გამო(ქვია მუტაცია მარა ყველას თვალწინ კუნინძები წარმოუდგება და თავს ვიკავებ) მოქმედებს ისტეირკა – აეთრევა, წაეთრევა, ჯერ კიდევ ნაცემი – კიდე მოათრევს ირემს, კიდე მოზიდავს რამეს, კიდე გაარემონტებს ქოხს და შედეგად მისი ოჯახის რაღაც ნაწილი მაინც გადარჩება ზამთარში!

ქალიც კიდე “დაასაჩუქრებს” და კიდე მისცემს და კიდე გაუჩენს შვილებს

და შედეგად თაობიდან თაობამდე იბადებიან კაცები რომლებიც რაც უფრო მიდრეკილნი არიან – გაეხვრიტოთ ტვინი ისტეირკაზე და იმოქმედონ – უფრო კარგად გადარჩება მათი ოჯახი და შვილები და გენი…

და პირიქით – ქალები რომლებიც უკეთეს ისტერიკას დგამენ – უფრო ძლიერი ოჯახები აქვთ, თვითონაც რჩებიან და ბავშვებსაც ატანენ გენს, და ადათებს კიდევ – როგორ დაუდგა ისტეირკა ქმარს, და რა არის სწორი ქცევა ქმრისგან…

პრი ეტომ კაცი სახარჯი მასალაა, ააგდებ დაჭრილს – გააგდებ ტყეში, მოკვდება და მოკვდება, სხვა კაცი მოვა – მთავარია ისტერიკის გენი კარგად შეინახოს სხვა კაცის შვილებშიც მერე

რატო არის რო ქალია ის ვინც ტყნავს ტვინს?

იმიტო რო თავიდან იყვნენ ქალები რომლებიც არ ტყნავდნენ ტვინს, და მათი ოჯახები იხოცებოდა

მერე ზოგიერთ ქალს ქონდა “სტაბილურობის” მოთხოვნილება, შემთხვევითი მუტაციის გამო – და ოდნავ ტყნავდა ტვინს უფრო ზედმეტზე, ვიდრე იმ წამს სჭირდებოდა მას და ოჯახს, და მათი ოჯახი უფრო გადარჩებოდა გაჭირვებისას, ვიდრე იმათი ვისაც ეკიდა ზედმეტი მოხვეჭა…

და 2 მილიონ წელიწადში, ნეეეეეეეეეეეეელა ძალიან – უფრო მეტად და მეტად გადარჩნენ ქალები რომლებიც უფრო ორიენტირებული იყვნენ “სტაბილურობაზე” – რაც არი დროში განვრცობილი კეთილდღეობა, რაც ნიშნავს იმას რო მოიმარაგო იმაზე მეტი  – ვიდრე ეხლა გჭირდება, მეტიც – მოიმარაგო ლამის უზომოდ, იმიტო რო არასოდეს იცი რამდენი დაგჭირდება

და შედეგად დღეს საწყალი ქალები “შინაგან კმაყოფილებას” განიცდიან სრულიად არასაჭირო შოპინგისას როცა ათას-მეერთე კაბას ყიდულობენ, მეოცასე ფეხსაცმელს და რაციონალურად რო ეკითხები რად უნდათ ნორმალურად ვერ იმართლებენ თავს – გარდა იმისა რო “მსიამოვნებს”

ეგ “მსიამოვნებს” კიდე იმენა დიაგნოზია – რო რაღაც ბიოლოგიურ ევოლუციურთან გვაქ საქმე

რატო კაცებში არ განვითარდა იგივე? – ჯერ ეს ერთი განვითარდა, ვინც უფრო პასუხისმგებლობიანი იყო – იმის ოჯახი უფრო რჩებოდა, მასზე უფრო მოქმედებდა ისტერიკაც

მაგრამ!

ზღვრამდე

იცით რას შვება ძალიან პასუხისმგებლობიანი კაცი?

საერთოდ არ იჩენს ოჯახს

იმიტო რო ესმის რამხელა ჯაფა დააწვება, როგორი რთული იქნება, როგორ რეალურად დიდი შანსია გაფეილდეს, ამიტო ნახუი – ვაფშე არ იწყებს, არც შთამომავლობას ტოვებს – და მისი გენი გადაშენდება(იმიტო რო ქალს თუ არ დაპირდი ოჯახს – გაგირბის, ხვდება რო შენ არ გინდა ემსახურო და არ გინდა მისი ისტერიკები აიტანო და მერე თვითონ ათრიოს შენი შვილი? – ვიმეორებ ემანსიპაცია და სოციალური დაცვის სამინისტრო არ არსებობს ჯერ)

ხოლო შედარებით ქარაფშუტა მამრები, რომლებიც აყვებიან “შეყოფის” სურვილს – და დაიკიდებენ პასუხისმგებლობის დანახვას მომავალში – “ებმებიან” მაგ მახეში (2 მილიონი წელია) – და მერე უკვე ქალის ისტერიკები(და კაცების გენური “გავლენისქვეშყოფნა” ისტერიკებსადმი) – უზრუნველყოფს იმას რო ტრაკი გაანძრიონ

ქალი ვინც ვერ დგამს კარგ ისტერიკას – ვერ აიძულებს კაცს იმაზე მეტი აკეთოს ვიდრე იმ წამს საჭიროა, და მისი ოჯახი დიდი განსაცდელის ქვეშ არის და შვილები ეხოცება და გენი კვდება…

და თან თუ დიდხანს დგამს ისტეირკას და სიტუაცია არ იცვლება, თვლის რო ცუდი კაცი აარჩია, რომელსაც არ აქვს კარგად ჩანერგილი დანაშაულის გრძნობა – და შორდება(ან ოჯახი იხოცება ისევ), იმიტო რო ამის ოჯახი გაწყდება მაინც და საჭიროა კაცი რომელზეც ისტეირკები თან საშინლად იმოქმედებს – რო გაინძრეს, და თან არ წავა არსად – იმიტო რო თუ წავა, ეს ოჯახი დაიხოცება – იმის გენი გაწდება და გენი გრძელდება მარტო მათი ვინც წამსვლელი ტიპი არ არის

გაამრავლეთ ეს ამბავი 2 მილიონ წელზე და მიესალმეთ თქვენს მეუღლეს

 

 

საცობში ზოლიდან ზოლში გადაწყობა

ნოუ, ქუხნაში ბლოგზე ხართ, მანქანებზე არ იქნება

გუშინ ვფიქრობდი ყველაზე რთული რა არის რილეიშენშიპებში, და ყველაზე რთული, სინამდვილეში, არის დინების არჩევა

ნუაი, თუ თქვენ გყავთ მანქანა – ყოველ დღე როცა სახლში ბრუნდებით სამსახურიდან, და ამის თქმა ლამის გარანტირებულად შეიძლება ჩვენ ქალაქში, თქვენ ხვდებით საცობში

და საცობში, თუ ტელეფონში არ იყურები და სულ არ აგვიანებ მოძრაობას მიყოლას, ყველაზე დიდი დილემა არის ის, რო გეჩვენება რო გვედით ზოლები უფრო სწრაფად მიდიან (ხშირად ეს ასეც არის, გააჩნია რა ადგილას არი საცობი, ლოგიკური მიზეზების გამო ხან მარჯვენა ზოლი უფრო ადვილად იცლება, ხან მარცხენა, ცენტრალური თითქმის ყოველთვის წამგებიანია კსტაწი)

და ყველაზე უარესია – როცა გადაეწყობი გვერდით რიგში და ეხლა ის რიგი წავა უფრო სწრაფად რომელშიც იდექი… მანქანას რო უყურებ რომელიც შენ უკან იდგა როგორ ნელ-ნელა გასწრებს

ლოგიკურად ასეთი გამოცდილება იწვევს იმას რო ხშირად ტიპი გადმოდის გვერდზე ზოლში, და არც იქ დგება არც იქ, და ცოტახანი ცდილობს “დააკვირდეს” და შეინახოს ადგილი ორივეგან თან და მთავრდება იმით რო გააყრუებენ პიპინით და მერე იძულებული გადაეწყობა რომელიმე რიგში და დგას დაჩმორებული

ხოდა აი ურთიერთობებში ყველაზე რთული ეგ არის

როცა კარგ როჟას შეხვდება ადამიანი, ნუ თავიდანვე ხო არ იცის კაი როჟაა თუ არა და – და როცა თან ვისაც ეხლა ხვდება ისიც კაი როჟაა, და ასე შუაში “მოწყობილი” მიყვება ცოტა ხანი დინებას

და მერე გასაგებია რო კიდე ცოტა ხანიც რო გავა და ის ახალი ტიპი კითხვების დასმას დაიწყებს – შეიძლება “ოფიციალურად” არც ქონდეს პრობლემა, მარა რეალურად თავისთავში ხელს ჩაიქნევს და “საურთიერთობოდ” აღარ შეგხედავს მეტი არასოდეს

მეორეს მხრივ ის, ვისაც ხვდებოდი – ნელ-ნელა გრძნობს რო აკლდები და შეიძლება დადგეს მომენტი როცა ძველი უკვე ჩამოგშორდა, და ახალთან კიდე ზედმეტი მოგივიდა და ორივე დაკარგო ვაფშე, ნუ იასნად საუბარია იმაზე რო ახალი იმდენად გისწორებს რო გინდა “ურთიერთობა რომელიც სადმე მიდის” 😀

და აი მომენტის პოვნა – როდის უნდა მიხვდე რო ზოლიდან ზოლში გადახვიდე, ისე რო დარწმუნებული იყო რო სწორს შვები და თან გვიანიც არ იყოს…

და მერე კიდე არ მოიხედო უკან, არადა იმანაც კეთილად გაგიშვა და აგრძელებს ცხოვრებას  და ვერც კი ბრაზდები მასზე რო უკან ზოლში დაბრუნების ჭია არ გიჭმდეს ხან ტვინს…

არ ვიცი რამდენად სწორად ვხსნი მარა იმდენ მდედრს ვხვდები მსგავის დილემით, (მამრებს უბრალოდ არ ვხვდები, ნუ დამძრახავთ სექსიზმს ამჯერად) რომლებსაც თან “პროსტა” ურთიერთობა არ უნდათ, მარა თან ვერ წყვეტენ რომელ რიგში დადგნენ, და ელოდებიან რო რომელიმე რიგი თვითონ აპიპინდება გადააჯვი ქალო სხვა ზოლში დროზეო რო ამანაც რას მისიგნალებთ თქვენი დედაცო აგინოს და ამაყად გადაეწყოს დარწმუნებული რო სწორად მოიქცა…

საიდუმლო მასალები

კი, პირველ რიგში მინდა სერიალ x-files-ებიდან დავიწყო, უფრო სწორად იმ მილიონ-ერთი ამოუხსნელი ისტორიების საერთოდ შეჯამებიდან რომლებსაც ისენი ეხებოდნენ

ყველა ისტორიას ერთი რამე აერთიანებს – ადამიანებმა მოკრეს თვალი რამეს რაც ვერ ახსნეს

შეეშინდათ, შეექმნათ მძაფრი ემოციური ფონი

მერე მოყოლისას მოყვნენ რას გავდა, რას წააგავდა ნათება, რას გავდა ხმა

მარტო დარჩენილებმა შეავსეს ეს ყველაფერი საკუთარი მოსაზრებებით იმაზე რა შეიძლება ყოფილიყო და ბოლოს ასეც დაიჯერეს

მერე მოდიან ემპათიური მალდერი (ქვემოთ “დაქალი”) და რაციონალური სკალი (ქვემოთ “მე”) – კსტაწი როლები სპეციალურად იყო გაცვლილი, სქესობრივი სტერეოტიპების დასანგრევად და სერიალის უფრო საინტერესოდ გასახდელად

იმიტო რო იმპულსური და ემოციური, “ლამაზი” კაცი და რაციონალური და შეუპოვარი არც-ისე-სიმპათიური მდედრი ბევრად საინტერესო თემაა ვიდრე იმპულსური, ემოციური და ლამაზი მდედრის და რაციონალურ-შეუპოვარი არც ისე სიმპათიური მამრის სერიალი – წარმოიდგინეთ, ეგრევე სტანდარტულ-ბორინგად მოგეჩვენებათ

ხოდა მოდიან და უსმენენ, მალდერს სჯერავს – და ცდილობს მოცემულობის პირობებში ახსნას, გამოიკვლიოს სხვა დეტალებიც და მათი მეშვეობით დაამტკიცოს რო მთხრობელი მართლია, სკალის არ სჯერავს და ცდილობს გამოიკვლიოს იგივე გარემოებები და სხვანაირად დაალაგოს მოზაიკა და ახსნას რა მოხდა სინამდვილეში და რო ყველაფერი მთხრობელის პერცეფციის ბრალია და არაფერი გასაკვირი არ არის

ხოდა…

მეც ადამიანი ვარ, მეც მყვარებია

სიყვარული ნამდვილად არის ნივთიერებებით ინტოქსიკაციის მძიმე ფორმა, გავს ხან სიმთვრალეს(ტყუილად არ წერენ ასე პოეტები), ხან საჭმლით მოწამვლას, ხან გულის შეტევას(ცუდი და კარგი გაგებით), ხან LSD-სავით მილიონ ნათელ ფერს დაგანახებს რომელიც არასოდეს გეგონა თუ ჰქონდა სამყაროს, ხან პლანივით გაგიხსნის, ხან სოკოსავით ცუდი პრიხოდი აქ ალაგ ალაგ, და საერთოდ ხშირად ბოლოს კრაკადილივით მომაკვდინებელია…გამოგწურავს, გამოგახმობს და დაგტოვებს ავადმყოფს

მოკლედ რეალობა იმაშია რო ყველა ნარკოტიკი და სასმელი დაფუძნებულაი იმ ნივთიერებების ხელოვნურად შეყვანაზე რომლებიც ბუნებრივად გამოიყოფა ჩვენს ორგანიზმში და თუ საუბარია “სასიამოვნო” ნივთიერებებზე – უმეტესობა მათგანი ნამდვილად მონაწილეობენ ე.წ. “სიყვარულში”

და ვისაც ყვარებია და სრულიად განკურნებულა, ყველა დამეთანხმება როგორ ხვდები პოსტ ფაქტუმ რო იმენა შეშლილი ავადმყოფი იყავი, რო იმენა აჯერებდი შენ თავს რაღაცეებს, რო უფრენდი, რო ბრმა იყავი, რო… რავი თქვენით შეავსეთ

სიყვარულის რაციონალურ გააზრებაზე ორი მიდგომა არსებობს ხო?

ერთია ე.წ. გულგატეხილი მიდგომა – რო მეტი აღaრ გინდა მაგ უბედურებაში გახვევა და იკავებ თავს სიყვარულისგან

მეორეა ოპორტუნისტული მიდგომა – რო არაუშვს, დიახაც მინდა ხშირ-ხშირად ეგ ნარკოტიკი, თავის ტკივილებიანად

როგორც წესი პირველ მიდგომას მიმართავენ უფრო ის ადამიანები რომლებმაც ყველაფერი რაც უნდოდათ “ეცადათ” სიყვარულის მხრივ, ცადეს, მიიღეს და მორჩა მერე

და მეორე მიდგომას აწვებიან ადამიანები რომლებიც ჯერ კიდევ რაღაცას მოელიან სიყვარულისგან რაც ჯერ არ მოხდა მათ ცხოვრებაში

ნუ ეს იმ დაშვებით რო ორივე შემთხვევაში საზრიან, ანალიზის უნარიან ადამიანებზე ვსაუბრობთ რომლებიც საკუთარ თავს უღრმავდებიან ბოლომდე და არ წყვეტენ იქ სადაც აღარ სიამოვნებთ მეტი ფიქრი, მათ შორის იმაზე რატომ არიან თვითონ ცუდები და დამნაშავეები

“არ სიყვარულშიც” – ბევრი კარგი რამე ცხდება ცხოვრებაში, უსიყვარულო ურთიერთობებიც ძალიან საინტერესოა, ძალიან ახლოა, თბილია და ალაგ ალაგ უფრო საინტერესოც კია ვიდრე სიყვარული, მარა ნუ LSD-ს პრიხოდიც არ აქვს, იმიტო რო თავს არ აძლევ უფლებას გადავარდე მოწამვლაში – სამაგიეროდ კრაკადილიც არ გემართება…

ხოდა სიყვარულს ახლავს ერთი კოშმარი, რომელიც ბოლო დროა ჩემი შესწავლის საგანი გახდა

არასრულ ინფორმაციაზე დაფუძნებული დასკვნები

ძირითადად ეს ხდება როცა ერთს უყვარს “მეტად”, ან ასე ვთქვათ სხვანაირად, “ირაციონალურად”, ვიდრე მეორეს

ამაზე საუბარისას ერთ მეგობართან, მისი ჩუმად მოსმენისას რეალურად, უცებ მხია რო მეც მიყვარდა, და იმას არ ვუყვარდი უკან ისე როგორც მე(მინიმუმ), და არა ერთხელ უთქვამს რო ჩემი აზრები, კარგი და ცუდი აზრები მასზე, მცდარია იმიტო რო ვიგონებ რაღაცეებს რაც არ ვიცი

არა ერთხელ უთქვამს “მკითხე სანამ რამეს დაასკვნი” – და მე სუ არ მესმოდა რას მეუბნებოდა

მესმოდა, მარა ვერ ვიგებდი… სასაცილო ის არის რო ყველა ადამიანი გაიგებს რა ვთქვი ეხლა 😀

უბედურებას იწვევს ის რო ადამიანი რომელიც გვიყვარს, ნუ თუ მთლად ციდან არ დავეცით, ახლობელია საკმარისზე მეტად, და უამრავი დეტალები ვიცით მის ცხოვრებაზე, ხშირად ისეთი დეტალებიც კი რომლებიც მეტი არავინ იცის, პატარა დეტალები და დიდი დეტალები, მაინდამაინც რაღაც კატასტროფიულ საიდუმლოებებზე არ ვსაუბრობ, რაღაც მარტივი რაღაცეები ვიცით, ზედმიწევნით – იმიტო რო მან თვითონ მოგვიყვა, ან ერთად ვიყავით უამრავი სიტუაციაში ერთად

და ამ ფონზე – როცა ის ჩვენთან ერთად არ არის…

აქ უნდა ვთქვა მთავარი მახასიათებელი სიყვარულის სანამ გავაგრძელებ – რო როცა გიყვარს იმ ადამიანზე ფიქრობ იმაზე მეტს ვიდრე მასთან ერთად ხარ (ანუ მასთან ერთად რო ხარ ხო ფიქრობ და მერე როცა აღარ ხარ – მაშინაც მასზე ფიქრობ) – და ეგ არი ძაღლის თავი და ფეხი და ყველაფერი რაც დამალულია…

ხოდა, ამ ფონზე – როცა ის ჩვენთან ერთად არ არის, და ჩვენ მაინც სულ მასზე ვფიქრობთ – ჩვენ ვფიქრობთ სად არის და რას შვება, ხშირად კარგს და არა ცუდს, ან ნეიტრალურს, მარა ვერ ვწყვეტთ ფიქრს იმაზე რას აკეთებს და როგორ არი, რამდენ ათას კილომეტრზეც არ უნდა იყოს, ან გვერდზე ქუჩაზე 2 კვარტალს იქეთ…

თან რახან 21-ე საუკუნეა – შეგიძლია იმწამს მისწერო, რა თქმა უნდა არა პირდაპირ “რას შვები სად ხარ, აბა რეპორტი ჩამაბარე” – არა, უბრალოდ მისწერ, უბრალოდ გიპასუხებს, იხუმრებ – გაეცინება, მერე პირიქით – იქეთ გეხუმრება რამეს, მოკლე ისტორიას მოგიყვება დღისით რა გადახდა

რაც კიდე უფრო გაფიქრებიებს რო ყველაფერი იცი მასზე, რო იცი ეხლა სად არის, იცი რა ემოციურ მდგომარეობაშია, იცი როგორ არი და ყველა შენს დანარჩენ ფიქრებს მისი არსებობის შესახებ უკეთებ ვალიდიფიკაციას – იმაზე რას შვება ალბათ ეხლა სანამ მწერს, შვებოდა 10 წუთის წინ და იზამს 10 წუთის მერე –

და მერე იგებ, ან თვითონ გიყვება, ამბობს, ან იქცევა, ან აღმოჩნდება სადმე როგორმე – ისეთი რამე – რო ვერანაირად ვერ სვამ მის ქცევას – იმ ჩარჩოებში რომლებიც შენ წარმოგედგინა რო ხდებოდა

და ამ გაურკვევლობისას, ფიქრობ რა კარგად იცნობ და იცი მისი იმ დროში არსებობის უმეტესობა დეტალები, ავსებ ფორმებით, ფერებით და შუქებით – იმისმიხედვით როგორ ხარ განწყობილი ადმაიანისადმი იმ ეტაპზე, ან თვლი რო ასე ყლეურად იმიტო მოიქცა – რო უყვარხარ და ასეთი ჩახლართული გზით უნდოდა ეჩვენებია რო… და სრული დებილიზმი, ყველა სკალი რო გეუბნება რო შენ შიგ ხო არ გაქ ადამიანო თვალი გაახილე რეებს ბოდავ, და ვერ ახელ

ან თუ უარყოფითად ხარ განწყობილი – წარმოიდგენ ყველაზე უარეს ვერსიებს, და იგონებ რო სატანა ჩასახლდა მასში და დიდ გრუპავოი ორგიაში შესწირა 10 ქალიშვილი ლუციფერს… – რაზეც ყველა “მალდერი” გეუბნება – ეგრე იქნებოდაო ნამდვილადო, ვირიშვილი ეგო, წამო ბაევოი მაკიაჟი გაიკეთე და დავლიოთ სადმე კლუბშიო

მილიონჯერ შემივსია დადებითი დეტალებით, და ჩამიკვეხებია ჩემი თავი კიდე ისტორიაში – ანუ it’s always about ur self – იმან ეს ქნა ასე და ისე, მანამ სანამ მეჩატავებოდა თან, იმიტო რო ვუყვარვარ და ვუნდივარ და ჩემთვის, ჩემზე, ჩემგან – სუ საკუთარი თავია მაინც სადღაც ახლოს მთავარ როლთან, ხშირად სრული მარაზმი – იმან იმიტომ მითხრა ყლეზე მკიდიხარო, და მეორე დღეს მომწერა ხო არ გვეტყნაურაო – რო წინა დღეს განიცადა რო მე 3 საათი არ მივწერე არაფერი და გაბრაზდა, მერე ინანა და მაგრძნობინა რო დააშავა… არადა იმას ვაფშე არ ახსოვდი, წინა დღეს, ისევე როგორც შემდეგ დღეს ყლეზე ეკიდე, პროსტო მეორე დღეს ეტყნაურებინებოდა – ვსიო

დაბადებისდღე იმიტო მომილოცა დღის 4 საათზე და მითხრა “კიდევ კაი ფეისბუქმა გამახსენაო” – რო სინამდვილეში ვუყვარვარ და არ უნდა რო ბოლომდე commited გაიჩითოს ჩემთან და ამიტო ზრდილობიანი დრო დაიცადა და მერე ვითომ ფეისბუქიდან გაიგო… აბა როგორ შეიძლებოდა ჩემი დაბადებისდღე დავიწყდებოდა? – ბოლოს და ბოლოს ჩემს წინა დაბადებისდღეზე ზუსტად იმით გამიცნო რო მომწერა და მე ვუპასუხე დაბდღე მაქ თქო და მთელი დღე ერთად ვირბინეთ რაღცეებზე და სუ ყველაფერზე მეხუმრებოდა რახან დღეს იუბილარი ხარო…

ნუ ი პირიქით – ის ვიღაც ვინც ადრე მოსწონდა მას, და ეს ჩვენი ობიექტი იყვნენ ერთსა და იმავე ქალაქის უბანში გუშინ – ზნაჩიტ იმის სანახავად იყო, მაშინ როცა მე არ მპასუხობდა და არაფერი რულზე არ იყო… და თუ აღმოჩნდა რო მისალმებია – ვსიო, სექსი ქონდათ, ფეხმძიმედ არის უკვე და ოჯახი გაიცნო…

სინამდვილეში ამ დროს სულ ყურებში მიტრიალებს იმ გოგოს “მკითხე! ნუ ასკვნი ინფორმაციის ნაწყვეტების საფუძველზე იმას რაც გინდა და სადაც სუ შენ გარშემო ტრიალებს პლანეტა, დადებითსაც და უარყოფითსაც, ნუ ასკვნი!”

უბედურება მანდ იბადება, როცა არ გიყვარს ადამიანი, ახლობელია, უახლოესია, მარა არ გიყვარს იმ ემოციური ქიმიური დედამოტყნულობით – არ იგონებ არაფერს, როცა მასთან ერთად არ ხარ, არ ფიქრობ მასზე – და როცა ნახულობ რას შვები? – ეკითხები რას შვები, როგორ ხარ, ვა, რა საინტერესოა, კიდე? – ხო ძაან კაი – და ვსიო

არაფერი საკუთარი აზრი, საკუთარი “ვერსია” იმ ადამიანისა არ გყავს შენს შიგნით, ნასას რო ყავს კოპია იმ რობოტისა რომელიც მარსზეა და აქ რო ამოდელირებენ იმის მოძრაობებს სანამ იმით იქ იზამენ, უსმენ რას გეუბნება, და ემოციურად გკიდია – რასაც გეუბნება ზნაჩიტ ეგრეა, ყველა ადამიანს აქვს ტყუილის უფლება

მარა როცა იცის რო ემოციურად არ მიუდგები – დიდად არც გატყუებს, თუ მაინამდაინც მესამე ადამიანის ინტერესებს არ უფრთხილდება

და როცა გიყვარს, ცურავ საკუთარ ქიმიურ არეულობაში, გყავს რაღაც წარმოსახული ადამიანი, რომელიც სუ შენზეა, შენი აზრით, ორიენტირებული – სუ ყველაფერს აკეთებს ან არ აკეთებს შენ გამო ან შენ წინააღმდეგ, და ყველა მისი მოქმედება რაღაც მესიჯს შეიცავს

ისე პროსტა არ გახედავდა იმ გოგოს, ამით ან განიშნებს რო დამახინჯდი, ან შენ გღალატობს

შეუძლებელია არაფერზე არ ფიქრობდეს – ან ფიქრობს როგორ არ მოვწონვარ, ან ფიქრობს ხელი ხო არ მთხოვოს…

რა თქმა უნდა “მკითხე”-ც არასწორი რამეა, ხშირად ადამიანი თუ რამეს არ ყვება – ზნაჩიტ არ უნდა მოყოლა, ეგ კიდე ცალკე გადახრაა, სუ რო ტვინს ტყნავენ რას ფიქრობ, რას აკეთებ, რას, რას… და ბლიაძ – მაცადე რა არსებობა, მომინდება მოგიყვები, არ მომინდება არ მოგიყვები ვიქნები ჩემთვის

მარა როცა გიყვარს – შენ არ ხარ ნორმალური და ვერ იქცევი ნორმალურად სამწუხაროდ

გეუბნებით – უსიყვარულო ცხოვრება მშვენიერია

სიყვარული არი ფიზიო-სოციალური გადარჩენის მეთოდების ევოლუციის შედეგი რომელიც მნიშვნელოვანი იყო სხვა და სხვა პერიოდში, კი – იმიტო რო ადამიანი საზოგადოებრივი ცხოველია და აქვს სოციალური ქცევის წამახალისებელი ფიზიოლოგიური სტიმულანტები – ყველა სოციალურ ცხოველებს აქვთ ეგეთები

ზოგს “ქიმია” აიძულებს დატოვონ ჯგრო და გამოეყონ ახალ ჯგროს შესაქმნელად, ზოგს აიძულებს არ ჭამონ და მოკვდნენ სხვა ინდივიდების გადარჩენისთვის, ზოგს აიძულებს ერთად დარჩნენ სამუდამოდ და მეტი არავისთან ჰქონდეთ სექსი დაავადებიბის და მუტაციების კონტროლისთვის და არ შეიძლება გადარჩენის ინსტინქტებად მხოლოდ ინდივიდუალური გადარჩენის ინსტინქტების განხილვა როცა ასეთ, სოციალურ, ცხოველებზე ლაპარაკობ

მე არ ვიცი როგორ უნდა განიკურნოს ადამიანი ამისგან, არ არსებობს არანაირი “მკითხე” რომელსაც ეტყვი და “არ იფიქრო შენით რაღაც სისულელე ისტორიები” დაავალებ და გაიგებს

მართლა არ ვიცი, როდესღაც ეს მთავრდება, რუსები რო იტყვიან “წიბია ატპუსკაეტ” და ცოცხალი რჩები ან კვდები – მეტი მკურნალობა არ ვიცი

 

იგავ-არაკები ურთიერთობებზე

2013 წელს მგონი ელერდაშვილმა სადღაც კომენტარებში მითხრა ცხოველებით ჩაანაცვლე შენს ისტორიებში ქალები და კაცებიო, ხოდა ეტყობა ეს დავწერე, ლიტერატურული და შინაარსობრივი ფასეულობა კაი ხანია დაკარგა, მარა არ უნდა დაიკარგოს 😀

1. დედალი კატები ან კნავიან ან ჩხავიანო… იმის მიხედვით მაისი აქვთ თუ არა

2. მამალი დათვი გაიღვიძებს, ჩაირბენს მდინარეზე, პირს დაიბანს და მერე ხეობას სირბილით ჩაუყვება – იმიტო რო მამალი დათვი ფორმაში უნდა იყოს. დედალი დათვი გაიღვიძებს და დაიწყებს თათზე ბეწვის ლოკვას. მამალი დათვი მორჩება ვარჯიშს, წავა სანადიროდ და დიდ ირემს დაიჭერს. დედალი დათვი ზის და უკვე მუცელზე ილოკავს ბეწვებს. მამალს დათვს ძმაკაცი დათვები დაურეკავენ მოდი აქ მინდორში გოგრა ვიპოვნეთ – ვაგორაოთო – წავა გოგრას აგორავებს, დედალი დათვი ფეხებზე ბეწვს ილოკავს. მამალი დათვი ნაცნობ მონადირესთან შეივლის სახლში და “კლასიკოსების” მრავალტომეულის შემდეგ ტომს მოპარავს – სიცოცხლის რისკის ფასად, წამოწვება ცოტა ხანი და წაიკითხავს, დედალი დათვი ზის და ფიქრობს ხომ არ ჯობია დღეს ტაკოზე ბეწვები – საპირისპიროდ გაილიკოს? – მამალი დათვი სახლში წამოვა და უკანა გზაზე მდინარის ნაპირზე – დიდ ლოდზე ტალახით – მზის ჩასვლას დახატავს, მერე მდინარეში ჩახტება, დაიბანს და ბუნაგში აირბენს. დედალი დათვი ბრჭყალებს იკვნეტს. მამალი დათვი მოვა სახლში და ეცდება დედალს ჩაეხუტოს – დედალი კი გაწევს “ფუფ, გაწიე შენი ბინძური თათები, შენ ჩემანაირ გალოკილ გოგოს არ იმსახურებო”

3. ბეღურები დაფრინავდნენ, იწყობდნენ ბუდეებს, ეძებდნენ საკვებს, თამაშობდნენ, წიგნებს კითხულობდნენ, კოსმოსურ რაკეტებს იგონებდნენ. ერთ უნიათო ბეღურას კი არაფერი საინერესო არ შეეძლო, მერე გადაწყვიტა ეს იმიტომ რო მე ბეღურა კი არა თუთიყუში ვარო! – წავიდა, იშოვა საღებავები, გადაიღება და დადიოდა თავაწეული აი თქვე გოიმო ბეღურებო მე როგორი განსხვავებული ვარო… მოფრინდა არწივი და შეჭამა :დ

4. ფუტკრები მთელი დღე ოფლში იღვრებოდნენ, კრეფდნენ ყვავილებიდან ნექტარს, მიქონდათ სკაში, აკეთებდნენ თაფლს და ფიჭას, მერე ამ ყველაფერს მამალი ფუტკრები დედალ ფუტკარს მიართმევდნენ, მის გარშემო დაფარფატებდნენ რო ცივ ნიავს არ შეეღწია დედლამდე, სკას არემონტებდნენ, მტაცებლებისგან იცავდნენ. დედალი ფუტკარი კიდე იმაზე ატრაკებდა – მეც მინდა ლამაზი ყვავილების ყურება თქვენ რო მთელი დღე დაფრინავთ და ლამაზი ყვავილების ყურებისგან სიამოვნებას იღებთო – გამოფრინდა, პირველ ყვავილამდე ვერ მიფრინდა ისე მოკვდა.

5. დედალი ფარშევანგის დაბადებისდღე ახლოვდებოდა, მამალი ფარშევანგი უყურებდა ამ იდეალურ ქმნილებას და ვერ მოეფიქრა რა ეჩუქებინა ამ იდეალური არსებისთვის ისეთი რაც მას უკვე არ ქონდა… მივიდა და კითხა რა გაგიხარდებაო? – მე გამიხარდებაო ისო რაც ათბობსო… ვახ გაიქცა მამალი ფარშევანგი, მზე მოგლიჯა და მოუტანა… დედალმა ფარშევანგმა კიდევ ისტერიკა დაუდო – როგორ ვერ მიხვდი რო უთო ვიგულისხმე, ჩემს უთოს ავტომატური წყლის მისხმის სისტემა არ აქვს და მინდოდა ახალი ავტომატური უთო გეჩუქებინა და დაჟე დაგინამიოკეო!

9. რწყილს შეუყვარდა ჭიანჭველა. გადაწყვიტა მისთვის ბეჭედი ბაწარზე წამოეცვა და ეჩუქებინა. მივიდა ღორთან – ღორო მომეცი ბეწვიო, დავგრეხ ბაწარსო, ჩამოვკიდებ ზედ ბეჭედსო, ვაჩუქებ ჭიანჭველასო და მომცემსო – ღორმა უთხრა მეო მუხაზე მიდგებაო, უთხარი მომცესო და მოგცემ ბეწვსო… მივიდა რწყილი მუხასთან – მუხა მიეცი ღორსო. იციო რწყილო ამ უბნელი ყვავი მაგრა მიტყნავს ტვინსო – უთხარი შემეშვასო და მივცემ ღორსო… ახტა დახტა რწყილი – მივიდა ყვავთან, ყვავო შეეშვი მუხასო, მუხა მისცემს ღორსო, ღორი მომცემს ბალანსო, დავგრეხ თოკსა ბაწარსო და მომცემს ჭიანჭველაცო! – ყვავამა უთხრა – მე რო ჩემი ნაშა მელია მინეტს არ მიკეთებსო? – ახტა დახტა რწყილი – მივიდა მელასთან, მელა გაუკეთე რა მინეტიო ყვავსო, შეეშვება მუხასო…. – მელიამ უთხრა ყვავი მე ვ ჟიზნი არ მიკეთებს კუნისო დაო… – რწყილმა უთხრა მე გაგიკეთებო, კარგიო უთხრა მელიამ, რწყილმა გაუკეთა კუნი, მელამ გაუკეთა მინეტი ყვავს, ყვავმა @!@ზე დაიკიდა მუხა, მუხამ მისცა ღორს, ღორმა დაიპუტა ფანჩ… მისცა რწყილს – რწყილმა დაგრიხა ბაწარი, ჩამოკიდა ზედ ბეჭედი – აჩუქა ჭიანჭველას, ჭიანჭველამ კიდე უთხრა აუ არ მიდგება შენზეო და წავიდა ყვავს გაუკეთა მინეტი – ყოველთვის მევასებოდნენ შავი მფრინავი ბიჭებიო… 😀

11. კალმახები დაცურავდნენ მდინარეში – ყველა კალმახმა იცოდა რო გამრავლების პერიოდი რო მოვა – უნდა აცურდე მდინარის დასაწყისისკენ იმიტო რო მდინარე გასასვლელში უერთდება ზღვას, ხდება მარილიანი და მოკვდები… დედალ კალმახებს ბევრს ეზარებოდა მდინარის თავისკენ ცურვა და მიყვებოდნენ დინებას – ხვდებოდნენ ზღვაში და იხოცებოდნენ – ასე თაობიდან თაობამდე ხდებოდა ბუნებრივი გადარჩევა ძლიერი და მოტივირებული დედალი კალმახების…

13. წეროები – მიფრინავდნენ. მამალი წერო გაფაციცებული აქეთ იქეთ იყურებოდა, ცდილობდა ყოველ წამს სწორად გამოეცნო ჩრდილოეთი საით არის, ეცნო აგერ იმ მთის კლდოვანი წვერი, ტბა – ოვალისებრი, დედალი წერო მიფრინავდა მის უკან და მთელი გზა რაღაცას უყვებოდა, მამალ წეროს ტვინი ებნაოდა და ცდილობდა არ ესმინა, გზა გაეკვლია რომ დაღამებამდე სახლში მიფრენილიყვნენ. 2 დღის მერე დედაწერო ეუბნება რო გთხოვე დედაჩემს გამათფობელი აუტანე ტბაზე – რატომ არ აუტანეო? – როდის მთხოვეო კაცოო? – როგორ იმ დღეს სახლში რო მოვფრინავდით მთელი გზა გიყვებოდი დედაჩემს როგორ ცივა და როგორ უბერავს და გთხოვე ხო აუტან გამათფობელს და მითხარი კარგიო…

16. დედალ ბაგამოლთან მივიდა მამალი ბაგამოლი და უთხრა მიყვარხარო, მერე უამრავი საჩუქარი აჩუქა, ტყეს ხანძარი გაუჩნდა – მამალი ბაგამოლი გაიქცა, 1 ფეხი დაიწვა ძირამდე მარა გადაარჩინა… დედალი ბაგამოლი “დაფიქრდა და მიხვდა” რო უყვარდა – დაწვა, გაშალა ფეხები და უთხრა მოდი და დამიპყარიო, მამალი ბაგამოლიც ამდენი “წვალების” მერე ბედნიერი მივარდა, ხან ასე ატრიალა, ხან ისე მოეფერა, ხან ასე ასიამოვნა, ხო არ გკიტვაო, ოდნავ მაინც თუ არ მოგწონს თქვიო, კიდე ხო არ გინდა გათავებაო? – არაო, 6 საკმარისიაო უთხრა დედალმა ბაგამოლმა – გააღო პირი და თავი მოაჭამა მამალს…

ჯერ ეს იყოს, დანარჩენებზე ვიფიქრებ :დ